Winkelmand

Geen producten in de winkelwagen.

Bob de manager

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Dit keer introduceert hij een nieuw lid van de raad van bestuur. Hoi mensen, Aanstaande donderdag komt Eric van Hoven op bezoek. Zoals jullie weten is Eric sinds maart lid van de raad van bestuur. Hij heeft een lange loopbaan bij Amerikaanse bedrijven achter de rug en – misschien wat vreemd – hij wil enkel in het Engels aangesproken worden, omdat dit volgens hem zo hoort in een internationaal concern. Pas op: wees heel goed voorbereid. De man heeft een absolute hekel aan vage of halve antwoorden. Dan zegt hij dingen als: ‘You’re wasting my time.’ Ken ook vooral cijfers uit je hoofd, want hij is een wandelende boekhouding. Iemand verder nog tips? Bob Hoi Bob, Ik heb net even gegoogled. Wat een engerd is die man, zeg. En ik heb eens bij Lucy Kellis geïnformeerd, die werkt bij onze Britse divisie, waar hij is langs geweest. Toen die directeur ging presenteren, keek Van Hoven al na een paar minuten demonstratief naar het plafond en na 10 minuten zei hij: ‘Do you call this blabla a presentation?’ Die directeur moest echt naar lucht happen en later nog meer, toen hij ten overstaan van zijn hele management werkelijk aan een kruisverhoor werd onderworpen. Ik zou niet graag in jouw schoenen staan, Bob. Ruud Bob, Ik hoor net dat die Eric onze divisie in Polen heeft bezocht en dat hij al na een uurtje, toen medewerkers zijn uiterst gedetailleerde vragen niet wisten te beantwoorden, zei dat ze allemaal ‘total shit’ waren en dat hij wel wat beters te doen had. Toen vertrok hij, met slaande deur. Die directeur was echt in tranen! Nou, Bob: veel, ontzettend veel sterkte. Arjan Hoi Bob, Weet je wat ik hoorde van Marleen die tegenwoordig op Hoofdkantoor zit? Die Eric van Hoven heeft bijna dagelijks woedeaanvallen. Die galmen dan over de hele etage heen. ‘Fuck this!’ en ‘Fuck that!’ Dan zie je huilende mensen zijn kamer uitkomen, echt trillend, niet normaal meer. Oh Bob, ik leef zo met je mee… Deborah Bob, Mag ik je een tip geven? Weet ik viaviavia. Die Van Hoven schijnt een fotografisch geheugen te hebben. Check dus álles wat je ooit hebt beweerd in strategienotities en prognoses. Daar probeert hij je geheid op te pakken. Hou je taai, man, hou je taai. Thomas Hoi Bob, Eén tip (heb ik van Carl die het van James heeft): nooit zweten in zijn bijzijn! Dan denkt hij dat je iets te verbergen hebt of, erger nog, dat je een sissy bent. Nou weet ik dat jij nogal snel zweet, Bob, vooral in moeilijke situaties, en dan word je ook snel rood, en daar kan die Van Hoven dus al helemaal niet tegen. Probeer hier alsjeblieft een oplossing voor te vinden. Sterkte jongen, veel, veel sterkte. Gerdine Beste mensen, Dank voor jullie bijdragen. Erg bemoedigend allemaal. Bob

Carrière

Bob krijgt een veeleisend bestuurslid op de koffie

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Dit keer introduceert hij een nieuw lid van de...

