Geen producten in je winkelwagen.
Als de Koningin 13 april het nieuwe Rijksmuseum opent, loopt ze door het interieur van Gielissen. Ceo Bart Wigman over zijn bedrijf.
Op de foto hierboven: de binnenkant van het BMW-museum in München (Duitsland).
In de zomer van 2012 kreeg Gielissen de opdracht voor het interieur van het nieuwe Rijksmuseum, dat op 13 april officieel geopend wordt door Koningin Beatrix. Het zal één van haar laatste openbare optredens zijn voordat ze het stokje doorgeeft aan haar zoon Willem-Alexander. Bart Wigman, ceo van Gielissen, vertelt: “Wij zijn verantwoordelijk voor het restaurantgedeelte, de bar, de kassa, de grote balie en verschillende interieurelementen door het hele pand. Eigenlijk voor alles los van de onderdelen waarmee kunst wordt geëtaleerd. Het is een mooie opdracht, die ook weer zorgt voor opdrachten in het buitenland. Ik merkte het al in Qatar, waar ze bezig zijn met een Natuurhistorisch museum. Het geeft hen het gevoel dat we vaker iets van soortgelijk niveau hebben gedaan.”
Tweederde van de omzet internationaal
Handig, want tweederde van de 70 miljoen jaaromzet van interieur- en standbouwer Gielissen komt al uit het buitenland, via uiteenlopende landen als Dubai, Duitsland, Amerika en Zuid-Korea. Het bedrijf was in het verleden onder andere verantwoordelijk voor twee attracties in Ferrari World en het Holland Heineken House tijdens de Olympische Spelen. Wigman is directeur sinds 1984 en promoveerde in 1994 tot eigenaar van het bedrijf, door de aandelen van moederbedrijf The Melville Group over te nemen. De eerste buitenlandse opdracht dateert van 1971. Over de grens worden voornamelijk stands gebouwd, de tak interieurbouw is nog het meest actief in Nederland.
Grijze haren helpen
De grijze haren van Bart Wigman (57), ceo van interieur- en standbouwer Gielissen, helpen hem bij het zakendoen over de grens. Wigman wijst naar de niet-grijze verslaggever van MT en zegt: “Als jij in het Midden-Oosten of Korea afspreekt met een klant, zal dat minder effect hebben. Ze zullen je te jong vinden, in die landen wordt ouderdom geassocieerd met verantwoordelijkheid. De jeugd regelt dat soort zaken simpelweg niet. Het heeft niets met je kwaliteiten te maken, het is een principekwestie. Stel dat jij de ceo van Gielissen zou zijn en ik gewoon een medewerker, dan moet je niet zelf naar het buitenland gaan om met potentiële klanten te praten. Je moet mij sturen.” Leeftijd zorgt dus voor wijsheid, en met die wijsheid kan je invloed uitoefenen. Wigman geeft het voorbeeld van de Expo 2012 in Yeosu (Zuid-Korea), waarvoor Gielissen twee paviljoens bouwde. “De jongere projectleider onderhandelde in eerste instantie over de kosten, maar op een gegeven moment ben ik me ermee gaan bemoeien. Je weet dat dit impact heeft, dus dan gebruik je in het spel.”
De sjeiks wil is wet
De op het eerste gezicht willekeurige verspreiding van landen waar Gielissen actief is, weerspiegelt de internationale strategie van het bedrijf: gaan waar de markt is. Gielissen heeft naast meerdere kantoren in Nederland ook vestigingen in Atlanta (V.S.), Stuttgart, Hannover, Lier (België) en Abu Dhabi. Dat laatste kantoor werd in 2008 geopend, Gielissen maakte er onder andere de twee attracties voor het in 2010 geopende Ferrari World (zie foto hierboven). Wigman: “We waren al wat langer actief in die regio en ik overwoog om een vestiging te openen in Dubai, omdat daar de meeste groei zat. Maar via een Amerikaanse ontwerpclub raakten we betrokken bij het Ferrari-pretpark. In Europa worden niet meer zoveel grote projecten opgezet, in het Midden-Oosten wel. CEO SINDS 1984: BART WIGMAN
Gielissen Interiors & Exhibits wordt sinds 1984 geleid door Bart Wigman. In 1994 nam Wigman alle aandelen in het bedrijf over van The Melville Group, waardoor Gielissen weer een volledig Nederlands bedrijf werd. En wat daar het voordeel is: als een sjeik vindt dat het moet gebeuren, dan gebeurt het ook. Er zit veel geld in die regio. Ze willen investeren en vinden het belangrijk om een goede uitstraling te krijgen. Qatar is nu sterk in ontwikkeling, je kan het vergelijken met Dubai 15 tot 20 jaar geleden. Het WK Voetbal 2020 komt eraan, dat heeft ook effect. Men wil laten zien wat men kan. Daar horen dit soort projecten bij.”
