Geen producten in de winkelwagen.
Normale mensen huren pr-adviseurs in om publiciteit te genereren. Zo niet de opkomende vastgoedjongen Michael van de Kuit. Die heeft een pr-bureau om hem uit de publiciteit te houden. Speurtocht naar een onzichtbare tycoon.
Dinsdagavond, 12 augustus jongstleden. De beveiligingsmensen van de Rolling Stones, die de deuren van het supertrendy Amsterdamse restaurant Panama bewaken, hebben strikte orders. Behalve de leden van de band en de 240-koppige crew, waarvoor de vier rimpelrockers die avond een personeelsfeestje geven, mag er maar één persoon zónder pasje worden binnengelaten. “His name is Michael van de Kuit. He owns this place. Maar Michael van de Kuit (34) komt niet. Michael komt nergens. Zéker niet op een feestje van de Rolling Stones. Hoewel alle partijen strikte geheimhouding hebben moeten garanderen, weet je maar nooit of er toch journaille op afkomt. En daar heeft hij een hekel aan. Niet dat ze ooit iets kwaads over hem hebben geschreven. Nee, ze hebben überhaupt nog nooit over hem geschreven. En dat wil hij graag zo houden. Je koopt er namelijk letterlijk niets voor. Toch verschijnt zijn naam de volgende dag in de kranten. Niet vanwege dat prestigieuze Stones-feestje. Niemand zal ooit weten dat het management van de Stones tot de conclusie kwam dat zíjn Panama the hottest place in town is. Een ambiance waar ook verwende kosmopolieten zich thuis voelen. Nee, zijn naam wordt ineens gekoppeld aan een restaurant dat misschien niet hot is, maar in elk geval wel wereldwijd beroemd. We hebben het over het fameuze Ahold-restaurant De Hoop op d’Swarte Walvis. “De trots van het Ahold-concern wordt verkocht aan de Nedstede Groep van vastgoedbelegger Michael van der Kuit,” meldt Het Parool. Een foutje, want het is, zo benadrukt ook zijn secretaresse, ‘van de’, en niet ‘van der’. “Van der Kuit is ook al aandeelhouder in het Amsterdamse sterrenrestaurant Vossius,” vervolgt het bericht.Vijf dagen later gebeurt er iets afschuwelijks: alweer zijn naam in de krant. Vanwege dat sterrenrestaurant. “Vossius middelpunt drama,” kopt De Telegraaf opgewonden en verhaalt over het boedelbeslag bij het door sterkok Robert Kranenborg en zijn compagnon John Vincke gerunde Vossius. Een restaurant dat net zo hot moest worden als Panama. Maar dan wel met drie Michelinsterren. Kranenborg was immers Nederlands enige echte sterrenkok. Hij bleek alleen niet zo goed met cijfers. “Ik voel mij op het verkeerde been gezet door Kranenborg en Vincke,” debiteert Van de Kuit daags na het boedelbeslag in de Telegraaf. “Vorig jaar heb ik ze een lening verstrekt van ruim 450.000 euro op basis van cijfers die gewoon niet kloppen. Er dreigde toen een déconfiture van Vossius. Omzet en prognose zijn toen door hen veel te rooskleurig voorgesteld.” Een unieke quote. Waarschijnlijk het enige citaat dat ooit van de onzichtbare tycoon in de pers verscheen. En als het aan Michael van de Kuit ligt, zal dat ook vooral zo blijven. Daarvoor heeft hij het pr-bureau Leads PR ingehuurd. En Bart Maussen, managing director van dat bureau, heeft de opdracht goed begrepen. “Nee,” klinkt het gedecideerd, “we hebben geen cv van Michael van de Kuit. Daar heeft hij geen zin in. Hij is een man die achter de schermen werkt. Het is mijn opdracht hem uit de publiciteit te houden.”
