Geen producten in de winkelwagen.
Wie nog steeds wrok koestert tegen financiële instellingen, elke bankier een graaier vindt en verzekeraars oplichters, wil ik even waarschuwen. Ik ga in dit stukje opkomen voor Ralph Hamers. Ja, Hamers, de baas van ING. De man die in 2015 30 procent loonsverhoging kreeg en nu 7.000 banen schrapt.
De ING-topman kreeg begin oktober bakken hatelijkheden over zich uitgestort en dat is niet terecht. De redenering was – je hoorde hem vooral in België, maar ook in Nederland – dat een topman geen loonsverhoging zou mogen krijgen. Die redenering is zo krom als een hoepel.
Ten eerste is reorganiseren, en dus ook mensen ontslaan onderdeel van de baan van Hamers. Het hoort erbij, en het is zelfs een van de minst prettige kanten van zijn werk. Tegenover de plicht vervelende beslissingen te moeten nemen, staat een riant inkomen. Te riant? Daar valt wat voor te zeggen nu blijkt dat de gemiddelde bankbaas 13,4 keer meer verdient dan de gemiddelde werknemer. Maar dat is een andere discussie.
Er is nog een reden waarom het nogal goedkoop is de ontslagen bij ING en de loonsverhoging van Hamers aan elkaar te koppelen. De huidige reorganisatie is geen bezuinigingsoperatie met als enige doel de kosten omlaag brengen. Als dat wel het geval zou zijn, dan zou je van de topman inderdaad loonmatiging mogen verwachten. Een baas die van zijn personeel loonoffers vraagt, het werknemersbestand uitdunt, niet investeert en zelf beter wordt beloond, is een slechte baas.
Maar waar Hamers mee bezig is, is geen ordinaire kostenoperatie. Dat is ook niet echt nodig – de bank maakt namelijk winst. Wat Hamers weghaalt door het personeelsbestand in te krimpen, investeert hij weer in IT. Hij is bezig ING te transformeren van een ouderwetse bank naar een moderne financiële dienstverlener, omdat hij denkt dat dat de enige manier is om de toekomst van ING veilig te stellen. Hij heeft een visie, en de raad van commissarissen is hem daar klaarblijkelijk zo dankbaar voor, dat hij loonsverhoging krijgt.
