Geen producten in de winkelwagen.
Een faillissement hoeft niet het einde te zijn, zo blijkt uit de ondergang van Econcern. Deze 6 losse onderdelen floreren.
Eind vorig jaar publiceerden de curatoren van Econcern een vernietigend rapport over de gang van zaken bij het bedrijf. Onrealistische prognoses, gerommel met de boeken en zeer gebrekkig risicobeheer maakten de ondergang van Econcern onvermijdelijk. Tegen accountant PwC is een tuchtklacht ingediend. De curatoren nemen dit jaar een besluit of ze proberen schade te verhalen op de bestuurders, waaronder duurzaamheidsgoeroe Ad van Wijk.
Veel van de activiteiten van Econcern zijn verkocht en hebben onder nieuwe eigenaren een tweede leven gekregen. Een overzicht waar deze bedrijven nu staan.
#1. Ecofys
Econcern werd in 1984 opgericht als Ecofys. De adviestak was in zekere zin dan ook het kroonjuweel van het bedrijf. Ecofys werd in 2009 verkocht aan Eneco waar het verder is gegaan als een zelfstandige dochter. Het adviesbureau draaide volgens de curatoren in 2008 ongeveer 30 miljoen euro omzet en had ruim 400 mensen in dienst. Onder de vlag van Eneco zijn er nu nog 250 werknemers en is het bedrijf nog steeds een van de koplopers in consultancy en onderzoek naar hoe te reageren op klimaatverandering en hernieuwbare energie.
#2. Ecostream en Evelop
Ook zonne-energiebedrijf Ecostream en windenergiebedrijf Evelop zijn overgegaan naar Eneco. In tegenstelling tot Ecofys zijn deze bedrijven echter niet meer zelfstandig, ze zijn opgegaan in vergelijkbare activiteiten die Eneco al had. Hoeveel Ecostream, Evelop en Ecofys nu omzetten, maakt Eneco niet bekend. Uit een bijstelling van de jaarcijfers over 2009 is af te leiden dat de overgenomen onderdelen in 2009 goed waren voor 135 miljoen euro omzet. Het lijkt erop dat de omzet in 2012 iets kleiner was.
#3. Darwind
Deze producent van windturbines is verkocht aan de Chinese machinebouwer XEMC. Het bedrijf richtte zich oorspronkelijk op windturbines voor op zee. Inmiddels is een draai gemaakt en wil Darwind ook een positie verwerven op de markt voor windmolens op land. In 2009 had het bedrijf circa veertig medewerkers. Getuige de website, is Darwin continu op zoek naar nieuw personeel. Onder Chinese vleugels komt het bedrijf dus verder tot bloei.
#4. Solior
Nog een bedrijf dat zich richt op de ontwikkeling van duurzame technologie, in dit geval zonneboilers. Solior werd in 2009 overgenomen door het Schiedamse Itho, inmiddels Itho Daalderop. De Solior zonneboiler is speciaal voor op een plat dak en is op de markt voor circa 1700,- euro.
#5. Prinses Amaliawindpark
De aanpak van de ontwikkeling van Q7 zoals dit windpark oorspronkelijk heette, is illustratief voor wat er allemaal mis was bij Econcern. Het bestuur schetste onder meer onrealistische verwachtingen over de planning en de risico’s die dan ook niet werden waargemaakt. Toch is het park zelf er gekomen. Het is inmiddels voor 100 procent eigendom van Eneco en vierde onlangs zijn eerste lustrum.
#6. Belwind
De toekomst van dit grootste windmolenpark op zee voor de Belgische kust was na het faillissement korte tijd onzeker. Uiteindelijk nam een consortium van investeerders het project over. Onder meer investeringsfonds Meewind en het Japanse Sumitomo zitten erin. Het lijkt erop dat de tweede fase van het park, volgens de oorspronkelijke planning, ook gebouwd gaat worden. Belwind bestaat dan straks uit 110 windturbines.
