Kun je het je voorstellen: een startup waar Groenlinksers succesvol samenwerken met Baudet-adepten, met als gevolg geen blauwe ogen maar een ijzersterk product? De grap is: dit kán. Onderzoekers van de universiteiten van North Carolina, Michigan en Chicago deden er onderzoek naar en kwamen tot de conclusie dat politiek gepolariseerde teams de potentie hebben om betere producten te leveren dan reguliere teams. Ze publiceerden hun bevindingen op Harvard Business Review.
Steeds minder vaak zijn we het in het Westen met elkaar eens: in plaats van de klassieker ‘dat is joúw mening’ erin te gooien maken we elkaar uit voor ‘fascist’ of juist ‘Gutmensch’. Het schiet allemaal niet op en als ondernemer zit je met de gebakken peren: van te voren weet je immers niet welke politieke mening een sollicitant erop nahoudt. Niemand wil ruziënde medewerkers in de bedrijfsvoering importeren.
Politieke diversiteit
Je zult je afvragen: how do I reach these kids? Welnu, door een juiste verhouding aan mensen met verschillende politieke meningen aan je fte-lijst toe te voegen. Heb je namelijk een bedrijf vol mensen met dezelfde politieke mening, dan kijken ze nooit, zoals dat heet, outside the box voor het oplossen van bedrijfsproblemen. Je kantoorvloer degradeert daarmee tot een zogeheten echo chamber, zoals we die kennen van doodvermoeiende GroenLinks-meetups en tenenkrommende FvD-jongerendagen. Politieke diversiteit is het toverwoord voor succes.
Een bedrijf met, pak ‘m beet, twee socialisten en twintig conservatief-liberalen werkt ook niet, omdat de politieke groep die in de minderheid is dan minder snel zijn mening zal durven geven, in de wetenschap dat de kans groot is dat dit tot een clash kan komen, waarin de minderheid het onderspit delft.
Neigt de verhouding naar fifty-fifty, dan is er geen overheersende politieke macht in een organisatie en is er dus alle ruimte voor een gezonde discussie, waarbij je van elkaar kunt leren. Immers: hoe je het ook wendt of keert, linkse en rechtse mensen hebben op bepaalde culturele en economische vlakken dikwijls een andere kijk op de wereld en daarmee indirect op jouw product. Ze vullen elkaars individuele tekortkomingen aan.
Wikipedia-onderzoek
Afijn, hoe kwamen de onderzoekers tot deze conclusies? Door te onderzoeken wie er precies bijdragen levert aan Wikipedia. Ze analyseerden van 600.000 Wikipedia-schrijvers die politieke pagina’s bewerkten de politieke kleur. Dit deden ze allereerst door te kijken naar het soort politieke pagina’s dat door de schrijvers wordt bewerkt. Bewerkte de schrijver vooral pagina’s van links-georiënteerde politici en -stromingen, dan kreeg de persoon voor het onderzoek een linkse signatuur en andersom. Uit een door de onderzoekers gehouden enquête onder de schrijvers over hun politieke voorkeuren bleek vervolgens dat dit een significant juiste werkwijze bleek te zijn.
Vervolgens keken ze naar de bewerkingen die de schrijvers deden. Betrof een pagina bewerkingen van schrijvers met contrasterende politieke meningen, dan kwam een goed debat tot gang (dit kun je eenvoudig zien op de publiek toegankelijke discussiepagina’s op Wikipedia, red.). Het leidde tot betere artikelen, omdat participanten in de discussies afspraken neutraal te schrijven, gerespecteerde bronnen te gebruiken en belangenverstrengelingen te voorkomen.
Superieure producten
Terwijl de gemiddelde Twitter-discussie gepaard gaat met veel non-argumenten en nodeloze emotie, lukte het in de gereguleerde omgeving van Wikipedia dus wél om gezamenlijk productief te worden. Schrijvers gaven in een enquête aan de onderzoekers zelf ook aan de gepolariseerde teams tot superieure producten leidden. Het voordeel van gezonde discussie vlakte af zodra de teams overwegend links of rechts waren. Met andere woorden: zoek elkaar op en werk samen, dan krijg je de beste resultaten!
