Gelukkig zijn de plannen voor het ontslagrecht in de ijskast van een commissie van wijze mensen terechtgekomen. Nu maar hopen dat ze daar heel lang blijven.
Nieuwe arbeidsmarkt groeit als kool. We zijn nagenoeg de gelukkigste mensen ter wereld en hebben de laagste werkloosheidscijfers. De Polen zijn niet aan te slepen. Werkgevers organiseren weer leuke uitjes als skiën en autoraces om het personeel naar binnen te kietelen. De arbeidsmarkt is een werknemersmarkt geworden en zal dat blijven. De vraag is dus niet hoe mensen eenvoudiger te ontslaan, maar hoe ze te verleiden om juist bij jóu te komen en te blijven. Dat laatste is een helse klus. De belangrijkste verandering is namelijk de groei van het aantal ZZP-ers, de zelfstandigen zonder personeel. De jongste generatie lust er wel pap van en start met grote gretigheid haar eigen bedrijfjes.
De carrièrevrouwen, die werk en moederschap willen combineren kennen inmiddels ook de weg naar het moderne werknemerschap. Zelfs mijn cohort, -man, bedaagde vijftiger met 2,2 kind- verlaat en masse het bedrijfsleven om zich vervolgens duur te verkopen. Wie in loondienst zit is inmiddels een loser. Maar de echte verliezers zijn in Amsterdam-West te vinden en niet alleen daar. De ROC's kennen in de hoofdstad kennen nog steeds een hoge uitval van leerlingen. De moeilijke gevallen worden door de scholen rondgepompt en heel wat leerlingen verlaten zonder diploma het onderwijs. Hier ontstaat een wérkelijk verloren generatie als de plannen van Plasterk zonder resultaat blijven.
Joep Schrijvers is auteur van ‘Hoe word ik een rat' en andere kritische boeken over management, mens en maatschappij.
