Geen producten in de winkelwagen.
We zapten een paar weken terug bij toeval naar Businessclass, het tv-programma van Harry Mens op de zondagmorgen.
Een frisse manager, echte ict’er, dus netjes gekleed en niet al te intelligent, sprak over zijn prachtige bedrijf en over het feit dat ze nu werkelijk iets nieuws hadden. “Ja,” vertelde hij, “we richten tegenwoordig op onverwachte momenten een camera op onze mensen en die moeten dan wat over zichzelf en hun werk vertellen. En dan zetten we die filmpjes op internet.”
Je zou denken dat Harry Mens verontwaardigd met zijn vuist op tafel zou slaan: schending van de privacy, laat je mensen met rust, hoeveel groepsdruk oefen je uit, mag je weigeren, filmen jullie ook de board- roomgesprekken? Maar nee, hij mummelde wat over Big Brother en ging snel door naar zijn volgende onderwerp: koken. Zucht.
Het verontrustende echter was niet Mens, die voor de zoveelste keer een onderwerp liet liggen, maar dat die manager geen enkel besef had van de vreemde dingen die hij aan het doen was. Laten we wel wezen: het is raar om je medewerkers onverwachts te filmen. Ook zij hebben recht op privacy, zelfs op hun werkplek. En ik zie de bui al hangen, als die niet al is losgebarsten. Over een paar jaar hangen in vele bedrijven webcams en kan iedereen van buiten medewerkers bekoekeloeren. “We willen toch open en transparant zijn? En we hebben niets te verbergen, toch?” zullen de meesten van jullie straks nabauwen. Ik hoop dat er rebelse bazen zijn die zeggen: rot op met je camera’s. Daar houden wij niet van.
Joep Schrijvers is auteur van ‘Hoe word ik een rat' en andere kritische boeken over management, mens en maatschappij.
