“Tja meneer Van Brakel, op uw leeftijd zou u misschien moeten overwegen iets rustiger aan te doen.”
Het was de eerste keer dat iemand (en dan ook nog een arts!) dit tegen me zei. Ok, ik had voor het eerst in mijn leven een hartritmestoornis. Vervelend maar niet levensbedreigend. En ik was pas 47. “Op uw leeftijd? Wat nou, op uw leeftijd!” dacht ik.
Nog nooit had ik serieus overwogen dat ik iets niet meer zou kunnen, of dat mijn energie eindig zou kunnen zijn. Ik realiseer me dat dit voortkomt uit de luxe van een gezond gestel, eerder iets om dankbaar voor te zijn dan trots. Ik vind fitheid ook echt belangrijk.
Juist om voldoende energie te hebben voor al mijn wensen in het leven sport ik 5 keer per week en eet ik supergezond. Maar er komt vroeg of laat dus een moment dat je geconfronteerd wordt met het feit dat niemand zich aan de natuurwetten van het ouder worden kan onttrekken.
Vorige week ben ik 49 geworden. Mijn vijftigste levensjaar is aangebroken. Een mijlpaal? Misschien. Hoe dan ook tijd om de balans op te maken. Wat verandert er als je ouder wordt? Word je daar een betere ondernemer door? Of juist niet? Het komende jaar ga ik samen met Sprout op ontdekkingstocht naar de lotgevallen van een ondernemer op zekere leeftijd.
Verschil
Het grootste verschil, als ik mijn ondernemerschap van nu vergelijk met mijn ondernemerschap toen ik 25 was, is dat mijn onbevangenheid langzaamaan wordt vervangen door wijsheid.
Toen ik net begon vloog ik als een puppy op alle kansen af die er op me af kwamen. Met tomeloze energie van afspraak naar afspraak, van uitdaging naar uitdaging, van mislukking naar fout en van mijlpaal naar succes. Vaak zag ik de problemen pas als ze op mijn bord lagen. En dan losten we ze op. Zeer effectief. Maar niet al te efficiënt. Who cares, als je energie nog onuitputtelijk lijkt te zijn?
Nu ben ik ervaren, ouder en wijzer. Ik ben nog maar zelden de jongste in een gezelschap. Sterker nog, in ons nieuwe bedrijf ben ik een van de oudsten. Mijn business partners zijn allebei net vader geworden, twee andere collega’s hebben trouwplannen. Onze kinderen zitten op de middelbare school of gaan studeren. De spanning en de stress die jonge ouders hebben herinner ik me met de glimlach van iemand die weet dat de meeste van de dingen waar ze op consultatiebureaus en op de crèche tegenaan lopen zeer tijdelijk zijn.
Afstand nemen
Als we een omzetprobleem hebben of een andere tegenvaller, lukt het me beter dan vroeger om afstand te nemen, de rode draad en het grotere geheel te blijven zien. Terwijl ik bij succesmomenten als het binnenhalen van klanten soms al weet dat er waarschijnlijk iets zal gebeuren waardoor de deal toch minder mooi is dan gedacht.
En dat gevoel klopt vervolgens ook bijna altijd. Zo kun je bepaalde fouten en problemen voorkomen. Toch is de tomeloze blijheid, zónder dat je al een keerzijde van de medaille ziet, eigenlijk veel leuker.
Ervaring betekent ook dat veel dingen gesneden koek zijn: het oprichten van bv’s, het van tevoren goed regelen van bepaalde fiscale zaken, het luisteren naar je onderbuikgevoel, niet die ene net wat mooiere auto leasen omdat hij te duur is, net even die andere vragen stellen waardoor de klant zich wèl begrepen voelt. Het zijn allemaal voorbeelden van ervaring.
Natuurlijk is het erg handig, al die ervaring. Maar is dat beter dan het échte gevoel van aangenaam verrast worden, de verbazing die je voelt als je iets voor de eerste keer meemaakt? Het tomeloze van de onbevangenheid, de studentikoze bravoure die je voelt als je voor het eerst op een grote klant afstapt. Het is anders als je ouder wordt. Er zijn namelijk nauwelijks nog eerste keren.
Veilige haven
Het voordeel is dat je een soort coach en veilige haven bent voor jongere collega’s en jonge ondernemers. En dat is echt een heel leuke rol.
Maar ervaring wordt gevaarlijk wanneer ik mezelf erop zou betrappen dat ik anderen ga afremmen met wijsheid uit de oude doos. Het grootste risico van ouder worden is immers dat je onder het motto “doe nou eens verstandig”, met een soort verbitterde wijsheid van gisteren, jonge mensen de dromen van morgen afneemt.
Ik heb me dan ook plechtig voorgenomen het jongetje in mezelf de ruimte te blijven geven. Te blijven experimenteren, af en toe op mijn bek te blijven gaan, tomeloos nieuwe dingen te doen, bij innovaties betrokken te blijven. En te blijven sporten, windsurfen, skiën, mountainbiken en lachen. Veel lachen. Fit is immers het nieuwe rijk. Oud zijn kan altijd nog.
Lees ook Arko’s eerdere blog: Hoe mijn skivakantie veranderde in een nachtmerrie voor een ondernemer
