In opinieweekblad De Groene Amsterdammer trekt de staatssecretaris fel van leer tegen bankiers en economen, maar ook tegen bedrijven.
Hij verbaast zich over ‘het grote geloof in de overheid’ dat ineens de kop opsteekt. “De overspannen verwachting die mensen van de overheid hebben, is een van de rare dingen in deze crisis.” Hij illustreert zijn opmerking met een bijeenkomst in Laren: “Daar zaten veel ondernemers die zeiden: overheid, los het op, geef ons subsidies. Ik dacht: ja jongens, eerst ons jarenlang afzeiken en nu alle heil van ons verwachten. Die subsidies moeten wé betaald worden. Dat betekent verhoogde belastingen en bezuinigingen als de crisis eenmaal over is. ‘Wat is die overheid toch onbetrouwbaar’, zeggen diezelfde ondernemers dan.”
Eigen verantwoordelijkheid
Heemskerk vindt dat iedereen, dus ook ondernemers, zelf moet duren zien wat zijn rol is geweest in de crisis. “Waarom worden nu zoveel verliezen geleden? Waarom vallen er zoveel ontslagen? Zijn we te snel gegroeid, hoe hebben we ons gefinancierd, hebben we op de pof geleefd?”
De veeg uit de pan lijkt zich vooral op grote bedrijven te richten. Heemskerk hekelt de bonuscultuur die daar soms heerst en de apathie van Raden van commissarissen om hier iets aan te doen. “Mijn kritiek gaat niet over de hoogte van het salaris. Unieke talenten als John de Mol, Marco Borsato of Paul de Leeuw verdienen hartstikke veel geld, maar presteren ze niet, dan verdienen ze niets. Het gaat mij om mensen die hun bedrijf niet lieten groeien en tóch een klapper maakten als ze het verkochten. Of mensen die hadden afgesproken dat ze een hele hoop geld mee zouden krijgen bij vertrek, of dat nu vrijwillig was of na ontslag. Zulke afspraken zijn ridicuul. Raden van commissarissen horen dat te corrigeren, maar deden dat niet.”
