Er zijn wereldwijd grote verschillen in het aantal feest- en vakantiedagen waarop werknemers vrij zijn. Zo blijkt uit Mercer’s meest recente wereldwijde Benefit and Employment guidelines onderzoek onder 40 landen. Nederland heeft het minste aantal vakantiedagen van Europa.
Werknemers in Finland, Brazilië en Frankrijk hebben het meest recht op vakantiedagen (30 dagen), werknemers in Canada en China het minst (10 dagen). Nederland staat wereldwijd met 20 wettelijk bepaalde vakantiedagen op een gedeelde 9e positie samen met onder andere België, Duitsland en Italië. De werknemers in Japan en India hebben daarentegen het meeste aantal feestdagen (respectievelijk 16 en 13 dagen), terwijl die in het Verenigd Koninkrijk, Nederland en Australië met 8 dagen het minste aantal algemene feestdagen hebben.
Grote lokale verschillen
Volgens Antoni van Huissteden, woordvoerder Mercer Nederland, zijn er ‘zeer uiteenlopende manieren waarop plaatselijk de arbeidsvoorwaarden worden geïmplementeerd, waaraan algemene feestdagen onderhevig zijn. Werkgevers staan vaak in hun recht als zij werknemers vragen te werken op algemene feestdagen of verlangen dat deze feestdagen deel uitmaken van hun jaarlijkse verlofrechten. Zo hebben werknemers in het Verenigd Koninkrijk bijvoorbeeld meer vakantiedagen dan die in Malta, maar kan er een ander beeld ontstaan door contracten van bedrijven. Het wettelijk minimum aantal dagen in het Verenigd Koninkrijk is 28, maar bedrijven mogen de 8 algemene feestdagen opnemen als deel van dit totaal aantal dagen. Dat betekent dat sommige werknemers slechts 20 dagen vakantie per jaar krijgen en Maltese werknemers in feite beter af zijn.’
Flexibiliteit
‘Werkgevers die proberen hun bedrijfsactiviteiten wereldwijd te coördineren raken verstrikt in een web van wetgeving met betrekking tot vakantie’, merkt Antoni van Huissteden op. ‘Algemene feestdagen zijn doorgaans diep geworteld in plaatselijke traditie of religieuze opvattingen, dus het kan moeilijk zijn de praktijk te veranderen. Maar met de toenemende culturele diversiteit van de actieve bevolking wereldwijd, neemt de druk toe om flexibeler om te gaan met algemene feestdagen.’
Bovenop het jaarlijks vakantieverlof en algemene feestdagen zijn werkgevers in sommige landen wettelijk verplicht om speciaal verlof toe te kennen bij bijvoorbeeld huwelijk of bij overlijden van de echtgeno(o)t(e) of een naast familielid. Zelfs als deze verplichting niet bestaat, voorzien veel grote werkgevers in aanvullend verlof bij speciale gebeurtenissen.
