In stijl door de tarzanbocht

“Mijn collega’s zien groen van jaloezie,” zegt Leon Pieters, partner van Deloitte. Hij twijfelde geen moment toen hij werd gevraagd plaats te nemen in het testpanel van Management Team om drie zakenauto’s in de klasse tot 70.000 euro te testen. Verder in het panel: Kitty Dik, manager bij Philips en Formule 1-coureur Nicky Pastorelli. Ook Kitty staat te popelen: “Ik ben erg benieuwd naar het circuit van Zandvoort. Toch wel speciaal om daar te mogen racen.” Terwijl ons testpanel wordt voorgesteld aan de instructeurs van de anti-slipschool, die ons de hele dag zullen begeleiden, kijken we vanuit de kantine naar de testauto’s die op het asfalt staan opgesteld. Alledrie sedan, automaat, met een benzinemotor. Het idee bij de samenstelling van het testpanel is dat managers anders naar een auto kijken dan een coureur. Managers letten op gebruiksgemak, rijplezier en imago, een coureur is gefocust op de techniek. Als Nicky het bijvoorbeeld heeft over een ‘comfortabele auto’ dan bedoelt hij niet de stoelen of het interieur, maar het onderstel. Vooraf heeft ons panel een duidelijke mening. Zij zien de Jaguar S-type als een sjieke, klassieke auto voor oudere mensen en de BMW 530i als een sportieve, comfortabele zakenauto. De Chrysler 300c blijkt over een minder vastomlijnd imago te beschikken. Aan de ene kant heeft hij een statige uitstraling die doet denken aan een Bentley of een Rolls Royce, aan de andere kant wordt hij door ons panel ‘de Hummer voor mannen in driedelig pak’ genoemd. “Leuk als je partner een hoog bling-bling gehalte heeft; meer iets voor iemand die in het vastgoed zit,” aldus Leon. Als je deze auto rijdt wil je in ieder geval graag gezien worden, vindt het panel. We zullen vandaag wegligging, rijgedrag en imago beoordelen, maar ook kijken of de vooroordelen kloppen. Van Amerikaan-se auto’s denkt het panel bijvoorbeeld dat ze schommelen, groot, zwaar en log zijn.

Als ieder panellid een auto heeft gekozen en comfortabel zit, draaien we in konvooi het terrein van anti-slipschool Slotemakers af en de openbare weg op. We rijden door Zandvoort, Aerdenhout, Santpoort en Haarlem en wisselen om de twintig minuten van auto.

Vooral de Chrysler blijkt veel aandacht te trekken. Het is de enige van de drie auto’s die ook echt groot en breed aanvoelt als je erin zit. Leon: “Ik ben in dienst tankchauffeur geweest dus ik weet waar ik het over heb: deze auto rijdt als een tank. Hij voelt als een blok beton, stuitert over verkeersdrempels en lijkt een stuk zwaarder dan de andere twee (in werkelijkheid weegt hij slechts 130 kilo meer, red). Door de belabberde remmen heb ik het gevoel dat ik hem niet helemaal onder controle heb.” Achterin heeft de Chrysler de meeste ruimte, waardoor dit model het meest geschikt wordt bevonden als auto met chauffeur. Hij heeft een prachtig retro-modern dashboard, maar is vrij donker van binnen door de kleine voorruit. Nicky is aangenaam verrast door de wegligging. “Maar het vermogen is niet soepel: je moet erg oppassen dat je rustig gas geeft. Ik vind het onpraktisch dat de ruitenwissers en richtingaanwijzers aan de verkeerde kant zitten. Maar het is wel weer handig dat je de pedalen kunt verstellen.” De belijning van de Jaguar wordt door het testpanel als een stuk minder gewaagd ervaren dan sommige historische modellen van dit merk, zoals de E-Type. Kitty is de enige die het een sexy auto vindt. De kofferbak is klein, het interieur typisch Engels. Het geplastificeerde notenhout en de vele knopjes maken het geheel te onrustig naar de smaak van de mannen. Bovendien laat de resolutie van het beeldscherm te wensen over. Kitty vindt het interieur wél mooi. Zij houdt van de Engelse cottagestijl, waar dit merk naadloos bij aansluit. De Jaguar rijdt comfortabeler dan Leon vermoedde. “Ik had een zweverige vering verwacht, maar dat is niet het geval. Hij klinkt alleen wel als een Ford Fiesta.” Kitty vindt hem nogal traag: “Je moet het gaspedaal erg ver intrappen voor er iets gebeurt.” De verkeersdrempels neemt hij daarentegen wel veel soepeler dan de Chrysler. “Qua rijgedrag komt hij in de buurt van de BMW,” aldus Nicky. De BMW voldoet aan de verwachtingen als een sportieve en comfortabele auto. Nicky: “Hij rijdt pittig, heeft een sportieve vering, een goede wegligging, prima stuurgedrag, beschikt over de meest geavanceerde elektrische systemen en trekt het beste op bij stoplichten.” Van zijn karakter moet de BMW het niet hebben: gewoontjes en onopvallend, oordeelt ons testpanel. “Je gaat voor safe,” erkent Leon, die zelf een BMW 525d rijdt. De Jaguar en de Chrysler lokken absoluut meer reacties uit van je buurman.