Lokaal met lokale mensen
Op de meeste locaties heeft Gielissen lokale mensen zitten, omdat de ervaring volgens Wigman leert dat je in landen sales moet laten doen door mensen die afkomstig zijn uit het bewuste land. “Ik spreek redelijk vloeiend Duits en Engels, maar ik ben geen Duitser of Amerikaan.” Alleen in Abu Dhabi stuurt een Nederlander de zaken aan, maar deze persoon wordt wel ondersteund door plaatselijke contacten die Gielissen door de jaren heen heeft opgedaan. De volgende buitenlandse stap wordt waarschijnlijk in Frankrijk gezet. Wigman denkt na over een vestiging in dat land, vertelt hij: “Daar heeft één bedrijf bijna een monopolie en klanten vinden dat natuurlijk niet leuk. Dat biedt kansen voor ons. We gaan daar hetzelfde tewerk als in andere landen: we proberen Franse mensen aan ons te binden. Anders wordt het niks.”
Aansturing, soms vanuit Nederland
Bij buitenlandse opdrachten bekijkt Gielissen per geval wat waar wordt gedaan. De kennis die plaatselijk voor handen is, is daarbij leidend. De attracties voor Ferrari World werden bijvoorbeeld door lokale partijen geproduceerd, terwijl de speciale elementen uit Nederland kwamen. Het Holland Heineken House (foto hierboven), dat Gielissen maakte voor de Olympische Spelen in Londen, Vancouver en Beijing, werd meestal op locatie geproduceerd en vanuit Nederland gemanaged, maar de versie van Londen werd in verband met de korte afstand meer in Nederland, door Gielissen zelf, geproduceerd. Ook de grootte van de opdracht speelt een rol bij de uitvoering van projecten. “Als je in Shanghai een stand van dertig vierkante meter maakt, is het te duur om het zelf in Nederland te produceren. Maar hoogwaardige projecten durf je niet altijd door lokale bedrijven te laten maken, omdat je de juiste kwaliteit dan niet altijd kan garanderen”, zegt Wigman.
Rusland nog onontgonnen
Op dit moment wordt alweer aan hetzelfde Heineken-project gewerkt voor de Olympische Winterspelen in Sochi (Rusland). Wigman: “Het is een locatie waar niet heel veel bouwervaring zit, terwijl we daar zelf ook nog nooit een opdracht hebben gedaan en weinig contacten hebben. We zijn daar dus actief op zoek gegaan naar bedrijven die ons konden helpen, waarbij onze internationale ervaring goed van pas komt. Om het traject ter plaatse te controleren, sturen we onze eigen mensen langs om bijvoorbeeld leveranciers en productiestukken te checken. Ja ja, we willen het toch altijd even met eigen ogen zien.”
Miljoenenopdrachten
Gielissen voert opdrachten uit van enkele duizenden euro’s tot orders met een waarde van meerdere miljoenen. Het bedrijf was bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de taxfree-zone op Schiphol. “Dat was de grootste interieuropdracht die ooit is vergeven, voor een waarde van 20 miljoen gulden.” In dezelfde orde van grootte zitten opdrachten voor het BMW-museum (foto hieronder en helemaal bovenaan) en Ferrari World. Het kost tijd om gevraagd te worden voor dat soort grote opdrachten in het buitenland, zegt Wigman. “Normaal gesproken ben je 1 a 2 jaar bezig.”
Flexibiliteit is een voorwaarde
En dan begint het feest eigenlijk pas, want zakendoen verloopt over de grens niet altijd even soepel als in het goed georganiseerde en gestructureerde Nederland. Dat begint al met het maken van een simpele afspraak. Als Wigman naar het Midden-Oosten vliegt, is zijn agenda vaak nog helemaal leeg. Pas tijdens zijn verblijf worden de eerste afspraken bevestigd, en dan nog is het maar afwachten of ze uiteindelijk niet alsnog verschoven of afgezegd worden. Wigman: “Ik ga met opzet een hele week, om flexibiliteit te creëren. Als ik op zaterdag naar Qatar vlieg, heb ik de woensdag ervoor nog geen enkele afspraak staan, op donderdag een lijstje met eventuele contacten binnen en ben ik uiteindelijk de hele week druk met bijeenkomsten. Dat zou in Europa ondenkbaar zijn.”
Grensproblemen
Net zo ondenkbaar zijn de barrières die in het buitenland soms voorbij komen voor Gielissen. Wigman vertelt bijvoorbeeld over een recente opdracht in Saoedi-Arabië die bijna in de soep liep. “We wilden materiaal brengen vanuit Dubai, maar we kwamen de grens niet over. De douane in het Midden-Oosten heeft nog wel eens de neiging om vrachten om volstrekt onduidelijke redenen tegen te houden. Een lokale partij heeft vervolgens alsnog iets gebouwd in Saoedi-Arabië. Was dat ideaal? Nee. Maar de klant was wel tevreden.” En zo is er overal wel iets. In Chili kreeg Gielissen te maken met tenten die verdwenen na een storm, in Rusland zijn complete vrachtwagens verdwenen. “Dat soort risico’s probeer je vooraf zoveel mogelijk in te schatten en op te vangen, al moet je ook accepteren dat je er soms geen invloed op hebt.”