author Hans Verstraaten

clock 2 min

Van Lenette Aan Bob Onderwerp Praat mee met het management! Hoi Bob, Dat was weer eens een fijn idee van je: Praat en denk mee met het management! Lever voortaan elke laatste vrijdag van de maand punten in die jij belangrijk vindt! Die bespreken we dan de maandag erop in het MT! Nou, het is nu vrijdag half drie en ik heb inmiddels 86 reacties op de mail. Wil je die echt allemaal maandag bespreken? Lenette Verkouteren HRM Operations Director Hoi Lenette, Hè zeg, waarom kunnen jullie nou niet eens een keer dingen van een positieve kant bekijken? 86 reacties, dat is toch mooi? Dat betekent dat onze mensen betrokken zijn, dat ze voelen dat ze deel uitmaken van een living company. Dan is 86 reacties juist een goed teken. Oké, het wordt lastig om ze maandag allemaal te bespreken en van een reactie te voorzien, zeker met al die andere urgente punten die nog op de agenda staan, zoals de laatste review van Q2 en die almaar zeurende factureringskwestie, maar we gaan ons best doen en, belangrijker nog, we zullen en kunnen er als management veel van opsteken. Al met al stel ik voor dat we maandag als MT om 8 uur beginnen. Bob Bob, Al begin je om 6 uur, dan red je het nog niet. Dit is gewoon een veel te ongerichte actie. Zal ik je eens een reactie voorleggen, zomaar een willekeurige: ‘Waarom is er op ons toilet op de vierde etage altijd maar één rol wc-papier? Dit geeft een erg onzeker gevoel, namelijk dat je op het eind van de middag het toilet bezoekt en te laat merkt dat er geen papier meer over is.' Moet dat echt in en door het MT besproken worden? Lenette Verkouteren HRM Operations Director Lenette, Nou ja, dat is wel een beetje een flauw voorbeeld, bovendien makkelijk op te reageren met de mededeling dat we ervoor zullen zorgen dat de voorraad wc-papier op peil wordt gehouden. Er zullen toch heus wel meer zinnige, relevante reacties bijzitten? Bob Bob, Ja, een hoop clichés, dunkt me. Ik noem maar wat: ‘Ik vind dat de communicatie binnen onze organisatie verbeterd moet worden en het lijkt me goed dat daartoe een beleidsplan komt.' Daar kun je als management toch niks mee? Lenette Verkouteren HRM Operations Director Lenette, Nou, dat weet ik nog zo net niet. Die man of vrouw die dit mailt kon best eens gelijk hebben, het is wat mij betreft een zinnig, relevant signaal. Bob Bob, Bob, kom op zeg, in elke organisatie waar ook ter wereld vinden medewerkers dat de communicatie verbeterd moet worden en dat daartoe een beleidsplan moet komen. We hebben de laatste 5 jaar 3 van die plannen gemaakt, inmiddels hebben we een intranet dat tweemaal daags wordt ververst, 1 keer per week krijgt iedereen een digitale newsletter en elke werknemer heeft inmiddels de gewoonte om in elke mail het halve gebouw te cc'en. Ja, dat zou pas een gezonde reactie zijn geweest: ‘Kan er alsjeblieft wat minder gecommuniceerd worden in deze organisatie?' Ik zit nu trouwens op 95 reacties. Nummer 95 komt van iemand die meent dat ons huidige managementinformatiesysteem faalt. De 14 attachments die erbij zitten heb ik nog niet doorgenomen. Lenette Verkouteren HRM Operations Director Lenette, Doe toch niet zo cynisch, Lenette. We weten allemaal dat ons managementinformatiesysteem gebreken heeft. Misschien heeft deze man of vrouw wel de oplossing. Zijn er overigens ook nog ideeën over mij, mijn manier van leidinggeven? Kan ik me daar alvast op voorbereiden. Bob Bob, Oh jawel, Bob, een hele reeks, bereid je maar goed voor dit weekend. Reactie nummer 13: ‘Kunnen wij niet een meer dynamische directeur krijgen die weet wat hij wil? Lijkt me zo'n verademing!' Nummer 43: ‘Zou u als leidinggevende het goede voorbeeld willen geven en uw energieverslindende auto van de zaak inruilen voor een zuinig model?' En dan deze nog, nummer 94: ‘U heeft 3 jaar geleden laten weten dat het tijd werd om op te stappen, tijd voor nieuwe uitdagingen, maar u zit er nog steeds. Hoe zit dat?' Lenette Verkouteren HRM Operations Director

