Waarom lukt het sommige allochtone vrouwen wél om de top te bereiken? Omdat ze een non-conformistische instelling hebben, blijkt uit recent onderzoek.
Toen Carla Aalse zo'n twee jaar geleden aantrad op een bijeenkomst van toezichthouders uit de zorg, was ze de enige zwarte vrouw. De overige ruim tweehonderd genodigden waren "grijs, oud en man".
De organisatie- en sociaal psycholoog vertelt de anekdote later aan Peter Vonk, auteur van Neem nooit competente mensen aan, die ze kent via een gezamenlijke klant. Het tweetal besluit te gaan onderzoeken waarom sommige allochtone vrouwen wél succesvol zijn. Een positieve insteek moet voorop staan, vinden ze. Aalse, als eigenaar van executive search en HRM-adviesbureau Aalse & partners zelf zo'n voorbeeldvrouw, levert via haar netwerk de kandidaten. Vonk doet vanuit zijn bedrijf Vonk Competentie Expertise het onderzoek. De hoofdvraag: wat hebben succesvolle allochtone vrouwen op karakterologisch niveau met elkaar gemeen?
Tien vrouwen met hoge maatschappelijke bestuurlijke functies worden gevraagd mee te doen. Aalse: "Allemaal vrouwen die tegen de raad van bestuur aanzitten of zelf een eigen bedrijf hebben opgebouwd." Eén ding blijken zij al snel gemeen te hebben: op de vraag om mee te doen reageren ze stuk voor stuk aanvankelijk geïrriteerd. Later blijken ze nog meer overeenkomsten te delen. Vonk: "Alle tien vrouwen zijn non-conformistisch. Dat betekent dat ze een sterke onafhankelijkheidsbehoefte hebben en erg creatief zijn."
Een non-conformistische instelling is volgens Vonk daarmee nog geen noodzakelijke voorwaarde om de top te bereiken. Zelfstandigheid is dat wel. "Allochtone vrouwen moeten vooral leren succesvol te zijn tussen twee culturen in. Ze kunnen misschien niet volledig loskomen van hun eigen cultuur en voelen tegelijkertijd druk vanuit de Nederlandse cultuur. Dat conflicteert. Door een zelfstandige positie in te nemen wordt dit voorkomen. Dat is iets wat gewoon getraind kan worden. Succesvolle mensen moeten altijd in staat zijn een zelfstandige positie in te nemen. Maar kennelijk geldt dat bij allochtone vrouwen nog meer."
Schroom
Een van de deelneemsters is Elvira Sweet, voorzitter stadsdeel Amsterdam-Zuidoost en van Surinaamse afkomst. "Om als allochtone vrouw de top te bereiken moet je durf aan de dag leggen en niet bescheiden zijn", zegt zij. "Vaak kunnen allochtone vrouwen meer dan ze zelf denken. De schroom moet weggehaald worden, zowel bij de vraag- als bij de aanbodkant. Mensen met diverse achtergronden kunnen een toegevoegde waarde zijn voor organisaties."
Allochtone vrouwen met succes
Aysel Erbudak
Non-conformistisch, die beschrijving gaat zeker op voor Aysel Erbudak (43). De Turkse, vooral bekend als directeur van het Slotervaartziekenhuis, heeft ook nog twee callcenters en een ziekenhuis in Turkije. Tot 2006 opereerde ze onder de naam van haar toenmalige vriend Van Waveren, in de veronderstelling dat een Turkse achternaam nadelig zou zijn voor haar carrière. In 1996 veroordeeld vanwege onder meer belastingfraude met haar toenmalige uitzendbureau.
Sandra Chedi
Aanvankelijk wilde de Surinaamse Sandra Chedi (46) journalist worden, maar al tijdens haar studie raakte ze nauw betrokken bij de oprichting van Sea Palace, het grootste Chinees restaurant in Nederland. Dat ondernemerschap liet ze niet meer los. Ze startte haar eigen bedrijf als touroperator, maar kocht in 2002 het Amstel Botel, een drijvend budgethotel met 175 kamers, waar ze in sneltreinvaart een succes van wist te maken.
Sherita Narain
Ze werkte als jurist bij een detacheringsbureau, maar Sherita Narain (37) durfde het uiteindelijk aan om samen met haar broer Tonny Gajadin te beginnen aan Thermen Holiday in Schiedam, met meer dan 500 bezoekers per dag en zo'n 275 parttime medewerkers nu een van de grootste saunacomplexen in Nederland. Haar ambitie gaat verder: binnen afzienbare tijd wil ze in Hoofddorp het grootste wellnesscomplex ter wereld openen.