In deze prijsklasse geeft Nicky zelf ook de voorkeur aan een automaat boven een handgeschakelde versnellingsbak. “Je moet kijken waar je een auto voor gebruikt. Op de snelweg rijdt een automaat veel rustiger en in de file rijdt het makkelijker.”

Voor het tweede onderdeel rijden we naar het circuit van Zandvoort, dat in de duinen naast de anti-slipschool ligt. Als de Porsches van de baan zijn, is het onze beurt. Het is een surrealistische ervaring om met deze dure zakenwagens met dikke benzinemoren en automatische versnellingsbakken te racen over het circuit. In de regen. Stuiterend over de curbstones rijdt het testpanel in alledrie de auto’s diverse rondes. Waar de managers – altijd met een instructeur naast zich – hard remmen voor ze een auto de tarzanbocht insturen, rijdt Nicky rustige, vloeiende lijnen. Je kunt bij hem in de auto rustig een krantje lezen terwijl hij als een schicht over het circuit schiet.

“Op het circuit komt de BMW er veruit als beste uit,” meent de coureur. “Op hoge snelheid heeft hij wel vrij veel ‘onderstuur’, dan wil de voorkant rechtdoor. Dat had ik eigenlijk niet verwacht. Bij de Chrysler mis ik het gevoel van controle. Als ik er een beetje mee ga gooien en smijten blijkt de wegligging beter dan de vering. De Jaguar is goed, maar gaat op zijn limiet toch wel zwabberen. Hij rijdt dan niet vloeiend meer en is moeilijk controleerbaar.” Voor de acceleratietest stellen we de drie auto’s op het lange rechte stuk naast elkaar op, tellen af en kijken welke auto het snelst optrekt. De bevindingen tijdens de rit over de openbare weg worden bevestigd: de BMW trekt het snelst op en de Jaguar het slechtst. Bij de remproef – bij tachtig kilometer per uur hard remmen – komen de Jaguar en de BMW op dezelfde afstand tot stilstand: 21 meter. Ook hier zien we wat ons op de openbare weg al opviel: de Chrysler komt een stuk verderop tot stilstand.Terug in de kantine vullen we onder het genot van een soepje de testlijsten van de ochtend in. De eerste sterke verhalen gaan over tafel. Het circuit heeft iets rebels losgemaakt. Zelfs onze bescheiden Formule 1-coureur vindt het prachtig dat hij in zijn achteruitkijkspiegel een oude BMW zag spinnen en in de vangrail belanden, in een poging de statige Jaguar op het circuit in te halen. Die jongens hadden natuurlijk geen idee dat er een Formule 1-coureur achter het stuur van de Jaguar zat. ’s Middags leggen we ons in de winterse kou toe op een drietal technische proeven die ons iets vertellen over de veiligheid van de auto’s.

Op de gladde cirkel van de anti-slipschool rijdt het panel rondjes over een asfaltbaan die met stromend water spiegelglad wordt gemaakt en geeft net zolang gas tot de auto uitbreekt. Door de achterwielaandrijving ontstaat overstuur: de achterkant breekt uit en de voorkant trekt naar binnen. Je kunt de auto uit de slip te halen door het gas los te laten. Als je dat wilt, tenminste: Leon tolt met een brede grijns 360 graden in de rondte met de BMW. We testen de auto’s met en zonder corrigerende systemen (die je geheel of gedeeltelijk uit kunt zetten). Ongelooflijk wat een verschil de zelf corrigerende anti-blokkeersystemen maken. Als de systemen uitstaan gaan de auto’s vrijwel meteen slippen en tollen op de gladde cirkel. Het testpanel beoordeelt de prestaties van de auto’s als alle zelf corrigerende systemen aanstaan (traction control, abs en het overkoepelende esp). De Chrysler verliest het, om de eenvoudige reden dat hij over minder geavanceerde systemen beschikt en de auto dus minder goed opvangt als hij eenmaal in de slip belandt. Bij een remtest op een gladde ondergrond komt de Jaguar verrassend genoeg het snelst tot stilstand. Volgens Nicky kan het verschil tussen de BMW en de Jaguar aan de banden liggen. De Chrysler krijgt een onvoldoende voor de remmen. Bij de uitwijkmanoeuvre – een slalom tussen pionnen door – wordt het verschil tussen de banden nog duidelijker en wint Jaguar met nog grotere afstand van de BMW. Beide auto’s voelen een stuk stabieler aan dan de Chrysler. Kitty: “In de Chrysler heb je het gevoel alsof er een heel huis boven je hangt.” Volgens Nicky is de gewichtsverdeling van de Chrysler niet goed. “Als je maar een beetje stuurt, gooit ie z’n achterkant om.”