Gezeur en gezeik
Dom, dom, dom en volkomen in strijd met de basisregels van public relations. Wees open en vertel de waarheid, luidt immers basisregel nummer één van deze discipline. De achterliggende filosofie is duidelijk. Anders vullen anderen die waarheid wel in. Maar, merkwaardig genoeg lijkt deze wetmatigheid in het geval Michael van de Kuit niet op te gaan. Zo ze hem überhaupt kennen, blijken de meeste mensen last te hebben van een slecht geheugen en wat overdreven bescheidenheid. Neem bijvoorbeeld Robert Kranenborg. Naar verluidt hoopt hij nu dat Van de Kuit hem achter de gasfornuizen van De Hoop op d’Swarte Walvis zal posteren om aldaar zijn sterrenambities waar te maken. Alle reden dus om de loftrompet te schetteren. Er is anderzijds natuurlijk ook reden voor rancune vanwege dat boedelbeslag. Maar ook Robert Kranenborg houdt zich opmerkelijk op de vlakte. “Ik ken hem niet zo goed,” reageert hij, “het is iemand die niet graag op de voorgrond treedt. Ja, natuurlijk kwam hij zakelijk, maar ook als gast, samen met zijn vrouw regelmatig in Vossius. Maar wie hij verder is en wat zijn levensstijl is, zou ik echt niet weten.” Onroerendgoedhandelaar Tim Emmelot weet dat wél. Medio jaren negentig runde hij samen met Van de Kuit het fonds Vesta Vastgoed. In 1997 gingen de twee uit elkaar. “Ik kon simpelweg zijn werktempo niet aan,” onthult Emmelot, na zich eerst per gsm in onvervalst platte Amsterdamse tongval met zijn voornaam te hebben geïntroduceerd. “Hij wilde tweehonderd uur per week werken en ik maar twintig, dus dat botste. Hij is een echte work-aholic en hij is slim en brutaal. Hij stapt rustig op mensen af en zegt: ‘Ik wil jouw pandje. Wat moet je er voor hebben?’ En dan zegt 90 procent natuurlijk ‘rot op, ik verkoop dat pandje helemaal niet’. Maar hij gaat maar door.” “Nee, hij is zéker niet bescheiden. Hij is gewoon slim. De onroerend-goedwereld staat in een kwaad daglicht. Dus zit niemand in ons wereldje op publiciteit te wachten en weet Michael die publiciteit goed af te poeieren. We hebben elkaar leren kennen toen iemand een pandje te koop aanbood. Dat hebben we toen samen gekocht. We zien elkaar nog steeds, maar ik zou echt niet zo’n leven willen hebben als Michael. Hij maakt vijf keer zoveel uren als ik. Dat betekent dus vijf keer zoveel gezeur, gezeik en stress.”Het betekent ook een rap expanderend imperium. De man, die begon als intercedent bij een uitzendbureau en als in- en verkoper van elektronische componenten, bezit nu onder meer elf panden in de PC Hooftstraat, panden in de Kalverstraat, Van Baerlestraat, het pand van Vossius, restaurant Panama en het voormalige Ahold-restaurant. Stuk voor stuk prestigieuze locaties. Wellicht wordt daar binnenkort ook het Gooise pretpark Oud-Valkeveen aan toegevoegd. Wellicht.“Want dat verhaal in de Gooi en Eemlander klopt niet,” stelt eigenaar W. Moes. “Er is nog niets verkocht. Maar ik ben inderdaad met hem in bespreking. Hij is een heel goed zakenman, die exact weet wat hij wil. Maar ja, dat is natuurlijk logisch, anders was hij niet zo succesvol.” Succesvol of niet, natuurlijk kent ook een onzichtbare tycoon tegenslagen. Het feit dat FC Utrecht begin dit jaar niet op zijn bod inging om even het hele stadion Galgenwaard te kopen – hij had daar meer dan 20 miljoen euro voor over – is zo’n tegenslag. Voor beide partijen. Voormalig FC Utrecht voorzitter Erik Jan Visser wil er nog steeds niet over praten omdat het ‘zo gevoelig ligt’. Voor de onzichtbare tycoon betekende de afwijzing van zijn bod een dubbele tegenslag. Geen stadion, maar plotseling verscheen zijn naam vanwege dat bod wel op de zoekrobot Google.Vreselijk vond, en vindt hij dat. Eén vermelding op Google. “ Ik wil niet dat ze me kunnen goog-len,” verzuchtte hij tegenover een kennis. “Ik wil anoniem blijven.” De tijd zal leren of dat gaat lukken.
CV Michael van de Kuit
BURGERLIJKE STAAT waarschijnlijk gehuwd WOONT waarschijnlijk in Amsterdam OPMERKELIJK wil volkomen onzichtbaar zijn, dat staat vast GEBOREN1969 waarschijnlijk te Amsterdam MAATSCHAPPELIJKE STATUS directeur-eigenaar Nedstede Groep BEZITTINGEN elf panden in de PC Hooftstraat, panden in Kalver- en Van Baerlestraat, restaurant Panama, het pand waar Vossius gevestigd was, restaurant De Hoop op d’Swarte Walvis Opsomming is niet volledig en waarschijnlijk inmiddels alweer achterhaald
