Wie is de oprichter?
Het bedrijf is opgericht door Don Facundo Bacardi Massó op 4 februari 1862. In samenwerking met een Cubaan van Franse afkomst, José León Boutellier, slaagt hij er na de nodige riskante experimenten in een methode te vinden om een type witte rum te destilleren met een aanzienlijk zachte smaak. Don Facundo vraagt zijn broer toestemming om de drank in diens winkel te verkopen; dat mag. De drank wordt zo goed verkocht dat Don Facundo en Boutellier in 1862 besluiten – met financiële ondersteuning van Facundo’s broer José – een bestaande destilleerderij over te nemen.
De zakenpartners geven de destilleerderij de naam Bacardi, Boutellier, and Company. Door een paar jaar later zowel Boutellier als zijn broer uit te kopen, is The Bacardi Company een feit. Alle drie de zoons van Don Facundo die de aardbeving van 1852 overleven, hebben als ze eenmaal volwassen zijn een voorname rol binnen het familiebedrijf. Emilio is – nadat hun vader in de jaren ’80 van de negentiende eeuw met pensioen is gegaan – de directeur, Facundo jr. krijgt de leiding over de destilleerderij en José is verantwoordelijk voor de promotie en verkoopcijfers van de rum. In 1910 wordt Bacardi dankzij het openen van een vestiging in de Spaanse stad Barcelona de allereerste multinational van Cuba; kort daarop vestigt het bedrijf zich ook in New York. Dat de broers mede hierdoor de toekomst van hun onderneming in toekomstige politiek onrustige tijden veilig stellen, kunnen zij op dat moment nog niet bevroeden.
Waarin onderscheidde het bedrijf zich van de concurrentie?
Ten eerste is er de uitgesproken smaak van de witte rum. De voor die tijd vrij unieke wijze waarop de drank wordt gedestilleerd, alsmede de keuze voor een specifieke soort gist die bij dit proces wordt gebruikt, zorgt voor een aanzienlijk zachtere smaak. Er ontstaat een steeds groter wordende groep mensen die liever Bacardi drinkt dan andere soorten (vaak sterkere) rums die in die tijd beschikbaar zijn. Don Facundo weet de smaak van zijn product nog verder te verfijnen door de rum te laten rijpen in houten vaten, afkomstig van de witte eik.
Daarnaast beschikt het Cubaanse familiebedrijf over de gave om vervelende situaties of ontwikkelingen om te draaien en juist in hun voordeel te laten werken. Een goed voorbeeld is de reactie van Bacardi op het besluit van het Amerikaanse Congres in 1928 om in de Verenigde Staten de productie, verkoop en consumptie van alcoholische dranken aan banden te leggen. Amerika is voor Bacardi een uiterst belangrijke afzetmarkt, dus start het bedrijf juist met het bewust reclame maken voor de Cubaanse hoofdstad Havana als ideale vakantiebestemming, hier mag alcoholhoudende drank immers nog wél rijkelijk vloeien. De marketingcampagne ‘Fly to Cuba and Bathe in Bacardi Rum’ slaat aan. In de daarop volgende jaren reizen duizenden Amerikaanse toeristen naar Cuba om van het Havaanse nachtleven (en Bacardi rum) te kunnen genieten.
Heeft Bacardi ook mindere tijden gekend?
In honderdvijftig jaar kan natuurlijk veel gebeuren. Zo heeft Bacardi in deze anderhalve eeuw te maken gehad met verwoestende aardbevingen en dodelijke epidemieën, maar vooral de jaren ’60 – het decennium waarin Fidel Castro aan de macht komt – worden nu gezien als zwarte bladzijden in de geschiedenis van het familiebedrijf. In 1960 eigent het dictatoriale regime zich alle Cubaanse bedrijven toe, waaronder Bacardi (de toenmalige waarde van de onderneming wordt geschat op 76 miljoen dollar). Dit heeft desastreuze gevolgen voor het lokale bedrijfsleven, maar het geluk van Bacardi is dat het bedrijf niet alleen afhankelijk is van de inkomsten van de Cubaanse vestiging. Het kan terugvallen op vestigingen in Mexico, Puerto Rico, Amerika en Brazilië. Castro probeert nog wel het patent van het officiële logo in handen te krijgen, maar slaagt hier niet in.
De aandeelhouders van Bacardi (allen afstammelingen van de oprichter) vestigen een nieuw hoofdkantoor in Nassau, de hoofdstad van de Bahama’s, een regio waarover Castro geen zeggenschap heeft. Ze geven het bedrijf een nieuwe naam: Bacardi & Company Limited. Kort daarna wordt een tweede internationale vestiging geopend in Bermuda onder de naam Bacardi International Limited. Daarnaast besluit Bacardi ook alleen nog maar in zee te gaan met leveranciers buiten Cuba. Zo slaagt het familiebedrijf erin de invloed van Castro op de dagelijkse bedrijfsvoering zoveel mogelijk te beperken.
Hoe staat het bedrijf er nu voor?
Bacardi Limited is nog steeds een familiebedrijf, al draagt het merk in het land van oorsprong niet meer de naam Bacardi. Als je in Cuba bent en Bacardi-rum wilt drinken, moet je een glas Havana Club bestellen. Inmiddels staat de vijfde generatie Bacardi’s aan het roer van de besloten vennootschap. Facundo L. Bacardí is de bestuursvoorzitter. Hij heeft nog steeds zeggenschap in de onderneming, maar de dagelijkse leiding is sinds dit jaar in handen van Edward Shirley, die eerder ceo was van beautyconcern Proctor & Gamble.
Bacardi Limited probeert de laatste decennia de marktpositie te vergroten door andere drankmerken over te nemen. In 1993 fuseerde het bedrijf bijvoorbeeld met Martini & Rossi S.p.A, de Italiaanse fabrikant van Martini Vermouth. Andere merken die tegenwoordig onder Bacardi Limited vallen zijn bijvoorbeeld Eristoff wodka en Bombay Sapphire gin. Het huidige hoofdkantoor bevindt zich nog steeds niet in thuisland Cuba, maar staat nog altijd in Bermuda.
