Ken je dat verhaal van die Nederlandse ondernemer die 20 miljoen euro ging ophalen? Dat ging niet door.
Even terug naar eind 2017. Het waren de dagen dat de Initial Coin Offering-hype op zijn hoogtepunt was. Ondernemer Hugo Leijtens zat er middenin met zijn RetailCoin, een spaar- en beloningssysteem op de blockchain, voor kopjes koffie en iPhones bijvoorbeeld. Dat project moest gefinancierd worden met een ICO, oftewel de uitgifte van cryptomunten.
Te midden van die cryptogekte kregen veel ondernemers, hoe dun onderbouwd hun businessplan ook was, grote sommen geld aangeboden van investeerders die ook een ritje wilden maken op de ICO-hypetrein. In het geval van Leijtens was dat de Russische investeerder Vladimir Kuznetsov, die de Nederlandse ondernemer in eerste instantie aanbood om in drie tranches in totaal voor 20 miljoen euro aan RetailCoins te kopen.
Tijdens de onderhandelingen veranderde die investering in een converteerbare lening. Ondertussen bedankte Leijtens voor een investering uit het Midden-Oosten, omdat dat geld waarschijnlijk niet langs de Wet ter voorkoming van witwassen en financieren van terrorisme (Wwft) zou komen.
Contract
Om de deal met Kuznetsov te beklinken, vloog de Nederlandse ondernemer naar Milaan, en zette zijn handtekening onder een contract. Maar daarna werd het stil, de Russische ondernemer nam zijn telefoon niet meer op. Toen Leijtens hem eindelijk weer te pakken kreeg, volgde er een vaag verhaal over opgelopen spanningen tussen Europa en Rusland, die een investering te riskant zouden maken
Leijtens: “Op een gegeven moment merk je dat het enthousiasme wegzakt. Dat is het einde. Toen knalde de deal. Afdwingen had geen zin. En ook al wil je het afdwingen, je hebt er als startup niets tegenin te brengen.”
Leijtens vertelt er openhartig over, want hij staat naar eigen zeggen “transparant in de wedstrijd”. “Dingen die niet lukken deel ik ook, uiteindelijk denk ik dat iedereen hier iets van kan leren. Een startup bouwen, gaat met pieken en dalen. Iedereen die het alleen maar over pieken heeft, verzwijgt die dalen.”
De impact van de misgelopen 20 miljoen voelde Leijtens wel degelijk. “Je kan minder snel doorpakken. Maar als ondernemer moet je het ook met minder geld kunnen doen. Een voordeel is dat ik pas iets plan als het geld op mijn rekening staat – en dit geld was nog niet gevallen.” Uiteindelijk haalde RetailCoin met zijn ICO – een relatief schamele – 300.000 euro op.
Geld drukken
Terugkijkend beseft Leijtens in ieder geval als geen ander dat je als ondernemer in tijden van hypes te makkelijk aan groeigeld kan komen. “In de hype van 2017 en 2018 begonnen mensen geld te geven zonder dat ze exact wisten wat ze aan het doen waren of precies wisten wat ze kochten.”
Daar ga je niet beter van ondernemen
Daarnaast lijkt het met een ICO net alsof je geld aan het drukken bent, zegt de ondernemer. “Er komt geld aanwaaien van over de hele wereld. Daar ga je niet beter van ondernemen. Ik weet niet of het goed is als een startup zo goed gefund wordt. Tenzij je een heel goed plan hebt om daar nog meer van te maken. Tijdens een ICO hoef je ook geen Excel-sheet te maken met een businessplan. Hoe gaat het de komende drie jaar?”
Om met meer gangbare investeerders in zee te kunnen, besloot Leijtens zich aan te melden voor het Investor Readiness-programma van de regionale investeerder BOM (en kocht hij de Sprout Funding Toolkit). Dat zette zijn bedrijf goed op scherp. “We groeiden eerst met twee à drie winkels per week, nu met vijftien tot twintig, omdat we nu beter weten hoe we op moeten schalen.”
Groei
Daardoor groeit RetailCoin intussen gestaag door, met inmiddels honderdtien aangesloten winkels (grotendeels in Tilburg). De startup breidt ook zijn aanbod uit, met een spaarprogramma voor CO2-neutraal reizen. “We creëren een systeem waarmee je mensen kan belonen voor goed gedrag.”
Ook haakt de dienst in op de werkkostenregeling. Door bedrijven – met korting – RetailCoins te laten kopen, kunnen ze onder de belastingvrije voet blijven en medewerkers “vrijwel onbeperkt gaan belonen”, zegt Leijtens. Die RetailCoins moeten worden uitgegeven bij aangesloten bedrijven, zoals een eventlocatie, die de coins weer kan omzetten naar euro’s.
Pijnbank
Je bedrijf op de pijnbank leggen tijdens een investor readeniness-programma is geen al te fijn proces, geeft Leijtens toe. “We zijn meerdere keren tegen een muur aangelopen.”
“Maar ik durf te zeggen dat als die 20 miljoen wel was gevallen, dat we dit nooit hadden nooit geleerd. Dan hadden we waarschijnlijk gezegd: ‘We zijn al succesvol’. En krijg je wellicht een scenario als Blockport (een Nederlands cryptobeurs die vorige maand omviel, red.), dat dik 15 miljoen dollar had opgehaald. Dat geld is nu weg. Dat krijg je als je niet valideert en vooral op je onderbuik onderneemt.”