Tegen vijven is het donker. Tijd om conclusies te trekken na een dag vol testen. Nicky: “Zo veel verschillen zitten er niet tussen deze drie auto’s.” Geen wonder: als je een auto tot 70.000 euro rijdt dan zit je in een luxe, geïsoleerde wagen die muisstil door de polder rijdt en waarmee je uitgerust op je volgende bestemming uitstapt. Rijden in ieder van deze drie auto’s is een even groot genot.

Toch moet er een de winnaar zijn. De BMW wordt gekozen tot favoriet. Een auto kies je in eerste instantie op basis van emotie, menen alledrie de panelleden en het imago van de BMW past het best bij hen. Daarnaast beschikt de BMW over de nieuwste technologieën en dat spreekt Nicky weer aan. “Dat voel je in het onderstel en de remmen. Jaguar heeft dat ook, maar Chrysler loopt wat betreft remmen en abs-systeem iets achter.” Welke vooroordelen zijn bevestigd en op welk gebied hebben de auto’s verrast? De BMW rijdt sportiever dan Nicky had verwacht. Kitty is het met hem eens en moet het beeld dat ze had van BMW bijstellen: “Ik had nog het imago van vijftien jaar geleden in mijn hoofd, toen het nog echt zakenauto’s waren. Nu is het ook een sportieve auto.” Het testpanel vindt de BMW wel wat onopvallend. Het vooroordeel over Amerikaanse auto’s blijkt te kloppen. De Chrysler scoort het slechtst op rijgedrag en wegligging maar wint het op het gebied van design. Nicky vindt het helemaal niks, Leon heeft een zwak voor de Chrysler: “Ik heb hem wel eens gehuurd in Amerika en zeker voor de lange afstand is het een heerlijke auto.” De Jaguar heeft Leon aangenaam verrast: “Het interieur en het design zijn helemaal verkeerd maar hij rijdt beter dan ik had gedacht. Een mooie auto voor over vijftien à twintig jaar.” Nicky is minder positief: “Ze hebben geprobeerd om er een sportieve auto van te maken maar dat is niet gelukt.” Kitty verwachtte een fantastische wegligging – en kreeg die ook. Omdat de Jaguar zo goed scoort op de technische proeven, mogen we concluderen dat als ons testpanel uit vijftigers had bestaan de Jaguar misschien wel had gewonnen.

 

 

1. BMW – uitstekend

2. Jaguar – trekt slecht op, prima rijgedrag en wegligging

3. Chrysler – slechte vering, redelijke wegligging, slechte remmen, geen soepel vermogen, voelt zwaar

 

1. Chrysler – opvallend

2. Jaguar – onderscheidend, maar braaf

3. BMW – onopvallend

 

 

Rijden op topsnelheid

1. BMW – onderstuur

2. Jaguar – gaat zwabberen

3. Chrysler – matige wegligging, slechte vering

 

1. BMW – geen wielspin, goede tractie

2. Chrysler – slechte tractie, eenmaal op gang het snelst

3. Jaguar – goede tractie, accelereert het slechtst van de drie

 

1. BMW – blijft perfect recht

2. Jaguar – wijkt iets uit

3. Chrysler – komt stuiterend en een stuk verderop tot stilstand

 

 

Slippen rapportcijfer

1. Jaguar – overstuur, prima correctie 8

1. BMW – overstuur, prima correctie 8

2. Chrysler – overstuur, minder geavanceerde anti-blokkeer

systemen 6

 

1. Jaguar – staat het snelst stil 8

2. BMW – prima 7

3. Chrysler – slechte remmen 5

 

1. Jaguar – stabiel 9

2. BMW – stabiel 7

3. Chrysler – helt over, gewichtsverdeling is niet goed 5