Het was de zomer van 2008, de zussen studeerden nog. Allebei hadden ze een bijbaantje in de horeca, in verschillende zaken van eigenaar Willem Honnebier. Lotte deed zijn administratie en sprak vaak met hem over haar droom een eigen bedrijf te hebben. Toch was het een verrassing toen hij met een voorstel kwam. “Hij stelde ineens voor om met z’n drieën Café & Brasserie Kalvertoren over te nemen, die stond te koop”, vertelt ze. “Wij dachten eerst dat het een geintje was, maar hij zag echt een handig team in ons.”
Aangezien beide meiden niet wisten wat ze met hun studies moesten doen – Loes studeerde Sociologie en Religiestudies, Lotte Media & Cultuur en Wijsbegeerte – vonden ze het ‘een geweldig plan’. Het bleef nog een halfjaar onzeker of de koop goedgekeurd zou worden, maar begin 2009 was alles rond, met een flinke investering van de bank. Het personeelsbestand kregen ze er gratis bij. “Dat was raar; wij kwamen ineens als de nieuwe baas binnen”, beschrijft Lotte. Het was een moeizame start. De dames hadden een duidelijk beeld van hoe dingen moesten verlopen in hun restaurant, maar het bestaande personeel had een andere manier van werken. Lotte: “In het begin lag ik daar echt wakker van. Langzamerhand zijn we daarom andere mensen gaan aannemen.” Loes: “Nu hebben we een perfect team. We hebben mensen aangetrokken die heel lief zijn tegen gasten, zoals we dat zelf ook doen.”
Keukenploeg
Begin dit jaar is Blue grondig verbouwd, samen met ontwerpbureau Studio Linse, bekend van o.a. Vakzuid. “Nu is het een modern en trendy café, precies zoals wij dat wilden”, zegt Loes trots. Er kunnen zo’n tachtig mensen terecht voor koffie, lunch of borrel, met een bijzonder 360-gradenuitzicht over Amsterdam door de glazen constructie van de toren. Lotte doet de administratie en het aansturen van de bediening, Loes stuurt de keukenploeg aan. Willem heeft een adviserende rol op de achtergrond. Zijn ervaring in de horeca heeft de start van het bedrijf versneld. “Hij had al contacten met instanties en leveranciers, die hebben we over kunnen nemen. Verder komt hij een paar keer per week langs en vragen we hem af en toe advies”, vertelt Lotte.
De zussen zijn een vreemde eend in de horecawereld, die grotendeels uit (oudere) mannen bestaat. “Gasten zeggen altijd ‘hij’ als ze het over de baas hebben, dan vragen ze aan ons ‘kun je dit doorgeven aan de baas?’. Ze verwachten niet dat wij als jonge, blonde meiden de eigenaren zijn”, vertelt Loes.
Bijbaan
Het is hard werken voor Loes en Lotte; Blue is elke dag open, ze werken beide vijf à zes dagen in de week. Dingen samen doen naast het werk – zoals ze voorheen altijd deden – zit er niet vaak meer in. Maar veel werken kent ook voordelen. Loes: “Ik vind het moeilijk om vrij te zijn. Een dag is nog te overzien, maar bij twee dagen denk ik al: ‘weten ze wel wat ze allemaal moeten doen, vergeten ze niks’?” Lotte lacht: “We werken te veel om er echt over na te denken. Als je aan het werk bent, dan doe je al die dingen gewoon.”
Ouders De Vos hadden in het begin nog bedenkingen bij de zaak van hun dochters – waarin ook broertje Jop een bijbaan in de keuken heeft. “Ze vonden het heel eng dat we een grote investering moesten doen en met z’n tweeën een bedrijf gingen runnen. Onze moeder zag al taferelen van gebroken families voor zich. Maar het gaat heel erg goed, ze hoeven zich geen zorgen te maken.”
Meer 25 onder de 25
Bekijk hier de slideshow met alle ondernemers onder de 25
Of lees hier de andere interviews
Couture op een Zaanse zolderkamer (Ydence)
De heldendaden van Jorn Besselink (Movible)
Mijn vader staat op de Speeddial (Bellytray, Goossens events)
Violen uit elitesfeer halen (Zlata Strijkinstrumenten)
