"Ja, maar" is inderdaad een doofpotpoging. Ik probeer mensen een pavlovreacie te leren. Als je "ja, maar" voelt opkomen: "Zo ben je automatisch een doofpotter en draag je bij aan de blokkering van noodzakelijke ontwikkeling. Jij bent de inertie ten top!
Stimuleer juist creativiteit!"
Vervang "ja, maar" door: waarom niet? Elke foute "ja, maar"-insteek (ingebakken gewoontes zitten diep…), kun je weer goedmaken door alsnog te stellen: waarom niet?
Bij vergaderingen is het een goede gewoonte geworden om de ingezette intonatie van de "ja…" meteen af te straffen door collectief in te vallen……MAAR WAAROM NIET eigenlijk?
Jan Hoetmer
Manager Creatieve Bedrijfsvoering NedTrain
