“Het is een gotspe zijn om de oudere werknemer die we zo hard nodig hebben tot ‘de wegwerpjoker’ van de onderneming te maken”, vindt Niek van Keulen, manager en senior-adviseur bij GITP Opleidingen. Hij reageert hiermee op de voorstellen tot de versoepeling van het ontslagrecht en ook op een artikel dat eerder verscheen bij MT “Ontslagrechtversoepeling, een prachtig plan!”
De meningen zijn verdeeld over de gevolgen van het versoepelen van het ontslagrecht. Waar werkgevers de ontwikkeling toejuichen, zetten de vakbonden de hakken in het zand. Volgens minister Donner zal de versoepeling bijdragen aan het tot stand komen van meer werkgelegenheid. Donner wil graag 500.000 mensen extra aan het werk hebben, want dat zou 5% economische groei opleveren.
In Trouw betoogt professor Kleinknecht, econoom aan de universiteit Delft, dat een versoepeling van het ontslagrecht de arbeidsproductiviteit juist zal verlagen. Vaste werknemers zorgen veel meer dan flexibilisering van het personeelsbeleid voor een hoge arbeidsproductiviteit, werkgevers zouden hun vaste werknemers daarom juist moeten koesteren.
Niek van Keulen reageert op beide standpunten: “Donner wil graag 500.000 mensen extra aan het werk helpen door het ontslagrecht te versoepelen. Kleinknecht betoogt dat de gemiddelde arbeidsproductiviteit per werknemer daardoor daalt. Dat brengt ons van de regen in de drup. De opbrengst per werknemer daalt, dus financieel ontstaat een probleem, reden om nog meer vaste mensen te ontslaan en flexers aan te nemen, waardoor de gemiddelde arbeidsproductiviteit weer verder daalt, enzovoort.”
Van Keulen acht het wijzer de oudere werknemer zijn baan inclusief rechtsbescherming te laten houden. Ter onderbouwing van zijn punt noemt hij: “De Nederlandse (vaste!) werknemer is sinds jaar en dag per uur ongekend productief, zo wordt keer op keer in onderzoeken vastgesteld. De werkloosheid in Nederland is al zeer laag, arbeidsonrust is er nauwelijks, de economie bloeit. Geen enkele reden tot paniekvoetbal dus. Goed opgeleide en gemotiveerde oudere werknemers zijn hard nodig, steeds meer zelfs, niet voor niets wordt eerder stoppen met werken ontmoedigd en doorwerken tot 65 gestimuleerd door dezelfde overheid waar Donner dienstbaar aan is.”
Van Keulen besluit zijn relaas: “Het zou dan ook een gotspe zijn om die trouwe, productieve oudere werknemer die we zo hard nodig hebben nu opeens tot ‘de wegwerpjoker’ van de onderneming te maken, als ware het grof vuil. Onethisch, dom, penny wise, pound foolish.”
