Wiebe Draijer heeft een indrukwekkend cv als hij in oktober 2014 aantreedt als CEO van de Rabobank. Twee jaar was hij de voorzitter en kroonlid van de Sociaal Economische Raad (SER), daarvoor directeur Benelux bij McKinsey. Opvallend: na een studie werktuigbouwkunde aan de TU Delft koos hij eerst voor de journalistiek, waarbij hij in de jaren 80 onder andere freelancer was voor NRC.
Maatschappelijke impact
Bij al zijn banen staat Draijer er bekend om het grote belang na te streven. ‘De economische vitaliteit van ons land gaat me aan het hart en dus probeer ik daar tijd voor te maken. Ik zou willen investeren in ondernemerschap. De nieuwe generatie stimuleren dat mooi te vinden’, aldus Draijer in het FD. Voor hem komt bij Rabobank naar eigen zeggen alles samen. ‘Het is een manifeste speler in de Nederlandse economie, die 45 procent van ondernemend Nederland van krediet voorziet. Maar het wil meer zijn dan een bank. Het wil een maatschappelijke onderneming zijn.’
Leiding geven werd hem met de paplepel ingegoten: zijn vader was als rector magnificus actief betrokken bij de grondlegging van D66. ‘Er was de impliciete verwachting dat ik een bijdrage zou leveren aan de verbetering van de maatschappij.’ Ondanks dat bankier daar wellicht niet het juiste beroep voor lijkt, besluit Draijer de overstap naar Rabobank toch te maken. Hij heeft dan geen ervaring als bankier. ‘Met ongeveer vijftig mensen heb ik gesprekken gevoerd over de nieuwe baan en met de vraag ”zien jullie het zitten en heb ik jullie vertrouwen?”. Pas toen heb ik ja gezegd.’
Reorganisatie
Dat vertrouwen werd begin dit jaar in twijfel getrokken door een intern rapport van de bank, waarin werknemers klaagden over het gebrek aan richting en koers van de bank. Een andere veelgehoorde klacht is dat werknemers weinig ruimte voelen om zelf beslissingen te nemen.
Draijer maakte de nodige tegenslagen mee bij de bank: hij kwam binnen in de nasleep van de Libor-rente, waarbij onder andere medewerkers van de Rabobank de rente waarmee banken geld van elkaar lenen expres foutief berekenden. Het was de reden dat voorganger Piet Moerland het veld moest ruimen. Momenteel verkeert de bank in een grote reorganisatie: voor 1 januari 2020 verdwijnt meer dan 12.000 fte, een kwart van het totaal. ‘Ik ben niet bang om besluiten te nemen die nodig zijn,’ zei Draijer daarover. ‘Het is nodig, gezien de veranderingen in onze sector en het gedrag van onze klanten.’
Digitale transformatie
Ook krijgt de bank per 1 september een andere topstructuur, waarbij de leiding in handen komt van een tienkoppige groepsdirectie. Draijer blijft aan het hoofd staan de organisatie, die zich voornamelijk gaat focussen op de digitale transitie. De bank heeft nu nog zo’n 500 kantoren, dat aantal slinkt de komende jaren.
Het was niet de digitale transformatie die Rabobank een forse winst opleverde in het eerste half jaar van 2017. De lage spaarrente en de ontwikkelingen op de woningmarkt hebben geleid tot hoge extra aflossingen op de hypotheekleningen. Er is in totaal voor 8,3 miljard euro afgelost.
Macht weg bij de lokale banken
Vorige week kwamen de plannen voor verder centralisatie van de bank naar buiten. De eerder ingezette koers moet steviger worden ingezet en er moeten nog meer lokale vestigingen weg. Op 6 maart werden de nieuwe plannen gepresenteerd aan de ledenraad, maar deze gaf geen toestemming.
Op veel vragen die er vanuit de ledenraad kwamen, had de directie nog geen antwoord. Daarop adviseerde de ledenraad de groepsdirectie een pas op de plaats te maken en over een paar weken weer bij elkaar te komen. De directie wilde niet zo lang wachten en besloot om binnen een week weer bij elkaar te komen.