Persoonlijke Groei

Bob strijdt voor een ‘living company’ in het MT

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer pleit hij voor een 'living company'.

author Hans Verstraaten

clock 3 min

VAN Bob AAN Linda ONDERWERP Contractbespreking Vilmar Linda, Mooie PA ben je, zeg. Zit ik hier vanmiddag in Parijs te lunchen met die Pierre Vilmar, blijkt dat hij geen woord Engels spreekt, of misschien wel, maar wat ik ook probeerde, hij bleef maar in het Frans doorratelen en dan ook nog in een enorm tempo. Dat is heel lastig, want het zijn wel contractbesprekingen met wat wel eens een hele grote klant kan worden en ik zeg om de zoveel tijd ‘Oui!' en ‘Biensur!' maar ik heb geen idee waar ik dan op reageer. Ja, soms kijkt hij me verbaasd aan, dan begrijp ik wel dat ik geen ‘Oui!' of  ‘Biensur!' had moeten zeggen maar waarschijnlijk ‘Mais non!' Ik voel me er totaal niet prettig bij en vanavond moet ik hem gaan dineren en het is geloof ik - maar ook dat heb ik niet helemaal begrepen - dat we dan de deal closen en dat wordt natuurlijk een ramp als dat weer zo gaat als tijdens de lunch. Waarom heb jij of anders iemand van Sales me niet verteld dat Vilmar alleen maar Frans spreekt? Dat is punt één. Ja, sorry dat ik zo nijdig reageer, maar dat lijkt me wel begrijpelijk in deze omstandigheden. Kom ik aan punt twee: ik eis niet veel als ik op reis ben, hou me keurig aan alle regels van Hoofdkantoor, maar waarom heb je me in een hotel gezet in een niet al te beste buitenwijk tevens hoerenbuurt? Ik moet de douche delen met drie anderen, ik moet vijf trappen op en ik moet, zoals nu, naar een internetcafé want in dat hotel hebben ze natuurlijk geen enkele moderne voorziening. Kijk eens, vijfsterren hoeft voor mij echt niet, je kent me, maar dit is toch het andere uiterste. Ik mail trouwens vanuit een internetcafé omdat mijn mobiel gestolen is in dat hotel, terwijl ik op de gang verderop aan het douchen was. Bob Hoi Bob, Wat erg allemaal, Bob. Sorry hoor, echt sorry. Om te beginnen wat Vilmar betreft: ik heb het Robert van Sales gevraagd en die houdt vol dat Vilmar vast Engels spreekt, maar dat hij dit gewoon weigert om het jou heel moeilijk te maken tijdens de onderhandelingen. Robert zegt wel dat het veiligheidshalve verstandig is om niet meteen de deal te sluiten. Levensgevaarlijk, vindt Robert. Dan het hotel: tja, helemaal mijn fout. Het was de bedoeling dat je zou verblijven in Hotel Villeneuve, vlakbij de Eiffeltoren, mooi hotel in een mooie buurt, maar ik lette even niet op en heb dus een heel ander Hotel Villeneuve geboekt. Volgens Robert moet je trouwens flink veel stennis maken over je gestolen mobieltje met de hoteleigenaar, volgens hem is dat uiteindelijk de enige taal die ze in Parijs verstaan, zeker in dat deel van Parijs waar jij nu zit. Linda Linda, Zo, volgens Robert moet ik niet tekenen. Heeft Robert er ook aan gedacht dat de Raad van Bestuur furieus zal zijn als zo'n belangrijke deal mislukt omdat Bob geen idee had waar Vilmar het over had? Snápt Robert wel wat er op het spel staat? En dat advies om stennis te schoppen met de hoteleigenaar. Die hoteleigenaar is twee meter hoog en breed en heeft me al bijna op straat gezet omdat ik vriendelijk vroeg om een handdoek. Ja, dat begrijp je goed: ik zit in een hotel waar ze je uitschelden als je beleefd om een handdoek vraagt en ik moet naar een diner waar ik vrijwel zeker een heel belangrijke deal ga verpesten. Oh, Linda, ik voel me zo ellendig ineens, en zo alleen. Bob Bob, Komaan Bob, niet zo zielig, ook al is het allemaal niet makkelijk, je bent en blijft wel divisiedirecteur, ook in het buitenland. Je zegt vanavond gewoon in je beste Frans dat je niet tekent. Die Vilmar begrijpt toch ook wel dat een concern sowieso niks tekent zonder dat er eerst een jurist overheen gaat? Nou dan! En misschien kun je ergens in de buurt een handdoek kopen? Oh ja, Bob, nog iets vervelends: helaas zaten alleen rechtstreeks vluchten vol en dus vlieg je via Frankfurt terug, waar je ruim vijf uur moet wachten. Je komt al met al middenin de nacht op Schiphol, heel vervelend allemaal. Maar als je toch zo lang moet wachten in Frankfurt: kun je een lekker flesje Jill Sander voor me kopen? Zoals de Fransen zeggen: Merci beaucoup! Linda    

