De wereld veranderen. Het is de droom van iedere sociale startup, maar het klinkt gemakkelijker dan gedaan. Het verkopen van duurzaamheid of gelijkheid is geen sinecure, en het grote publiek blijkt vaak minder idealistisch dan je als ondernemer zou hopen. Hoe pak je het toch aan?
Om dat uit te zoeken loopt Sprout dezer dagen rond in Los Angeles, tijdens de sociale startup-competitie Chivas Venture. Dertig sociale startups strijden tegen elkaar om een deel van de 1 miljoen dollar aan groeigeld te winnen. De Nederlandse deelnemer African Clean Energy is inmiddels uit de race voor de prijs.
Vandaag neemt Sprout plaats in een filmzaal van de klassieke studio’s van Paramount Pictures, het terrein waar series als Friends en Seinfeld zijn opgenomen. Enkele succesvolle sociale ondernemers vertellen hier aan de deelnemers en pers hoe zij hun business tot een sociaal en financieel succes hebben gemaakt.
Apolis
Investeerders zoeken naar ondernemers die trots zijn op wat ze doen
Neem broers Shea en Raan Parton uit Los Angeles. In 2004 begonnen zij tassenmerk Apolis. Ze produceren hun tassen op een duurzame manier, en voorzien mensen in derdewereldlanden van degelijk werk. Om te groeien, heb je al snel investeerders nodig, weet Shea. Maar zitten investeerders wel altijd te wachten op iets sociaals, wat misschien moeilijker valt op te schalen?
Het is best mogelijk, denkt Shea, maar je moet het op de juiste manier aanpakken. “Investeerders zoeken naar ondernemers die trots zijn op wat ze doen. Als je dat bent en het goed kan uitstralen, kom je verder.”
Geduld, zo stelt Shea, is bovendien een schone zaak: “Zeg daarom niet te snel: als ik die kans had gehad, was het sneller gegaan met mijn onderneming.” Dat Raan en Shea broers zijn, heeft hun bedrijf ook geholpen, zo stelt Raan: “Extreme ruzies zul je niet snel hebben, want je moet uiteindelijk toch weer met elkaar aan tafel zitten op familiedagen.”
Samasource
Jonge werknemers werken liever voor een bedrijf dat impact maakt
De in New York geboren Leila Janah probeert werkgelegenheid in derdewereldlanden te verbeteren met haar startup Samasource. Dit doet ze door vol in te zetten op digitaal werk. Bijvoorbeeld het digitaliseren van boeken.
Janah stelt dat geholpen mensen in derdewereldlanden hun dagsalaris dankzij Samasource zagen stijgen van 2,20 dollar naar 8,15 dollar. Hun gezondheid, scholing en woonsituatie verbeterde hierdoor. Inmiddels stelt Janah al 36.000 mensen uit de armoede te hebben getrokken.
Geld geven aan goede doelen, daar heeft Janah niet zoveel mee. “Dit was oorspronkelijk bedoeld om Europeanen te helpen na de Tweede Wereldoorlog”, stelt Najah, “maar het is nu een wereldwijde business geworden”. Liever brengt Janah banen naar derdewereldlanden. De voormalig consultant stelt dat je hiervoor als sociaal ondernemer best kunt samenwerken met corporate bedrijven.
Sterker nog, corporate bedrijven zouden zelf best eens wat socialer mogen worden, vindt Janah. “Tachtig procent van alle jonge werknemers werkt liever voor een bedrijf dat een bijdrage levert aan de samenleving”, zegt ze.
Vervolgens laat Janah een Amerikaans onderzoek zien, waaruit zou blijken dat negen van de tien consumenten van merk zou willen overstappen als het alternatief socialer is. Samenwerken met relatief goedbetaald personeel uit derdewereldlanden is volgens Janah voor bedrijven voordelig. Het levert minder verzuim op, zo stelt ze: “Werknemers zien het daar als een grote kans. Ze zijn dus loyaler aan je bedrijf.”
Pencils of Promise
Treed uit je comfortzone als ondernemer
New Yorker Adam Braun bouwt scholen in derdewereldlanden. Dit doet hij met zijn organisatie Pencils of Promise, op basis van een crowdsourcingmodel. Braun stelt inmiddels meer dan 70.000 studenten te hebben geholpen. Gemakkelijk was het niet; hij begon in crisisjaar 2008.
Toch, juist dat ongemak kan je helpen te groeien, denkt Braun: “Vergelijk het met muziek. De beste songs ontstaan als de muzikant zich minder goed voelt. Ik geloof er daarom in dat je uit je comfortzone moet treden als ondernemer.” Brauns lijfspreuk is dan ook: true self discovery begins where your comfort zone ends.
De grootste hobbel voor sociale ondernemers laat zich volgens Braun vangen in twee woorden: wat als? “Je hebt twee soort ondernemers”, zegt Braun. “De ene groep denkt negatief. Zulke mensen zullen zeggen: wat als iemand mijn mail niet beantwoordt?”
Maar, zo gaat hij door, er is ook een optimistische groep. “Deze groep zal eerder zal denken: wat als iemand mijn mail wél beantwoord wordt? Zo moet je denken, vind ik. Wij maakten vijftien scholen per jaar, en ik besloot eens voor te stellen: wat als we er honderd van maken? Je had de gezichten van mijn werknemers moeten zien. Toch hebben we het gedaan.”
Neem de kleine beslissingen met je hoofd en de groten met je hart
Ook belangrijk, volgens Braun: blijf bij het opschalen van je bedrijf menselijk. “Neem de kleine beslissingen met je hoofd en de groten met je hart”, stelt Braun. Uiteindelijk draait het er volgens hem om dat je impact hebt.
Hij laat een video zien van een man die dominosteentjes naast elkaar plaatst. Hij begint met een steentje van 10 millimeter en eindigt met een forse steen van tien centimeter breed en een halve meter hoog. Hij geeft een duw tegen het kleine steentje en door de dominoconstructie valt enkele seconden later ook de megasteen om.
“Ga je zo door, dan kun je er zelfs de Empire State Building mee omgooien”, zegt Braun. “Mijn punt is: wees het kleine dominosteentje en beïnvloed de markt van onderop. Om impact te maken, hoef je geen Empire State te zijn.”
