Natuurlijk, de jeugd heeft de toekomst, maar op dit moment zijn jonge managers vooral bezig met ontevreden zijn over het loonstrookje. Is transparantie de oplossing, of moet het taboe omtrent beloningen in stand worden gehouden?
Zal salaris ooit géén punt van discussie worden? Een voorbeeld. Voetballer Damiano Tommasi eiste in 2005 van zijn werkgever AS Roma dat hij slechts 1500 euro per maand, het minimumloon in Italië, zou verdienen. Meer dan genoeg om rond te komen, zei hij zelf. Precies het goede voorbeeld voor de jeugd, aldus de katholieke kerk. Lachwekkend, zal de jonge manager zeggen. Uit onderzoek onder het lezerspanel van Management Team blijkt namelijk dat 42,1% van de leidinggevenden vindt dat ze onvoldoende verdienen. Terwijl ze toch echt meer verdienen dan Tommasi: 3001-4000 euro (15,8%), 4001-5000 euro (42,1%) of 5001-6000 euro (21,1%) per maand.
Taboe
Het is ook nooit goed met die jeugd van tegenwoordig, maar volgens Erik Schouten, hoofd waarderen en belonen bij werkgeversvereniging AWVN, is er een logische verklaring voor deze uitkomst. "Jonge managers zien om zich heen dat mensen met eenzelfde functie veel meer verdienen." Vaak zijn dat ouderen, werknemers met jarenlange ervaring. Zoals Calimero het al zei: zij zijn groot en ik is klein, en dat is niet eerlijk. Schouten biedt troost: "De tijd lost dit probleem vanzelf op." Daarnaast, zegt Schouten, moet niet vergeten worden dat vragen over beloning altijd ruis opleveren. "Er zijn maar heel weinig mensen tevreden met hun salaris. Ze denken: laat ik maar zeggen dat ik ontevreden ben, misschien gaat mijn salaris dan omhoog."
Voor jonge managers die daar niet op kunnen of willen wachten is er goed nieuws. Schouten: "Het accent is aan het verschuiven, van belonen op basis van functie en ervaring, naar belonen op basis van functie en toegevoegde waarde, competenties en prestaties. Dat kan positief uitpakken en de verschillen verkleinen." Voordat het zover is, hoeft niemand bang te zijn dat de jeugd wegloopt richting concurrent, zo blijkt ook uit de onderzoeksresultaten. Zo zal 43,2% voor geen enkel bedrag overstappen naar een andere werkgever en pleit 48,8% gek genoeg juist voor grotere beloningsverschillen. Transparantie zien ze ook niet als oplossing, 47,4% vindt dat het niet motiverend werkt als iedereen van elkaar weet hoeveel de ander verdient.
In de praktijk blijkt ook dat het nog steeds een taboe is om over geld te praten met collega's. Bij 50,4% van de managers rust er in de omgeving nog een taboe op vragen hoeveel iemand verdient. Dat verbaast Marcel Maassen, die op basis van onderzoek voor TNS Nipo het boek ‘Het grootste taboe' schreef, helemaal niets. "Als ik één ding heb geleerd is het dat collega's complete vreemden van elkaar zijn. Ze brengen acht tot negen uur per dag met elkaar door, maar emotioneel wordt er niets gedeeld. Waarschijnlijk uit angst, want een collega kan zomaar de baas worden in de toekomst. Vriendschap blijft altijd hetzelfde, familie ook, maar bij collega's staan de rollen nooit vast."
Beloningsverschillen
Niet dat dit een probleem is, sterker nog: taboes hebben nut, zegt Maassen. "Ze helpen om in een sociaal vaarwater te blijven en om de lieve vrede te bewaren. Ik geloof niet in transparantie van salarissen, de verschillen moeten juist bedekt worden. Om onszelf te beschermen en de afstand met elkaar niet te vergroten. Als beloningsverschillen openbaar worden, hebben veel bedrijven een geweldig probleem." Daar denkt Schouten anders over. "Transparantie is goed en het percentage dat er net zo overdenkt zal flink gaan toenemen. Tien jaar terug zou tachtig procent nog tegen zijn, nu zie je al dat er minder weerstand is."
Dat blijkt ook uit de onderzoeksresultaten, want hoewel een groot percentage nog spreekt over taboes, is 50,6% het tegelijkertijd oneens met de stelling dat het taboe op salarissen rust in de tent brengt en in stand moet worden gehouden. Schouten heeft wel een verklaring voor die verschuiving. "Vroeger waren de vakbonden tegenstanders van transparantie, tegenwoordig zijn ze kritisch positief. Daarnaast is de context binnen het bedrijfsleven veranderd, door de informatisering, de internationalisering en de individualisering van de samenleving."
KWALITEIT HEEFT ZIJN PRIJS
Van alle managers vindt 69,1% dat hij/zij voldoende verdient
80,4% vindt de eigen beloning goed in vergelijking met die van de medewerkers
79,5% vindt dat de medewerkers die aan hen rapporteren genoeg verdienen
69,4% heeft hier invloed op
Bij 52,5% zijn de eventuele bonussen gekoppeld aan targets
87% zegt dat deze targets realistisch zijn
Kwaliteit heeft zijn prijs, aldus 91,7%
39,2% zet een target met een financiële incentive hoger op de agenda
38,6% vindt niet de beloning, maar het perspectief op een hoger salaris belangrijk
17,8% kan op basis van iemands leaseauto schatten hoeveel de persoon in kwestie verdient
In plaats van te nivelleren, moeten de beloningsverschillen groter worden, aldus 45,7%