Persoonlijke Groei

Bob spreekt zijn beste woordje Frans

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer zit Bob in Parijs voor zaken.

author Hans Verstraaten

clock 3 min

VAN Guus AAN Bob ONDERWERP Lente netwerkborrel Ha die Bob, Hoe vond jij het gisteren, op de Lente ­Netwerkborrel van Hoofdkantoor? Ik zag er aanvankelijk huizenhoog tegenop, moet je weten, maar eerlijk gezegd viel het me in de praktijk allemaal reuze mee. Heb jij Frans van der Smissen ook nog ­gesproken? En kun jij je ook nog ­herinneren dat wij indertijd allebei die baan in Polen wilden die hij nu heeft? Man, hij vertelde me dat hij echt díep ­ongelukkig is, daar ergens in de buurt van Poznan. Er gebeurt daar werkelijk niets, hij kan er niet aarden en hij is doodsbang dat iedereen binnen het concern hem aan het vergeten is. En z’n vrouw, die wordt daar helemáál gek! Nou, dat deed me best goed, zo’n verhaal. Guus Hoi Guus, Ja, ik keek er aanvankelijk ook ­tegenop, maar heb precies hetzelfde als jij: ik ­knapte er echt van op. Ja, Van der ­Smissen sprak ik ook. Hoe kan het ook anders: Frans sprak echt met ­íedereen! Zag je hoe hij werkelijk als een dólle aan het ­netwerken was om zo snel mogelijk terug te mogen keren naar Nederland? Blij dat wij niet op dat managerskerkhof in Polen terecht zijn gekomen. Zeg, heb jij Joris trouwens ook gesproken? Weet je nog hoe pissig we waren toen hij die positie op Hoofdkantoor kreeg en jij en ik niet? Nou joh, hij kon me niet eens uitleggen wat hij tegenwoordig precies deed. Ja, iets met strategie, maar na een paar borrels kwam het eruit hoor: hij schreef strategienotities, elke week weer, die werkelijk níemand las. ­Dóódongelukkig. Dat doet een mens toch goed. Bob Bob, Jaja, Joris, hou op zeg! Ik zei nog heel schijnheilig tegen hem: “Ach, Joris, als ­strateeg een positie veroveren op ­Hoofdkantoor, zoiets duurt járen, dat weet toch iedereen. Net zoals iedereen weet dat je dan nog maar moet zien of je het daar ook redt.” Nou, toen begon Joris ­helemaal de ene na de andere borrel ­achterover te slaan, die ging werkelijk lám naar huis. En Janine, pardon, mevróuw mééster J.A. de Wijkerslooth, heb je haar ook gezien? Man, alsof ze weken niet had geslapen! Jaja, die zit dan wel mooi op ons kantoor op Manhattan, maar vraag niet hoe. Ik vroeg haar of ze een mooi uitzicht had. Nou, na veel gemompel en gestotter kwam het er eindelijk uit hoor: ze heeft helemaal geen uitzicht. Mevrouw meester zit in een cubicle te