Véél geld investeren is al niet simpel. Maar het ook nog eens duurzaam doen? Zwitserleven probeert het.
Pensioenverzekeraar Zwitserleven heeft al sinds de jaren 90 een energiezuinig kantoor waar met zo min mogelijk papier wordt gewerkt. Dat zet volgens bestuursvoorzitter Maarten Edixhoven (MT-Goudhaantje in 2011, 2012 en 2013) al best zoden aan de duurzame dijk. Maar het bedrijf kan pas echt het verschil maken, zegt hij, met de pakweg 25 miljard euro aan beleggingen die zijn klanten aan Zwitserleven hebben toevertrouwd. Zeven vragen over duurzaam beleggen aan Edixhoven.
1. MT: Hoe is duurzaamheid ingebouwd in het beleggingsbeleid?
Edixhoven: ‘We doen het samen met SNS Asset Management, onze vermogensbeheerder. We hebben samen bepaald dat ze moeten zorgen dat ze vooroplopen op het gebied van verantwoord beleggen, met de opmerking dat het rendement hetzelfde moet zijn als wanneer je regulier belegt. Wij zeggen welke thema’s we belangrijk vinden. Daarbij richten we ons op thema’s die passen bij een pensioenbedrijf zoals zorg, farmacie, dingen die met lang en goed leven te maken hebben. Binnen die opdracht hebben zij de vrijheid, waarbij ze wel de eigen criteria moeten toepassen die mede gebaseerd zijn op de ESG-criteria van de Verenigde Naties.’
2. SNS Asset Management zal meestal niet direct beleggen in bedrijven, maar ook weer geld toevertrouwen aan anderen. Hoe is het dan geregeld?
‘De obligatiekant doen ze zelf, maar de aandelenkant besteden ze deels uit. Je kunt hier niet half zwanger in zijn, dus we sluiten geen compromissen. Ook in de mandaten die zij geven aan derde beleggers worden die ESG-criteria zoveel mogelijk meegenomen. Waar het lastiger ligt, is als je ook in indexfondsen wil beleggen. Daar horen hele specifieke afspraken bij. Wij geloven in het concept van indexbeleggen dat vrij lage kosten heeft, maar wij willen ook beleggingen uitsluiten die niet aan bepaalde criteria voldoen. Wij doen indexbeleggen ook zelf. Wij accepteren daarom nu bewust dat wij een afwijking hebben ten opzichte van de index.’
3. Hebben jullie wel voldoende bewegingsruimte om te verduurzamen?
‘Daar kom je op een ander punt. Omdat wij natuurlijk een verzekeraar zijn, hebben we te maken met eisen van De Nederlandsche Bank voor de beleggingscategorieën waar we in kunnen zitten. Wij zitten voor een groot deel in staatsobligaties, zo’n 85 procent. Daar valt weinig in te kiezen. Dat is ook nog wel een heel mooi dilemma. Want enerzijds moet je een stuk van je geld risicovrij beleggen, aan de andere kant wil je eigenlijk niet beleggen in wapens. Probeer maar eens een staat te vinden die een AAA-rating heeft en die niet aan oorlog doet. Dan komen de Duitsers nog het meest in de buurt…’
4. Wat gebeurt er als een bedrijf waar jullie geld inzit niet voldoet aan de ESG-criteria?
‘Wij geloven in de dialoog. De criteria worden natuurlijk steeds strenger, dus er zijn bedrijven die daar niet helemaal aan voldoen. Er was laatst een ngo die vond dat wij niet in technologiebedrijf ThyssenKrupp konden beleggen, omdat zij zaken doen in Israël en wapens ontwikkelen. Dat checken wij dan eerst op onze criteria. Volgens die criteria kon het. Dan ga je een dialoog aan met die ngo en met ThyssenKrupp. We hebben uiteindelijk besloten die belegging te houden. WalMart is een ander voorbeeld. Die hebben we een paar weken geleden uitgesloten.’
5. Wie voert die discussies dan?
‘Dat zijn soms mensen van SNS Asset Management, soms zijn dat speciale organisaties of adviesbureaus die namens een groep beleggers het gesprek aangaan. Dat is effectiever en de kosten zijn lager. Die gaan dan met het bestuur van zo’n bedrijf praten.’
6. Hoe groot is jouw directe betrokkenheid?
‘Die is zeer beperkt. Het ligt bij SNS Asset Management. Zij krijgen een beleggingsmandaat van ons. Wat betreft de beleggingen van grote klanten liggen de criteria vast in de pensioencontracten en daar heb ik helemaal niks over te zeggen. WalMart hoorde ik toevallig vorige week.’
7. Hoe zit het aan de kant van jullie klanten? Is duurzaamheid voor hen een belangrijk selectiecriterium?
‘Steeds meer. Ondernemingsraden nemen het bijvoorbeeld ook mee in hun beoordeling van pensioenuitvoerders. Maar je hebt natuurlijk een aantal criteria op basis waarvan de klanten kiezen, zoals de kosten van de pensioenregeling, de solvabiliteit en de kwaliteit van de uitvoer en de administratie. Ik denk dat het eerlijk is om te zeggen dat duurzaamheid van de vijf of zes beoordelingspunten op 4 of 5 staat en niet op plaats 1, 2 of 3. De meeste klanten kijken toch eerst naar de prijs. Maar gegeven het feit dat er steeds minder onderscheid is op prijs en op uitvoeringskwaliteit, is het wel iets wat ons onderscheidend maakt van de anderen.’
