Condi vs. Hillary, the next presidential race
Dick Morris and Eileen McGann
HarperCollins Publishers
ISBN 978-0-06-083913-0
Condoleezza Rice is een gezant van God op aarde. Tenminste, als we Condi vs Hillary, the next presidential race mogen geloven. De huidige minister van buitenlandse zaken wordt daarin zó vroom, gedisciplineerd, correct en vakkundig afgeschilderd dat het bijna ongeloofwaardig wordt. Dick Morris, die samen met zijn vrouw Eileen McGann dit boek schreef over de mogelijke strijd om het presidentschap tussen Condi en Hillary, was ruim twintig jaar politiek adviseur van Bill Clinton. En hoewel onduidelijk is wat precies de oorzaak is, ergens in het traject is het duidelijk niet goed gegaan tussen Morris en de Clintons.
De voormalige first lady plukt daar nu de zure vruchten van. Vrijwel alles wat zij doet of zegt wordt door Morris en McGann ernstig in twijfel getrokken, of tenminste zwaar bekritiseerd. Afgezien van deze gekleurde mening van de auteurs kan eigenlijk alleen maar worden gezegd dat Morris en McGann een verrassende analyse hebben geschreven over de strijd tussen twee vrouwen in 2008. Dat Hillary verkiesbaar zal zijn, daar wordt al langer over gespeculeerd. Maar dat Condoleezza Rice wel eens de enige Republikeinse kandidaat zou kunnen zijn die Mrs. Clinton uit het Oval Office kan houden, wordt zeer aannemelijk gemaakt. Al was het alleen al omdat de grootste groep swing voters in Amerika blanke vrouwen zijn. Wie de stem van deze groep weet te winnen, wint de presidentsverkiezingen.
Vrouwen blijken namelijk vaker naar de stembus te gaan dan mannen: in 2004 was 54 procent van de stemmen afkomstig van vrouwen. Bovendien zijn de stemmen van de meeste andere groepen al vergeven. Blanke mannen stemmen traditiegetrouw Republikeins en de zwarte bevolkingsgroep stemt overwegend Democratisch. Dat laatste kan wel eens veranderen als de Republikeinse kandidaat een zwarte vrouw is.
Interessant is verder de beschrijving van de tegengestelde karakters van de dames en de invloed die dit heeft op hun leiderschapsstijl. De berekenende maar emotionele Hillary die al jaren bezig is met het opbouwen van een machtsbasis om straks de eerste vrouwelijk president van Amerika te worden, versus de bescheiden maar zeer intelligente Condi die altijd maar bezig lijkt met haar werk zo goed mogelijk uitvoeren. Hillary, die gelooft dat de weg naar het ultieme leiderschap loopt langs verkiezingen, debatteren en slimme campagnes. Condi, die die weg bewandelt door uit te blinken in alles wat zij doet.
Er is wel een klein probleem. Rice heeft namelijk al meerdere malen aangekondigd geen interesse te hebben. En hoewel we in Nederland na de kandidaatstelling van Rita Verdonk voor het lijsttrekkerschap van de VVD inmiddels weten dat het woord van een politica betrekkelijk is, moet de afwijzing van Rice toch serieus worden genomen. Morris en McGann komen hier echter met de onweerstaanbare theorie van de grassrootpolitics, waarbij de stem van het volk bepaalt wie de machtigste vrouw van het land wordt. Amerika ligt niet meer aan de voeten van de presidentskandidaat die het beste overkomt op televisie. De macht zal worden toegekend via weblogs, boeken, demonstraties en alle mogelijke andere kanalen.
Tijdens de vorige presidentsverkiezingen was al meer dan ooit zichtbaar dat de kiezer zich niet zo makkelijk meer laat beïnvloeden door televisiecampagnes: in 2008 zal dat nog duidelijker zijn. Als de kiezers die Condi als president willen zich op tijd weten te organiseren, zal die roep onweerstaanbaar zijn. “There is no better way to launch a candidacy than in response to pressure from
the grassroots,” stellen Morris en McGann. De auteurs spreken hun voorkeur niet direct uit, maar alles wijst erop dat Condoleezza Rice hun favoriet is. “The voters will make history,” sluiten ze af. “We can only hope it’s the right kind of history.”