verpieteren! Bob, weet je nog wat wij dachten, zes maanden geleden? Manhattan, daar moeten we wezen, dan gaat er eindelijk weer eens iets gebeuren met onze carrière. Man, als ik nu kijk: godzijdank dat Hoofdkantoor haar verkoos boven ons. Anders zat jij of ik nou te ­verpieteren in zo’n cubicle. Guus Guus, Ja nou, ze zag er inderdaad uit als een verlopen vaatdoek. Weet je wat ze tegen me zei, na flink wat borrels? Dat er dagen voorbijgingen dat er ámper iemand wat ­tegen haar zei! Ik kreeg bijna medelijden met d’r, echt waar, zo triest kwam het ­eruit. En zag je ook hoe Joost probeerde aan te ­pappen met onze bestuursvoorzitter? Ik ging even in de buurt staan, nieuwsgierig als ik ben. En weet je wat ik de bestuursvoorzitter hoorde zeggen tegen Joost? “Je moet eens gauw je management op orde brengen, dit gaat helemaal niet goed.” Dat deed me wel goed, moet ik zeggen. Je gaat soms toch denken dat jij altijd de enige bent die door de bestuursvoorzitter wordt afgezeken. Maar als dan blijkt dat anderen ook de pineut zijn, dan is het ­gewoon lekker zoiets te horen. Ik daarna ook nog ­vragen aan Joost: “En? Goed ­gesprek gehad met de baas?” Zo ben ik dan ook wel weer... Bob Bob, Ja, Joost, die zag volgens mij daarna ook geen andere optie meer dan zo snel ­mogelijk lam worden. Zoals ik die naderhand in zijn auto zag stappen! Hopen ­dat-ie niet is aangehouden. Met mij en de bestuursvoorzitter viel het trouwens erg mee dit keer. Hij vroeg zelfs hoe het met mijn vrouw ging, goed hè? Ik heb hem verder maar niet gezegd dat ik alweer twee jaar gescheiden ben, want ik vind: een goed gesprek met een bestuursvoorzitter moet je niet verpesten, toch? Heb jij hem die avond eigenlijk ook nog gesproken? Guus Guus, Ja, hij vroeg aan mij ook al hoe het met mijn vrouw ging. Kennelijk zit dat bij ­bestuursvoorzitters in hun standaard­repertoire. Nou, die goede raad had je me wel eerder kunnen geven, want ik begon dus wel over mijn scheiding, en ik zag meteen aan zijn gezicht dat ik dit beter niet had kunnen doen. Gelukkig heeft hij nooit een idee wie ik ben als hij tegen me praat, dus is volgens mij de schade wel te overzien. Maar ­dat was dan ook het enige minpuntje van de avond. Verder vond ik het echt top, die Lente Netwerkborrel. Jij? Bob Bob, Man, ik heb me in maanden niet zo goed gevoeld. Guus 

Lifehacks

Bob haalt zijn hart op tijdens de Lenteborrel

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer ziet Bob ineens de zon weer schijnen.

