Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Let op uw woorden

Weet u wel wat u van uw werknemers vraagt? Podiumauteur Michiel Maassen adviseert altijd zorgvuldig uw woorden te kiezen als u personeel een opdracht meegeeft.

Ik was nog een jonge jongen toen ik mijn vader onderstaande anekdote hoorde vertellen aan zijn vrienden. Ik heb geen idee of het een waargebeurd verhaal is of dat het bedacht is als pesterij voor de toen ietwat minder gewaardeerde chef. Maar het ging zo:

Er moest een introductieplan komen voor een nieuw en tamelijk geavanceerd scheerapparaat. En dat had haast. Dus werd alles uit de kast getrokken om snel én vooral creatief opvallend in een keer het toestelletje in de markt te zetten. Reclamemakers, marketingdenkers, verkopers en onderzoekers werden gekoppeld en binnen 24 uur ontstond er een campagne als een huis. De praktijkmensen gingen direct aan de slag om advertenties, affiches, mailings, winkel- en etalagematerialen klaar te maken.

Op het moment van verzenden, stapte er een jongedame van de postkamer bij de campagneleider binnen met de 'onschuldige' vraag of het wel goed in de advertenties stond? Die keek en werd onmiddellijk lijkbleek. "Alles stopzetten", brulde hij de gang in. "Alles moet worden tegengehouden!" Paniek natuurlijk, maar het lukte. Niets werd verzonden. Wat bleek? Boven een pronte afbeelding van het nieuwe scheerapparaat stond in koeieletters de kopregel: 'Scheerapparaat, niet voor de poes!' En dat had niemand gezien.

Let op uw woorden

Waarom ik u dit vertel? Wel, om u te waarschuwen om altijd zorgvuldig uw woorden te kiezen als u uw medewerkers wilt aanzetten tot iets. Mij overkwam als jong HR-manager het volgende:

In de organisatie waar ik werkte, deed ik naast HR-werk ook facility. Dat werd gedaan door een redelijk zelfsturend team dat ik eens per twee weken sprak. Het waren geen hardlopers, die mannen. Het waren eerder slenteraars, die op het gemak van klus naar klus gingen en wat ze moesten doen wel professioneel klaarden. Omdat de organisatie was gestart met een nieuw verzuimprotocol, moesten we alle medewerkers tonen dat als ze goede energie krijgen van hun werk, ze vanzelf met meer passie en lust – lees plezier – aan de slag gaan. Inspiratie, motivatie en verantwoordelijkheid waren de kernwoorden, waarmee wij als team elkaar zouden gaan aanspreken in het vervolg. Ik belegde een sessie met als kernvraag: Hoe kunnen wij energie putten uit ons werk? Het HR-team deed enthousiast mee en bedacht tal van goede ideeën om elkaar gemotiveerd te houden en daarmee passie en plezier uit hun werk te gaan halen.

Het facility-team daarentegen hing er maar wat bij en toen ik ze vroeg om ook een bijdrage te leveren, keek de voorman mij aan en zei: "Michiel, ik heb je mooie verhaal gehoord. Ik ben alleen al wat ouder en heb daarom meer tijd nodig om te bedenken hoe ik meer energie van het werk kan krijgen. Niettemin, ik ben om en ga bedenken hoe wij dit kunnen realiseren." Toch enigszins wantrouwig vroeg ik me af of ik nou voor de gek gehouden werd door ze om van het 'gezeik' (excusez le mot) af te zijn. In de dagen na onze sessie hield ik ze extra in de gaten. Maar het leek wel of er echt iets met ze was gebeurd. Ze waren druk aan het overleggen en als je iets vroeg zeiden ze alleen: "Wij krijgen energie van het werk."

Eind Maart was er weer een sessie. Natuurlijk complimenteerde ik het team met de gewenste gedragverandering en vroeg de voorman naar de feitelijke plannen. Hij legde meteen een flink aantal offertes aan me voor. Het betrof graafwerkzaamheden en het trekken van tal van elektriciteitskabels voor een enorm bedrag. Ik schrok me rot. "Wat is dit?", vroeg ik hem. "De planning. Over 10 dagen beginnen ze." "Man, dat is toch absurd! Dat is nooit goedgekeurd! Wie heeft dit goedgekeurd?", stamelde ik. "Nou jij. Van jou moesten we energie halen uit ons werk en dat hebben we op deze manier bedacht. We leggen vanuit de verdeelkamer kabels aan naar onze adressen. Over 10 dagen gaan we hieraan beginnen. Precies wat jij vroeg. En dan is de datum…"

Terwijl ik nog stond te trillen in mijn schoenen, viel het kwartje. Het was een geweldige 1 aprilgrap. Goed voorbereid en prachtig uitgewerkt. Wat hadden ze me te pakken genomen.

Op mijn hoede

Ondanks die grap was het effect enorm op al mijn medewerkers. Want juist door die grap was er weer een energieke werkomgeving geschapen waarin zaken werden opgepakt en opgelost. Ik heb nadien nog een hele poos met deze prachtkerels samengewerkt. Het was een genot, hoewel ik in maart altijd extra op mijn hoede was. Zeker als ik ze iets moest vragen om te doen.

Dagelijks de nieuwsbrief van Management & Leiderschap ontvangen?



Door je in te schrijven ga je akkoord met de algemene en privacyvoorwaarden.

Eerdere bijdragen:

Over de auteur:
Dit artikel is geschreven door Podiumauteur Michiel Maassen, HR-directeur bij Norbert Dentressangle.

Over het Podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium'.