Apple ploegt 45 miljard dollar terug naar zijn aandeelhouders. Niet genoeg om Apple´s geldstapel te verkleinen, maar meer zit er niet in. Het grootste deel van het geld verblijft namelijk in buitenlandse ballingschap.
Helemaal ontevreden kunnen Apple-beleggers niet zijn. Steve Jobs moest ervoor naar de i-hemel vertrekken, voordat zijn opvolger Tim Cook het aandurfde om zijn aandeelhouders te geven waar ze recht op hebben: dividend. Dat is misschien ouderwets, maar als een onderneming zelf geen goede investering weet te vinden voor zijn kasgeld, moet het maar terug naar de aandeelhouders. Apple koopt daarom de komende jaren voor 10 miljard eigen aandelen in, wat de winst per aandeel en de koers vooruit helpt.
Cash dividend
Daarnaast deelt het de komende jaren elk kwartaal een cashdividend uit – voor het eerst sinds 1995. Die 2,65 dollar per aandeel komt overigens door de quasi-astronomische koers neer op een dividendrendement van nauwelijks 2 procent, dus het volgende waar beleggers om mogen zeuren is een aandelensplitsing. Al met al ploegt Apple de komende drie jaren toch 45 miljard terug naar zijn eigenaren, vatte financiële man Peter Oppenheimer het genereuze gebaar samen.
45 miljard is niet genoeg
Hij helpt Apple echter niet af van zijn cashproblemen. Het geld komt zó snel binnenstromen, dat die 45 miljard over drie jaar niet voldoende zal blijken om de geldberg van 98 miljard te verkleinen. Het afgelopen boekjaar kwam er alleen al 38 miljard dollar bij, het ziet er niet naar uit dat die geldrivier ophoudt met stromen. Zo eindigt Apple over drie jaar heel bot gerekend met minimaal 150 miljard in kas.
Geld gegijzeld
In zijn letterlijke statement zit een aardige nuance: "We voorzien de inzet van ongeveer 45 miljard aan binnenlandse liquide middelen." Precies: binnenlandse middelen. Apple maakt natuurlijk een flink deel van zijn geld buiten de VS. Dat heeft geleid tot 64 miljard aan kasmiddelen die Oppenheimer het liefst laat waar ze zijn. Net als andere grote multinationals laat Apple zijn winst het liefst daar neerdalen, waar het er de minste belastingen over hoeft af te dragen. Dat gaat met constructies gepaard als de Dutch Sandwich, waarbij geld via bijvoorbeeld Nederlandse of Ierse brievenbusfirma's belandt in exotische oorden als de Bermuda-eilanden. Dat spel gaat net zo lang goed, tot het ooit moet worden 'gerepatrieerd'. Dan wil de Amerikaanse fiscus namelijk even afrekenen, op basis van het verschil tussen de reeds afgedragen belastingen en het Amerikaanse belastingniveau.
Gratieverzoek
Apple was er gisteren heel open over, juist omdat de discussie over de buitenlandse tegoeden volop woedt in de States. Samen met Google, Microsoft en andere grootmachten lobbyt het stevig om meer dan 1,4 biljoen dollar aan cash terug te halen naar eigen land – onder zachte condities. Dat gratieverzoek stuit vanzelfsprekend op bezwaren bij landgenoten, die niet graag zien dat multinationals worden bevoordeeld. De regering van Obama stuurt waarschijnlijk aan op een compromis: de tax holiday voor de buitenlandse kasberg wegstrepen tegen allerlei binnenlandse legale trucs. Tot die deal rond is, moeten Apple-aandeelhouders dus genoegen nemen met een fooi van 45 miljard.
