Geen producten in de winkelwagen.
Een tijdje geleden had ik een baan geaccepteerd als zuster, maar door persoonlijke en professionele factoren besloot ik binnen de 90 dagen van de proefperiode weer te stoppen. In de negen jaar hiervoor bleef ik thuis voor de kinderen, en hoewel ik me vervelend voelde om zo snel weer met m’n baan te stoppen, voelde het alsof het niet klopte met de behoeftes die mijn familie had. Ik voelde me meer een nummertje dan een gerespecteerd individu.
Mijn man stuurde een net, professioneel mailtje naar mijn voormalige manager om onze gezamenlijke beslissing hierover uit te leggen. Hij stuurde de email om uit te leggen dat hij mij niet langer kon ondersteunen in de wil om te werken. Hij was de financiële last die de baan was geworden zat: na aftrek van de kosten van het kinderdagverblijf, bleef er weinig over. Hij schreef dat ik niet assertief genoeg was naar hen toe, dus besloot hij zelf te mailen. Hij vond dat hij het recht had om dat te doen, omdat het ging om ons gezin.
Zijn mail was als volgt: ‘Als echtgenoot heb ik een probleem met het fulltime schema van mijn vrouw, wat onnodige stress en een financiële last veroorzaakt in ons gezin. Ik steunde haar om een parttime baan te vinden, om een gezonde gezinsstructuur te behouden. Professionals onder elkaar gesproken, vraag ik om uw begrip dat mijn vrouw niet meer kan voldoen aan het schema dat jullie haar geven.’
Toen ik mijn afscheidsgesprek had op werk, gaf mijn manager aan dat zij en het afdelingshoofd bezorgd waren over de mail en hem naar HR gestuurd had. Ik had haar een mail gestuurd in mijn eigen woorden na de mail van mijn echtgenoot. Daarin verontschuldigde ik me voor het ontslag nemen en maakte ik duidelijk dat mijn man het goed bedoelde en me probeerde te helpen. Mijn manager zei dat ze nog nooit een mail had gekregen van een echtgenoot en dat het voelde alsof hij mijn ontslagbrief indiende.
Ik wilde niet dat hij die mail stuurde, omdat ik wist dat zij zijn beweegredenen niet zouden begrijpen. Ik weet dat het onorthodox is, maar dat zij bezorgd zijn en het doorgestuurd hebben naar HR voelt erg veroordelend.
Wat bedoelen ze met hun actie om het naar HR te sturen? Als je stopt binnen je proefperiode, maakt dat dat je in de toekomst uitgesloten wordt om bij dat bedrijf te werken, ook als dat in een andere rol is? Of heeft de email van mijn man daar nu voor gezorgd? Moet ik me nu verontschuldigen voor zijn email bij HR? Ik denk persoonlijk dat het afdelingshoofd het nogal moeilijk vindt om out of the box te denken: voor alles is een eerste keer.
Ik zal maar direct met de deur in huis vallen: Ja, je moet ten alle tijden voorkomen dat je echtgenoot je werkgever gaat mailen, waar het dan ook over gaat. De enige uitzondering is als jij in het ziekenhuis ligt en zelf niet in staat bent om dat te vertellen.
Jouw man die zich in jouw ontslag mengt (of salarisonderhandeling, aanvragen van vrije dagen, wat dan ook), is niet alleen vreemd, het is ook onprofessioneel en het laat bellen afgaan. Het gaat niet over out of the box denken, het is een schending van professionele normen en hoe je je behoort te gedragen. Bovendien laat het hem heel slecht, en zelfs een beetje eng voor de dag komen. Het is zelfs zo raar dat mensen denken dat je in een gevaarlijke thuissituatie zit of dat je totaal geen idee hebt van wat gebruikelijk is op werk.
#1 Gevaarlijke situatie
Je zult hier misschien van gaan steigeren, maar een echtgenoot die voor jou spreekt en lijkt te dicteren wat jij doet, maakt dat mensen zich zullen afvragen waarom hij zoveel controle over jouw professionele leven heeft. Dit soort controlerend gedrag – inclusief een situatie waar je man voor jou praat, terwijl je dat prima zelf kan – is gebruikelijk in een gewelddadige relatie. Dat betekent niet automatisch dat dat bij jou het geval is, maar zo komt het voor de buitenwereld wel over.
#2 Inschatten wat gebruikelijk is op werk
Laat ik hier duidelijk over zijn: het is volledig jouw voorrecht als jij een huwelijk wil waar je man alle besluiten voor het gezin maakt. Als jij hier oké mee bent, hoeft niemand anders daar wat van te vinden. Maar deze regels gaan op voor jullie relatie, en je kunt niet van anderen verwachten dat zij dit ook normaal vinden. De relatie tussen jou en je baas is iets tussen jullie twee, en heeft op zijn beurt dan weer niets te maken met jouw huwelijk of hoe je met je vrienden omgaat. Je kunt niet van je werkgever verwachten dat zij dezelfde dingen normaal vinden als jij en je man. Als jij dat niet goed inschat, dan vragen mensen zich af of je doorhebt wat een normale, zakelijke relatie is.
Dit is waarom jouw manager en afdelingshoofd zo reageerden. Ze maakten zich zorgen, omdat het ook een reden is om bezorgd te zijn. Ze heeft de mail naar HR doorgestuurd, want als het om huiselijk geweld gaat, zijn zij belangrijk. Gaat het om een verkeerde inschatting van jouw kant, dan willen ze dit in jouw dossier. Als jij de volgende keer weer solliciteert, zullen ze zien dat je moeite hebt om in te schatten wat normaal is op de werkvloer.
Voor nu: ik zou het laten gaan in plaats van nog een mail te sturen. Dat maakt het alleen nog maar ingewikkelder. Ben je wel eraan toe om weer te gaan werken, dan zou ik het niet bij deze werkgever proberen. Dit soort mails spreken niet echt in je voordeel.