author Hans Verstraaten

clock 3,5 min

VAN Carl AAN Bob ONDERWERP bonussen Hoi Bob, Het gedonder begint hier nu ook al. Ik moest net aanschuiven bij de OR-vergadering en toen begonnen ze over bonussen. Hoe dat bij ons zat, ja, of er ook bij ons ook met bonussen werd gesmeten. Ik begon nog heel formeel dat de bedrijfspolitiek zo is dat wij daar geen mededelingen over doen. Maar dat vonden ze niet genoeg. Ze hadden namelijk vernomen dat jij als directeur van deze divisie een enorme bonus hebt ontvangen. Ik zei dat ik me dat niet voor kon stellen, maar dat ik dat als CFO van deze divisie niet weet, dat dat iets is tussen jou en Hoofdkantoor. Maar ze bleven maar aandringen op volledige openheid van zaken. Wat nu, Bob? Carl Verkerk Hoi Carl, Wat is dat voor onzin, zeg! Wij zijn toch geen bank! Begint hier nu ook al zo'n heksenjacht? En trouwens, waarom alleen ik? Onze mensen van sales krijgen toch ook bonussen? Vindt de OR dat dan niet relevant? Bob Hoi Bob, Om met dat laatste te beginnen: dat vroeg ik ze ook nog, of dan niet alle bonussen openbaar moesten worden gemaakt. Maar daar werd heel snel overheen gepraat, vooral door Van der Velden, de voorzitter van die club en toevallig zelf salesdirector. Die bracht het gesprek meteen weer op jou. Ja Bob, misschien had je hem twee maanden terug toch die promotie moeten geven, dan was hij nu niet zo pissig geweest, dat heb je altijd met OR-leden: ze vatten alles zo persoonlijk op. Maar goed, ze bleven erbij dat ze precies willen weten hoe groot jouw aandelenpakket is, hoeveel opties je hebt gekregen, je aanvulling op je pensioenbijlage, noem maar op, het hele pakket willen ze weten. ‘Als wij moeten bloeden vanwege de kredietcrisis', zei die Van der Velden, ‘dan de hoogste baas ook!' Ik kreeg ze echt niet meer tot bedaren. Heb jij trouwens echt zo'n gouden regeling met Hoofdkantoor? Daar had ik ook geen idee van, eerlijk gezegd. Carl Verkerk Carl, Hou toch op zeg! Aandelenpakketten, optieregelingen, aanvulling op mijn pensioen, het is allemaal te gek voor woorden! Ik ben maar een gewone divisiedirecteur en bonussen voor divisiedirecteuren lopen zoals bekend allemaal via onze bestuursvoorzitter die zoals bekend mij geen warm hart toedraagt, al helemaal niet sinds ik hem per ongeluk heb verslagen met tennis tijdens dat Lean, Mean & Green Management Weekend in Overijssel. Ja, ontmoet ik eindelijk eens iemand die nog slechter tennist dan ik, is het de bestuursvoorzitter en vergeet ik in een complete roes hem te laten winnen, stom stom stom, maar goed, dat is een ander verhaal. Kan jij die lui echt niet uitleggen wat het verschil is tussen een gewone divisiedirecteur en een CEO van een AEX-concern? Bob Bob, Héb ik geprobeerd, je weet, bij dat soort situaties kom ik altijd voor je op. Maar zeker Van der Velden blééf maar doorgaan. Van die zinnen als: ‘Er moeten hier mensen uit, die worden zomaar op straat gezet, en meneer Bob krijgt de hoofdprijs!' Tja, ik weet niks over jouw bonus, wat moet ik dan zeggen, Bob? Ik wou wel boos worden, maar gezien de omstandigheden komen er vast nog wel wat reorganisaties aan en dan hebben we die OR toch nodig. Carl Verkerk Carl, Ik weet het, oorlog met de OR kunnen we nu echt niet hebben. Maar moet ik dan echt openheid van zaken geven over mijn bonus? Bob Bob, Ik vrees van wel, Bob, ik vrees dat wij managers ineens de pispalen van deze samenleving zijn geworden. De argwaan is echt enorm. Carl Verkerk Carl, Nou, goed. Mijn bonus wordt berekend aan de hand van persoonlijke prestatiedoelstellingen en het bedrijfsresultaat. De bestuursvoorzitter heeft geoordeeld dat ik die persoonlijke prestatiedoelstellingen in 20016 niet heb gehaald, al zit ik al zeven weken te wachten op een toelichting daarop. En dan het bedrijfsresultaat... ach Carl, ik hoef jou niet te vertellen dat we in het vierde kwartaal zo ver terugzakten dat er nauwelijks nog sprake was van een bedrijfsresultaat. Komt erop neer dat mijn bonus over 2008 precies 2.145 euro bedroeg. En daarvan gaat dan nog eens, geloof ik, de helft naar de belasting. Netto dus zo'n 1.100 euro. Bob Bob, Meen je dat nou, 1.100 euro? Goh. Dat is... nou ja, best wel weinig. Zullen we het maar gewoon geheim houden? Carl Verkerk

