Niels Weertman (31) is directeur van Scopus, een onderdeel van Elsevier. Hij kan zich niets leukers voorstellen dan het werk dat hij nu doet. Net aks devuer abdere geïnterviewden is hij getrouwd met z'n werk
"Werken in een uitgeverij is voor mij een hele bewuste keuze. Ik ben al vanaf jongs af aan gefascineerd door boeken en nu ook door de nieuwe ontwikkelingen in dit vak. Met wat wij doen en waar wij hiervoor staan heb ik een sterke persoonlijke betrokkenheid. Wij leveren een product waarmee wetenschappers zo efficiënt en effectief mogelijk hun literatuuronderzoek kunnen doen. Ik heb het gevoel dat wij met ons product een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de wetenschap. Dat is niet iets vluchtigs, maar heel waardevol werk. ‘Our products matter', dat voel ik heel sterk. Mijn functie ligt op een snijpunt van verschillende disciplines. Het is heel dynamisch en erg uitdagend. Omdat ik er persoonlijk zo betrokken bij ben, zie ik niet heel sterk een zwart/wit scheiding tussen werk en privé. Ik kom niet op de klok kijkend binnen en ga al zeker niet zo weg. Daarnaast volg ik momenteel een MBA aan de RSM Erasmus, dus ik moet regelmatig studeren of naar bijeenkomsten.
Ook reis ik redelijk veel en daar horen ook reisdagen bij die in het weekend vallen. Of je moet soms een weekend overblijven. Officieel bekeken gaat dat ten koste van je privétijd, maar ik voel dat niet zo. Verre van dat. Ik voel me bevoorrecht om dan een weekend in New York rond te mogen lopen en dingen van de wereld te zien.
Ik ga privé echt geen zakelijke verplichtingen uit de weg. De mensen om mij heen weten ook dat dit een vrij wezenlijk onderdeel van mij is. Ten ik ging studeren had ik dat overigens niet kunnen bevroeden. Ik had werkelijk geen idee dat ik stiekem best wel ambitieus ben. Pas toen ik stage had gelopen, ook bij Elsevier trouwens, ben ik gaan beseffen hoe leuk werken eigenlijk is. Ik heb heel snel mijn scriptie afgeschreven en ik ben aan de slag gegaan. En ik geniet met volle teugen."
Jelte Grood (27) is senior finance specialist bij Conquestor. Maar daar houdt zijn betrokkenheid niet op. Hij organiseert de feestjes en de bedrijfshockey. En ook zijn vriendin heeft hij op zijn werk gevonden.
"Dat ik getrouwd ben met mijn werk, dat zeggen de mensen om mij heen wel eens, maar ik ervaar dat helemaal niet zo. Ik vind mijn werk gewoon heel erg leuk, dus het gaat automatisch zo. Inclusief reistijd ben ik, denk ik, zo'n 70 uur per week kwijt, maar daarnaast zit ik ook nog in het bedrijfshockeyteam en tennis ik met collega's. Ook mijn vriendin ken ik vanuit conquestor, hoewel zij in middels ergens anders werkt. Maar ach, wat is precies werk en wat is privé, hé.
Ik vind het echt leuk, onwijs leuk. Ik besloot al jong dat ik naar de HEAO wilde, want ik wilde mijn eigen centen verdienen. Ik was de eerste van mijn vrienden met een krantenwijk en ik had wel drie bijbaantjes tegelijk. Werken is gewoon leuk. En het is helemaal leuk om resultaten met groepen te halen en het beste in mensen naar boven te brengen. Daar krijg je zoveel energie van.Ik heb ook een doel: partner worden bij conquestor. En dan niet zomaar eentje, maar de jongste die ze ooit hadden. Dus voor mijn 32ste.
Je weet gewoon dat als je carrière wilt maken je privéleven er door de week bij in schiet. Omdat ik mijn vriendin op mijn werk heb leren kennen, wist zij waar ze met mij aan begon. Ik zou zelfs als ik morgen de loterij win niet stoppen met werken. Ik heb een commitment aan mijn collega's en ik zou op persoonlijk vlak mijn eigen drive tekort doen als ik niets zou doen.
Er zijn geen privédingen die echt heilig zijn, behalve de avond waarop we met het bedrijfshockeyteam trainen. Oh, en ik probeer één avond voor mijn vriendin vrij te houden. En wat mijn vrienden betreft, dat is een kwestie van veel bellen en ruim van te voren afspraken maken. Dat heb je gewoon van elkaar te accepteren in dit stadium van onze levens. Ach ik maak gewoon plezier, dat zou iedereen moeten doen."
Monique Collignon (46) is modeontwerpster. Zij leeft haar vak, tot in de kleine uurtjes als het moet. Maar voor een privéleven blijft weinig tijd over.
