Het was groot nieuws in de Verenigde Staten eind juli. Amazon is hiring! In totaal waren er 50.000 nieuwe banen te vergeven aan de bezoekers van de Amazon job fair. We zagen op CNN lange rijen mensen die heel graag wilde werken voor de grootste winkel van de wereld. Als markteer, of als runner in een van de distributiecentra.
Het klinkt behoorlijk indrukwekkend: 50.000 nieuwe banen. Dat was ook de reden dat de media het verhaal oppikten. Maar eigenlijk is het bitter weinig. Stel je namelijk eens voor hoeveel mensen je nodig zou hebben gehad als je de producten die door die nieuwe mensen bij Amazon worden verstuurd en bezorgd, in gewone winkels had verkocht. Dan waren er hoogstwaarschijnlijk 500.000 mensen mee in de weer geweest.
Robotisering kost banen. Zoveel is wel duidelijk. En dat geldt niet alleen in de retail, waar het een relatief nieuw fenomeen is, maar zeker ook in de maakindustrie. En toch is gek genoeg een gebrek aan gekwalificeerd personeel het allergrootste probleem waar de CEO’s in de maakindustrie mee worstelen. Dat lijkt met elkaar in tegenspraak, maar is het niet. De industrie maakt namelijk een indrukwekkende groeispurt door. De totale omzet van de 100 maakbedrijven in onze lijst op pagina 20 nam van 2012 tot 2016 toe met circa 3 miljard euro. De bedrijven worden groter, maar de aanwas van gekwalificeerde technici groeit nauwelijks. Het gevolg: zelfs als je meer en meer robots inzet, kom je handen te kort.
En dan is er nog een betrekkelijk nieuw fenomeen in de maakindustrie: reshoring. Waar aan het eind van de vorige en het begin van deze eeuw de productie verdween richting China, zijn er nu steeds meer bedrijven die de productie terughalen. Dankzij de robot is het namelijk niet langer een gegeven dat produceren in China zoveel goedkoper is. Per saldo gaan er wel banen verloren, maar het gaat dan alleen om Chinese banen. In Nederland krijgen we er dankzij de robotisering banen bij. Net als in het geval van Amazon gaan er netto banen verloren, maar voor ons land is het saldo positief.