Carrière

Bob probeert de hoogte van zijn bonus te verhullen voor de OR

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer verdedigt hij zijn exorbitante bonus.

author Hans Verstraaten

clock 3 min

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Bob doet zijn best. In aflevering 227 is hij op zoek naar een inspirerende spreker.

Carrière

Bob zoekt een inspirerende spreker

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Bob doet zijn best. In aflevering 227 is hij op zoek naar een...

author Hans Verstraaten

clock 2 min

Van Ruud Aan Bob Onderwerp Tweets van Michel Welkens gezien? Hoi Bob, Je hebt er al eens een mailtje aan besteed en we hebben het er één keer over gehad in het MT, maar volgens mij is het je toch nog niet geheel duidelijk dat sociale media een voordeel kunnen zijn voor ons bedrijf, maar toch echt ook een nadeel. Ik doel hier op de tweets van Michel Welkens. Die zijn je vast niet ontgaan, want iedereen in het bedrijf heeft het erover. En iedereen daarbuiten, vrees ik, onderhand ook. Ruud Hoi Ruud, Tweets van wie? Sorry, ik had het weer ­razend druk de laatste tijd en mijn ­dochter zou me leren twitteren, maar die had het de laatste tijd ook razend druk. Bob Bob, Tweets van Welkens, een van de ­mensen die laatst boventallig is ­verklaard. Nou twittert hij bijvoorbeeld: ‘Nog 23 dagen in dit door totale nitwits geleide bedrijf.’ Hij heeft al 2.814 followers, best veel voor iemand met een administratieve functie. Ruud Ruud, Followers? Mensen die hem volgen dus? Bob Bob, Ja, dat moet je dochter je maar uitleggen. Die followers twitteren dat weer door aan anderen, zodat het een sneeuwbal wordt. Ook op Facebook is het nu een hit. Ruud Ruud, Dan moet die man daar meteen mee stoppen. Kun je hem dat meedelen, nu? Bob Bob, Heb ik gedaan. Natúúrlijk. Al drie keer. Maar dat helpt niets. Zoals Marianne me vertelde: ‘Natuurlijk gaat Michel door. Die heeft voor het eerst in zijn leven ergens succes mee.’ In de exit-overeenkomst die we met hem hebben, staat ook niet dat hij dit niet mag doen. Ja, dat bedoel ik nou: we hadden allang een social mediabeleid moeten hebben, dan was ons deze ellende bespaard gebleven. Ken je die Driessen nog, die bij een vorige reorganisatie boventallig is verklaard? Die schrijft op Facebook dat als je bij ons niet boventallig wil worden verklaard, je het beste blond kunt zijn en vrouw en vooral flink moet flirten met de directeur. De reacties die daar dan weer onder staan zal ik je besparen, Bob. Wat dat betreft is het wel een voordeel dat je niet weet hoe Facebook werkt. Ruud Ruud, Dat mensen dat over mij schrijven zeg. Zó onwaar. En dat met Karin, dat is alweer drie jaar geleden. En dat staat nu allemaal op die sociale media? Kunnen onze IT­-mensen daar niks aan doen? Bob Bob, Nee, natuurlijk niet. We kunnen voortaan in exitgesprekken nadrukkelijk verbieden dat boventalligen zich op sociale media op ons gaan uitleven, maar daar hebben we nu niks aan. Ze hebben het trouwens niet over Karin, maar over ene Maartje. Ruud Ruud, Maartje? Staat dat op Facebook? Moeten we daar niet gewoon op reageren, dat ik gewoon met haar in dat restaurant zat om het derde kwartaal te bespreken? Kun jij dat anders voor me doen? Bob Bob, Ik denk niet dat dit de oplossing is. Kijk, op zich barst het van dit soort onzin op de sociale media, en jij kon ook niet weten dat Maartje over dat diner zou twitteren, het zij zo. Maar ik maak me er zorgen over dat onze relaties er weet van krijgen of, erger nog, Hoofdkantoor. Begin eens, Bob, met een schrijven aan onze mensen. En dan niet dat jóu schade wordt berokkend, maar vooral hún bedrijf. Oké? Ruud Ruud, Zoiets? ‘Beste mensen, Zoals jullie wellicht weten verschijnen er de laatste weken op enkele sociale media berichten over ons bedrijf. Grotendeels komen deze berichten van mensen die hier niet meer werken. Wij betreuren dit zeer, te meer daar wij er stellig van overtuigd waren én zijn dat wij van hen in goed overleg en met goede regelingen afscheid hebben genomen. Ik sta ver boven deze achterklap en verwacht van jullie hetzelfde. Tevens verwacht ik dat jullie niet langer ­actief meer zullen zijn op Facebook en Twitter, een en ander in het belang van ons bedrijf, kortom, in ons aller belang. Dit geldt natuurlijk niet voor bijvoorbeeld vakantiefoto’s en kooktips die jullie via je privémail op de sociale media zetten. Een aangescherpt socialemediabeleid hopen wij als MT nog voor de zomer, en anders net na de zomer, gereed te hebben.’ Kun je dit even op Twitter zetten, Ruud? Bob

