Van investeringsbankier op Wall Street met een zevendaagse werkweek tot cfo van Versatel: Mark Lazar (28) vindt het een hele vooruitgang. “In Nederland is meer respect voor het privé-leven.”
“Ik maak werkweken van zestig tot zeventig uur. Om acht uur begin ik en dan werk ik door tot zeven of acht uur 's avonds. Ook in de weekenden ben ik vaak aan het werk, als ik geluk heb, ben ik een dag vrij. Dat geeft soms stress, maar ik geniet van mijn baan. Gelukkig kan ik met weinig slaap toe. Aan zes uur heb ik genoeg.
“Ik realiseer me dat ik succesvol ben voor mijn leeftijd. Al vindt de buitenwereld dat interessanter dan ikzelf. Wel meer studievrienden uit Berkeley hebben het ver geschopt. Als cfo ben ik verantwoordelijk voor het financiële beleid van Versatel. Ik ben me heel erg bewust van het feit dat er zoveel van mijn beslissingen afhangt. Het zal ook nog wel even duren voor ik me comfortabel ga voelen in deze positie.
“Een coach heb ik niet. Ik kijk goed naar hoe Raj [Raithatha, ceo, red.] het doet. Hij heeft veel ervaring en was vóór mij de cfo. Verder heb ik mijn netwerk. Met mijn vorige baas bij Lehman Brothers in New York heb ik nog veel contact. Bij lastige beslissingen is hij mijn klankbord.
“Ik wil de beste zijn. Als ik ergens aan begin, dan ga ik daar helemaal voor. Het gaat mij om de persoonlijke erkenning. In Amerika zegt elke moeder tegen haar kinderen: 'Later word je president'. Het is een mentaliteit. Succes heeft alles te maken met je eigen inzet. Je moet vechten als je iets wilt bereiken. Dat besef begint al op jonge leeftijd in de sport. Zelf heb ik gevoetbald, gezwommen en aan waterpolo gedaan. Ik ging altijd voor het winnende doelpunt. Ik haatte verliezen, en nog steeds.
“Mijn gedrevenheid heb ik denk ik het meest van mijn moeder. Zij is biochemicus op de universiteit in Californië. Ik ken haar niet anders dan dat ze hard werkt. Mijn vader was een militair bij de marine en werkt nu op het ministerie van Defensie. Zij hebben mij van jongs af aan erg gestimuleerd. Op de universiteit slaagde ik meestal met lof. Dat opent veel deuren. Nu vind ik veel steun bij een oudere neef die op Wall Street werkt. Hij heeft me destijds aangemoedigd om weg te gaan bij Lehman Brothers. En dat was een goede beslissing.
“Het was daar heel gewoon om negentig tot honderd uur te werken, zeven dagen in de week. In de bar praatte ik met vrienden alleen nog over de business. De balans tussen werk en privé raakte zoek en m'n werk ging me tegenstaan. In Nederland is meer respect voor het privé-leven van werknemers. Daarom wilde ik graag hiernaartoe. In Amerika had ik tien vakantiedagen per jaar en was ik blij als ik ze allemaal kon opnemen.
“Ik wil wel gelukkig zijn in mijn werk. Als ik niks meer kan leren, zou ik weggaan. Ik doe het niet voor het salaris. Anders had ik beter op Wall Street bij investment banking kunnen blijven. Ik verdien nu meer dan genoeg om een comfortabel leven te kunnen leiden.
“Mijn leven is op dit moment aardig in balans. Ik maak lange dagen, maar zorg ook voor de nodige ontspanning. Als ik nu 's avonds de deur dichttrek, heb ik nog tijd om met iemand een biertje te gaan drinken. En elke ochtend ga ik naar de sportschool. Veel vrienden wonen in Londen. In Europa ben je met de trein of het vliegstuig overal snel.
“Een zakelijk doel heb ik niet, een persoonlijk doel wel. Ooit wil ik kinderen. In Amerika. Ik ben opgegroeid in Californië en mis de zon en het strand.”
