Joséphine Borchert-Ansinger (61) > werkt niet met budgetten, secretaresses en portiers. Niet nodig, vindt de president van business-school Nimbas. “We zijn samen verantwoordelijk voor ons instituut.”
“Nimbas heeft tweeduizend alumni en ik ken ze allemaal. Elke nieuwe student nodig ik uit voor een persoonlijk gesprek van een uur. Tijdrovend? Ach, dat is maar hoe je het bekijkt. Mijn werkdag telt twaalf uur en ik kan heel efficiënt mijn tijd indelen. Dan krijg je veel gedaan. Bovendien vind ik persoonlijke aandacht voor studenten enorm belangrijk. Zij zijn de spil in onze organisatie. “In 1988 heb ik Nimbas opgericht. Gewoon vanachter mijn bureau, met een idee en een verhoging op mijn hypotheek. Ik wilde hier een mba-opleiding aanbieden in samenwerking met een Engelse universiteit. Dat zou studenten het recht geven een Britse titel te dragen. Vanaf het begin werken wij samen met de Bradford University. Inmiddels heb ik drie nieuwe Nimbas-instituten opgericht in Duitsland. Volgend jaar gaat de vierde van start, in München. “Duitsland is een enorm moeilijke markt. Duitsers hebben een traditie van volkomen kosteloos onderwijs. Ze kopen een dure Mercedes, maar investeren in een opleiding – ho maar. Geen enkel internationaal instituut ging de Duitse markt op. Maar ik vind dat je altijd iets moet proberen wat een ander niet durft. Dat geeft voldoening. Ik heb Duits geleerd. Avond na avond zat ik met een boekje op schoot voor de Duitse televisie, om de uitspraak te oefenen. Ik spreek het nu goed genoeg om onderhandelingen te voeren, en dat geeft mij een voorsprong. Bovendien dwingt het veel respect af, wanneer je de moeite hebt genomen om iemands taal te leren. “In de toekomst wil ik uitbreiden in Azië. We onderzoeken momenteel de markt in Taiwan, Japan en China. In september 2005 moet ergens in Azië een eerste Nimbas-programma van start gaan. Nee, ik ga geen Japans of Chinees leren. Dat is té gecompliceerd. Maar in Azië hebben wij een ander machtig wapen: onze alumni. Nimbas heeft relatief veel studenten uit Azië. Zij helpen ons bij het leggen van contacten. “Nimbas wil groeien, maar per locatie blijven wij klein. Dat is een bewuste keuze. Je kunt dan beter de kwaliteit bewaken en studenten persoonlijke aandacht geven. Bij ons zijn zij geen nummer. Bovendien is de staf veel meer betrokken. Nu ik erover nadenk, realiseer ik mij dat ik daardoor op een heel eigen manier kan managen. Wij werken hier bijvoorbeeld niet met budgetten. We zijn samen verantwoordelijk voor het geld en dat maakt ons zeer flexibel. Elke vijf, zes weken bespreken we met elkaar waarin we gaan investeren en waarop we gaan bezuinigen. Het loopt nooit uit de rails. In al die jaren dat het instituut bestaat, hebben wij niet één keer met verlies gedraaid. “Ook op andere manieren wijkt Nimbas af van doorsnee organisaties. Secretariaat? Dat hebben we niet. Iedereen neemt de telefoon op, ook ikzelf. Mijn agenda ligt open, alle medewerkers kunnen zien waar ik ben. Portier? Niet nodig. We zorgen samen dat bezoekers goed worden opgevangen. ‘s Avonds zijn de studenten verantwoordelijk voor het afsluiten van het gebouw. En dat gaat goed, er is nog nooit iets gestolen. Dagbudgetten voor reizende medewerkers? Ook dat hebben we niet. Ik zeg: ‘Behandel je Nimbas-geld alsof het van jezelf is. Neem gerust iemand mee uit eten, maar ga niet naar het allerduurste restaurant. Dat zou je zelf ook niet doen.’ De kosten zijn daardoor niet hoger, maar juist veel lager dan bij andere organisaties.
“Vanaf de eerste dag was mijn doel om Nimbas te bouwen op vier pijlers: academische excellentie, internationalisering, persoonlijke aandacht en integriteit. Snel geld verdienen heeft nooit voorop gestaan – dan had ik beter iets anders kunnen gaan doen. Natuurlijk, je moet geld verdienen. Maar mijn filosofie is: doe dat integer. Iedereen kent een paar personen die bepalend zijn geweest voor wat hij nu doet. Ik vind dat het je plicht is om één van die personen te worden. Je wordt nooit herinnerd om het geld, maar om wat je voor anderen hebt betekend.”
CV Joséphine Borchert-Ansinger
1943> geboren te Baarn
1961 > middelbare school op Curaçao
1968 > studies geografie, antropologie, sociologie en economie in Utrecht, Amsterdam en Belfast, cum laude
1986 > oprichter en hoofd Department of International Business Studies, Hogeschool van Utrecht
1988 > oprichter en president Nimbas Graduate School of Management
1993 > oprichter Nimbas-Germany: Bonn, Berlijn en Mainz
2001 > introductie van het dba-programma (doctor in business administration) in Continentaal Europa
2004 > eerste business-school in Nederland met accreditatie op academisch niveau voor alle mastersprogramma’s
