Zelf heeft ze haar kinderen al sinds maart vorig jaar thuis zitten. Haar man werkt net als zij vanuit huis en er lopen ook nog een hond en een logeerhond rond. De Amerikaanse buitengewoon hoogleraar Alyssa F. Westring weet precies hoe het leven van veel werkende ouders er op dit moment uitziet. ‘Het is chaos en ik zit er middenin’. Als hoogleraar management en ondernemerschap aan de DePaul University in Chicago doet ze onderzoek naar leidinggevenden met een gezin. Westring’s onderzoek richt zich in grote lijnen op de wisselwerking tussen werk, gezin en andere levensdomeinen. Ze heeft een bijzondere interesse in carrières van vrouwen en begeleidde de afgelopen maanden bovendien tientallen managers die aangaven dat ze door de coronacrisis vast dreigden te lopen.
Westring (foto) is er tijdens een webinar van de exclusieve Scandinavische business club Tatarklubben duidelijk over: ‘Ik heb geen toverformule waarmee je het als leidinggevende in een keer makkelijker krijgt. Maar ik heb wel één belangrijk advies. Ga niet in de slachtofferrol zitten, maar zie de situatie waarin je door de pandemie beland bent als een managementuitdaging. Als een probleem op het werk, thuis of in je omgeving, dat je kunt tackelen. Dat helpt. Vervolgens kun je putten uit allerlei studies. We weten wat goede managers doen, daar doen we al tientallen jaren onderzoek naar.
Tijdgebrek is geen excuus
‘Goede leiders maken om te beginnen kristalhelder wat ze nu belangrijk vinden’, zegt Westring. ‘Bovendien kunnen ze dat ook goed vertellen. Blijf niet hangen in angst over de toekomst van het bedrijf of bezorgdheid dat je thuis tekortschiet als ouder. Ga het gesprek aan met collega’s en je gezin. Zet op een rijtje wat nu voor jou belangrijk is. Vraag aan collega’s, aan vrienden, aan je partner en je kids om dat ook te doen. Welke waarden zijn het belangrijkst? Is dat optimisme, eerlijkheid, geduld misschien? Praat erover, dan kun je samen vaststellen wat nu prioriteit heeft’.
‘Je komt nooit op de bodem van de to-do-list’
Westring schreef samen met collega-hoogleraar Stewart D. Friedman een boek vol managementlessen waar mensen in de coronacrisis wat aan kunnen hebben. Parents who lead geeft een mooi inzicht in waar leidinggevenden met kids zoal tegen aanlopen. Meest gehoord: ze hebben het idee dat ze tekortschieten. Zowel op het werk als thuis en in hun omgeving. Aan zichzelf komen ze vaak al helemaal niet meer toe. Dat uurtje yoga of hardlopen in je eentje is het eerste dat wordt geschrapt. ‘Je komt nooit aan het eind van je to-dolijst’, zegt Westring daarover. ‘Vaak wordt tijdgebrek als belangrijkste reden gegeven.’
Toch vindt ze dat een slecht excuus. Tijdgebrek heb je in haar ogen als manager altijd. Toch moet je ook in je werk zien dat je het redt. Dat betekent op zoek gaan naar creatieve oplossingen, soms zijn het hele kleine stappen die je kunt zetten waardoor iets toch lukt. ‘Ga daarmee experimenteren’, zegt Westring. ‘Ben je zo’n leidinggevende die vindt dat je altijd beschikbaar moet zijn? Kijk dan eens wat er gebeurt als je een uurtje wacht met het reageren op een mailtje. Dat geeft je misschien net wat ruimte voor quality time thuis.’ Ouders met pubers die gek worden van de rotzooi? Vertel ze eerlijk dat het niet de zooi is die het probleem is, maar het feit dat jij er geen aardiger moeder van wordt. Verzin tegelijkertijd ook iets leuks als zij aangeven dat ze zich zo vervelen. Lol hebben, dat is bij mij hier in huis een hele belangrijke waarde nu.’
Ga moeilijke gesprekken aan
Veel dingen zitten volgens Westring in ons hoofd. ‘Je denkt: ik zou nu eigenlijk mijn ouders moeten bellen. Ik zou nu eigenlijk een presentatie moeten schrijven. Maar misschien moet je nu juist het gesprek aangaan met je ouders. Vertellen dat je ze liever één keer per week wat langer spreekt, dan iedere dag kort. Of dat je tegenover je baas aangeeft dat je carrière nog steeds belangrijk voor je is, maar dat je even minder rapporten kunnen schrijven omdat je niet zoveel opvang kunt regelen als je zou willen.’
‘Kijk of je het volhoudt om iedere dag om 6 uur op te staan’
En wat als je baas ijzig reageert? ‘Dat is natuurlijk vervelend’, geeft Westring toe. ‘Maar dan weet je in ieder geval waar je aan toe bent. In veel andere gevallen betaalt zo’n eerlijk gesprek zich uiteindelijk toch uit. Zeker als je het bijvoorbeeld ook je collega-leidinggevenden vertelt. Zij kunnen je steunen. Is het niet nu, dan misschien in de toekomst.’ Die steun kun je trouwens ook zoeken in je omgeving. Zit je iedere keer knel met het halen en brengen naar de crèche? Kijk dan of je met andere ouders een afspraak kunt maken dat je het om en om doet. Wil je graag een half uur mediteren? Kijk dan of je het volhoudt om iedere dag om 6 uur op te staan. Werkt dat niet, probeer dan iets anders.’
Neem kleine stappen
Bij de managers die ze zelf begeleidde, hanteerde ze de regel van de 4-way-win. Een verandering die ze doorvoerden, moest op vier terreinen iets betekenen. Zowel op het gebied van iemands carrière, op het gebied van zijn of haar gezin, op het gebied daaromheen (vrienden of sport om maar wat te noemen) als op het persoonlijke vlak. By trial and error bleken de meesten uiteindelijk best een hoop voor elkaar te krijgen.
Vaak waren het kleine stapjes die ze namen, maar er veranderde wel iets. Nog belangrijker: de meesten voelden zich er beter bij. Westring: ‘Je ziet dat mensen de dingen die ze aan het begin heel belangrijk vonden, nog steeds belangrijk vinden. Maar in de aandacht die ze ergens aan geven, zie je het verschuiven. Er gaat meer aandacht naar gezin, omgeving en zichzelf en iets minder naar het werk. Terwijl de prestaties op carrièregebied verbeteren.’
Leidinggevenden kregen bijvoorbeeld meer begrip voor hun medewerkers. Zelf ervoeren ze meer steun vanuit het bedrijf voor zichzelf. Ook hun sociale netwerk groeide en ze bleken tevredener geworden. Wie zijn eigen leven beter leidt, wordt daar misschien uiteindelijk een betere manager van.
