Belonen. Een goede tip vraagt u. Goed, ik doe mijn best. (vanuit mijn 30 jarige ervaring als consultant en interimmer).
Het woord ‘belonen’ stamt uit een andere tijd dan die waarin we nu actief zijn. Belonen is als begrip gerelateerd aan 1) leiding ontvangen, 2) het ontbreken van zelfstandigheid of in ieder geval minder dan je als medewerker zou willen hebben, 3) dienstverband (ook al zo’n belegen begrip), en inderdaad 4) ‘schouderklopjes’. Als je het wat sterk zou willen stellen dan hebben we het hier over knechting en ‘binnen kaders opereren’. Perfect passend in werkverhoudingen van zo’n 30-40 jaar geleden, die helaas bij veel bedrijven ook nu nog van kracht zijn.
Ik vraag me af of mensen ‘beloond’ willen worden. Ik denk het eerlijk gezegd niet. Mensen willen in hun actieve leven (wat voor velen zakelijk gezien ophoudt als ze boven de 50 komen, want dan zijn ze ‘oud’ en volgens vele managers kunnen ze dan opeens niets meer. Kletskoek natuurlijk).
Oh sorry, wat wilden mensen in hun actieve leven?
in ieder geval (rijtje 1):
– zich als mens en professional kunnen ontwikkelen
– hun zelfstandigheid tot rijpheid laten komen (hebben ze dat bereikt, dan zijn ze vaak meteen weg en beginnen voor zichzelf, over persoonlijke ‘beloning’ gesproken)
– hun talenten ontdekken en inzetten
– samenwerken op basis van gelijkheid en niet ‘doen alsof’, wat je heel veel ziet: ‘mensen het gevoel geven dat ze ertoe doen’
– werken aan hun eigen waarden en dit in hun werk terug kunnen zien
– en vaak – maar niet altijd – komt daar nog bij: (veel) geld verdienen, want er kunnen slechtere tijden komen en de hypotheek en golfset moeten betaald
Wat hen daarbij in de weg staat zijn dingen als Bedrijfseigen omstandigheden (rijtje 2)
– management dat hen in – soms onzinnige – kaders en keurslijven perst (daarom willen ze graag jongere werknemers, die zijn te plooien)
– rigide niet-innovatieve bedrijven, waar we er in NL heel veel van hebben
– prietpraat, gebruik willekeurig welke ‘management kretologie mixer’ maar, 80% van wat managers zeggen bestaat daaruit en steeds meer mensen hebben dat meteen door en irriteren zich rot
– onderhuidse blokkades, als concurrentiebedingen
Persoonlijke zaken (rijtje 3)
– te snel tevreden zijn
– zichzelf niet kennen en – dus – de schuld bij een ander zoeken of daar neerleggen
– status willen, maar (nog) niet over de eigenschappen beschikken om dat waar te maken
– geen durf, niet volhouden, zich laten afleiden door bijzaken
– enorm druk (gezins)leven, waardoor men gemakkelijk voor zichzelf kan weglopen
– van dat soort dingen
‘Belonen’ zou het eerste rijtje moeten versterken, kan me niet schelen hoe. Wat al aardig helpt is:
– rijtje 2 als bedrijf eindelijk eens op de schroothoop te gooien
– rijtje 3 nu zelf maar eens bij de kop te pakken
en
– help (als je als manager dat kunt) iemand zich te ontwikkelen, coachen, samen optrekken
– biedt mogelijkheden daartoe, richt je heel sterk op het ontdekken en benutten van talent, dus waarin iemand uniek is
– leer hem of haar kritisch naar zichzelf te kijken
– werk met hem of haar samen, eerlijk, open als echte gelijke
– laat zien wat je zelf niet kunt en laat tegelijk zien hoe je als ‘baas’ daarmee omgaat
– verwacht niet van je medewerker dat hij het op dezelfde manier doet als jijzelf dat gedaan hebt (een veel voorkomende valkuil)
– van dat soort dingen
– als die medewerker bij je blijft (of een gezonde samenwerking wil als hij vertrekt), dan heb je hem als manager goed ‘beloond’
inderdaad, geen gemakkelijk oneliner, geef ik toe. Maar dit werkt wel.
Carel van Heugten
VHC VanHeugtenConsult bv
