Geen producten in de winkelwagen.
Binnen een paar jaar is e-mail net zo gewoon geworden als de telefoon. Maar weet u ook hoe het werkt? Wat gebeurt er als uw mail niet aankomt? Bestaat er zoiets als een afvalberg voor niet-bezorgde mail?
U verstuurt een mail met een contract geattached naar Los Angeles. Welke route volgt hij?
Ja, dat is moeilijk te zeggen. Internet is een netwerk van verbindingen en schakelkasten en ieder mailtje zoekt daarin zijn eigen weg. Allereerst gaat hij naar het postkantoor van uw bedrijf, de e-mailserver. Die zoekt verbinding met de e-mailserver van de geadresseerde. Op het moment dat de verbinding tot stand is gebracht, wordt uw mail in pakketjes van zo'n 1500 bytes verzonden. Als alles is aangekomen, stuurt het postkantoor van de geadresseerde een ontvangstbevestiging en daarmee zit het werk voor uw postkantoor erop. De postkantoren praten dus rechtstreeks met elkaar en niet via allerlei tussenstations.
Maar hoe weet mijn postkantoor waar het naartoe moet?
Ieder postkantoor heeft zijn eigen naam. Het postkantoor van de firma Microsoft bijvoorbeeld heet microsoft.com. Die hoeft trouwens niet in Redmond te staan, maar kan zich overal ter wereld bevinden. Bovendien heeft het een eigen nummer, een zogenaamd IP-adres. In een zogenaamde domeinnaamserver (dns) staan onder andere alle IP-adressen van publieke postkantoren. Het postkantoor van de afzender zoekt contact met dit telefoonboek, zoekt het IP-adres op van de geadresseerde en brengt de verbinding tot stand.
Volgt e-mail altijd de snelste route? Bijvoorbeeld via Hongkong als het daar nacht en dus rustig is?
Dat hangt van het contract met uw internet service provider (isp) af. Isp's sluiten weer contracten af met de kabelboeren en als dat bijvoorbeeld KPNQwest is, zal uw mail over de kabels van dit bedrijf razen. Meestal lopen de datastromen over de uitgesleten en dus razend drukke paden, zoals u ook elke dag weer in dezelfde file staat.
Raakt er wel eens een mailtje zoek?
Lost in cyberspace. Het is een intrigerende gedachte die zo in de X-files kan, maar in de praktijk zal het niet gebeuren. Het ergste dat er kan gebeuren, is dat de stekker van de e-mailserver van de geadresseerde eruit wordt getrokken. De zendende server krijgt dan geen ontvangstbevestiging meer en stopt met zenden. Hij zal het dan later gewoon nog een keer proberen. Mocht er tijdens het zenden onderweg een kabel breken, dan stippelen de routers op internet meteen een nieuwe route uit.
Gaat het dan nooit mis?
Jawel, regelmatig zelfs. Alleen ligt het probleem niet aan de verbinding, maar meestal aan slecht functionerende postkantoren. In 99 procent van de gevallen laat het e-mailprogramma een steekje vallen.
Dus een digitale afvalberg voor verloren geraakte mailtjes bestaat niet?
Niet in cyberspace, in ieder geval. Als er al afvalbergen bestaan, dan bevinden die zich op de postkantoren. Systeembeheerders willen nog wel eens ergens in een hoek van het postkantoor bakken met verstofte mailtjes vinden.
Kan mijn mail onderschept worden doordat iemand zich uitgeeft voor de server van de ontvanger?
Nee, want dan moet hij zich aanmelden bij het telefoonboek (de domeinnaamserver) en valt hij gelijk door de mand. Andersom kan wel: als afzender je voordoen als Bill Gates. Alleen zal het postkantoor van de geadresseerde de ontvangstbevestiging naar Redmond sturen en dus zullen de return e-mails niet aankomen bij de nep-Gates.
Ik durf het bijna niet te vragen, maar… wat is eigenlijk een router? En wat is het verschil met een switch?
Ja, sinds het bedrijf Cisco furore maakte, weet iedereen wat een router (spreek uit 'roeter') is. Toch? Nou ja, op de volgende verjaardag kunt u het volgende vertellen: vergelijk routers en switches met de schakelkasten van KPN. Op basis van het adres op de mail sturen ze een berichtje linksaf en rechtdoor. In die vergelijking is de switch de kast voor lokaal bellen, en de router voor bellen buiten de regio. Zo, kunt u ook meepraten.
En wat is Voice over IP?
VoIP is de eeuwige belofte die nu écht doorbreekt. Aan deze belofte is het bedrijf Ring!Rosa al ten onder gegaan. Het idee was goed, want simpel: waarom internet niet ook gebruiken om mee te bellen? Bedrijven hoeven dan niet langer dure telefooncentrales aan te schaffen en hebben nog slechts één netwerk te onderhouden. Bovendien maakt het internetprotocol (IP) veel efficiënter gebruik van de beschikbare kabels. Het probleem is alleen dat het internetprotocol de data in mootjes hakt. Die pakketjes komen soms met enige vertraging binnen bij de geadresseerde. Bij e-mail is dat niet zo erg, maar een haperende stem is toch lastig voor een goed gesprek. De netwerkbouwers hebben de laatste jaren hard gewerkt aan een oplossing: geef de 'stemberichten' voorrang op de rest van het verkeer. Cisco zegt 2500 IP-telefoons per dag te verschepen, dus wie weet wordt dat de volgende borrelpraat.
