De droom van iedere ceo is zichzelf onsterfelijk maken door het creëren van historische wapenfeiten. De manager die de absolute top van een grote internationaal opererende onderneming bereikt heeft, rest nog slechts de realisering van dit bovenmenselijke doel.
Hij of zij heeft meegedaan aan het gevecht om de hoogste plaats in de hiërarchie, en gewonnen. Dat lukt alleen als de kandidaat-bestuursvoorzitter zich laat drijven door een veel primitiever motief: het verzamelen van zo veel mogelijk macht. Nadat hij de eerste treden van de managementladder heeft beklommen, mag de potentiële bestuursvoorzitter toetreden tot de corporate hofhouding. Daar komt de jacht op macht pas goed op gang. Het doel is om eerst kroonprins te worden, daarna koning en ten slotte keizer van het ganse internationale imperium. Al die tijd is de aanstormende ceo meer bezig met zijn volgende dan met zijn huidige functie. De cultuur van die hofhoudingen lijkt speciaal ontworpen te zijn voor dit finale machtsspel, met een sfeer van onderling wantrouwen en een klimaat dat uitnodigt tot intrige, manipulatie en sluw gebruik van informatie. Mocht de kandidaat tot de conclusie komen dat hij het gevecht om de hoogste macht niet kan winnen, dan schakelt hij over op de second best strategie: het verzamelen van zo veel mogelijk geld. Zelfverrijking wordt in die kringen nog altijd gezien als de beste therapie om teleurstelling te verwerken. Gaat het helemaal mis en moet de topmanager de onderneming verlaten, dan manifesteert deze strategie zich in het maximaliseren van de vertrekpremie.
De uiteindelijke winnaar bestijgt de troon en takes it all. Hij wordt de verpersoonlijking van de organisatie. Hoe beter het met de onderneming gaat, hoe groter zijn draagvlak en hoe hoger zijn aanzien. Medewerkers, managers en aandeelhouders kunnen zich eenvoudig niet voorstellen dat hij ooit iets verkeerds zou doen. En hoe meer de top-aap gelauwerd en bewierookt wordt, hoe meer hij dat ook zelf gaat geloven en hoe meer hij losgezongen raakt van de vloer. Ziedaar de ideale condities voor een overgang naar de laatste fase van de levenscyclus van de ceo: jezelf onsterfelijk maken. De grootste fout die de ceo in die fase kan maken, is het te vlug willen creëren van wapenfeiten. Voor onsterfelijkheid moet je de tijd nemen. Wie zijn keizerrijk te snel uitbreidt, wordt verrast door vreemde culturen en onbekende gebruiken en gewoonten. Daardoor wordt het moeilijk greep te krijgen op de nieuwe wingewesten. In de luwte van de corporate aandacht gaan zij hun eigen gang en voor je het in de gaten hebt, valt het imperium uit elkaar. “We grow as fast as we can train our people.” Dat is de filosofie waarmee James O. McKinsey zich onsterfelijk heeft gemaakt. Want reputatie komt te voet, maar verdwijnt te paard.