"Vroeger hoorde ik wel eens mensen met een eigen zaak vertellen dat ze ermee op stonden en ermee naar bed gingen en dan dacht ik altijd ‘jaja, je hebt het gewoon niet goed geregeld.'. Nu weet ik wel beter. Het is echt zo dat mijn werk mijn leven is. Ik ben er altijd mee bezig. Of ik ben aan het ontwerpen, of ik heb een klant of ik moet aandacht schenken aan de businesskant. Het stopt nooit.
Ik begin iedere ochtend om half negen in het atelier. Even bij de meiden kijken hoe het gaat, of er problemen zijn of om te zien hoe iets wordt. Dan ga ik met mijn assistente Ellen naar mijn agenda kijken en vanaf dan is geen enkele dag hetzelfde. Telefoontjes tussendoor, mensen die langskomen. En dan vergeet ik nog helemaal de gelegenheden 's avonds. Soms moet ik me wel drie keer op een dag omkleden. Ja, ik ben natuurlijk mijn eigen visitekaartje en ik moet er dan ook 24/7 tiptop uitzien. Als vrouw wordt er nu eenmaal heel sterk gelet op je presentatie.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik nog niet tevreden ben. De mensen om mij heen zeggen ook dat het tijd wordt om eens echt op vakantie te gaan en uit te rusten. Ook rij ik bijvoorbeeld heel graag paard, maar mijn lievelingspaard heb ik al weken niet gezien. Er komen steeds meer mensen bij, mensen die voor mij werken, waar ik verantwoordelijk voor ben. Het is je eigen creatie. Je bent ooit ergens mee begonnen en het loopt dan zoals het loopt en ongemerkt wordt je groter en groter. Je neemt die stappen wel heel gemakkelijk, maar als er dan even bij stilstaat, dan overvalt het mij wel eens hoe snel het allemaal gaat. Ik merk ook dat ik echt dingen anders zal moeten gaan organiseren, wil ik tijd houden om aan ontwerpen toe te komen.
Ach, je moet het leuk vinden waar je mee bezig bent. En gelukkig vind ik dat ook. Het is mijn zaadje, dat ik plant. Ik kom met een tekening en dan wordt dat uiteindelijk een hele show. Dat is mijn passie, beter bestaat niet."
Leo (48) en Truus (48) Koppelaar zijn beiden in dienst bij het software bedrijf AFAS. Zij als directeur marketing en hij als directeur sales. En ze zitten ook samen in het mt. Waar begint bij hen de keukentafel en houdt hun bureau op?
Truus: "Wij zijn schoolliefdes en onze oudste zoon werd geboren toen ik nog aan het studeren was. Tijdens de schooluren van de kinderen ben ik parttime gaan werken en in 1994 ben ik bij Piet Mars gaan werken. Toen hij AFAS begon, ging ik mee."
Leo: "Op 13 maart 1996 waren wij 12½ jaar getrouwd en natuurlijk was ook Piet uitgenodigd. Hij benaderde mij toen met de vraag of ik ook voor hem wilde komen werken. Wij hadden altijd geroepen dat we nooit samen moesten gaan werken, want we kunnen beiden behoorlijk eigenwijs zijn. Maar, niet lang na die vraag van Piet zaten wij tijdens onze vakantie in Frankrijk onder de parasol softwarehandleidingen in het Nederlands te vertalen. En als je dan ziet hoe wij juist wel kunnen samenwerken en hoe onze krachten elkaar aanvullen. Dat is geweldig en dat gebeurt soms gewoon aan onze keukentafel."
Truus: "In oktober van 1999 zijn we samen in het mt terechtgekomen. Wij hebben echt het gevoel dat AFAS van ons is, we zijn alleen geen eigenaren. Wij zouden altijd wel over de zaak kunnen blijven praten, maar we proberen onszelf daarin af te remmen."
Leo: "Zo eten we bijvoorbeeld altijd om zes uur met elkaar en onze kinderen toen die nog thuis woonden. Wie er kookt? Truus, dat is een veel smakelijker aangelegenheid. En op zondag gaan we naar de kerk, ook dat is een vast gegeven. Daarnaast ben ik op doordeweekse avonden ook actief in het kerkelijk leven, dat houdt mijn benen op de grond. En we zijn bewust dichtbij ons werk gaan wonen, op fietsafstand. Als er dan eens iets met de kinderen is, dan ben je zo thuis."
Truus: "Of het niet lastig is? Natuurlijk hebben wij zakelijk of privé best wel eens een verschil van mening, alleen moet je dat kunnen relativeren. Je kent elkaar door en door en je hebt een goed beeld van wat de ander meemaakt. Ik vind dat juist een voordeel. En een andere pre is dat we ook heel veel leuke dingen samen beleven."
Leo: "Getrouwd met je werk zijn betekent voor mij dat je een bepaalde passie voelt voor waar je mee bezig bent. Dat wij die samen kunnen delen is alleen maar winst."