Carrière

Bob blust een brandje op Twitter

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering maakt hij een twitterbrandje onschadelijk.

author Hans Verstraaten

clock 3 min

Hoi Marleen, Zeg, dat vraag ik me ineens af: weet jij wat er is gebeurd met de projectgroep Fast/Flow? Die hebben we twee maanden geleden met veel bombarie in het leven geroepen en vervolgens heb ik er niks meer van gehoord. Terwijl het toch de bedoeling was dat die projectgroep zo snel mogelijk ineffectieve en inefficiënte processen zou opsporen en ze al even snel zou repareren. Jij wel iets gehoord? Bob Bob, Nee, ik heb ook niks meer vernomen. Maar ik weet wel wie je moet hebben: Jan-Kees. Die leidt volgens mij het project. Marleen Hoi Jan-Kees, Hoe gaat het toch met je projectgroep Fast/Flow? Die hebben we twee maanden geleden met veel bombarie in het leven geroepen en vervolgens heb ik er niks meer van gehoord. Kun je zsm de stand van zaken geven? Bob Bob, Sorry, ik heb me al een tijd geleden teruggetrokken als voorzitter vanwege dat drama op mijn afdeling. Een flink aantal facturen was verkeerd ingevoerd in de computer en om heel ingewikkelde redenen waren ze niet meer terug te vinden – terwijl ze kapitálen vertegenwoordigen! Nou, je kent dat wel: totale paniek, verwijten over en weer (‘Hoe kun je dat nou doen?’ ‘Omdat jij zei dat het zo moest!’), een totaal rotzooitje. Nog steeds niet opgelost trouwens. Enfin, je begrijpt: ik had en heb wel even wat anders aan mijn hoofd. Je moet volgens mij nu Eric hebben. Jan-Kees Eric, Ik begrijp van Jan-Kees dat jij nu de projectgroep Fast/Flow leidt. Kun je zsm de stand van zaken geven, waar jullie mee bezig zijn, welke projecten onder handen zijn genomen, etc.? Bob Bob, Helaas, dan moet je niet bij mij zijn. Een paar urgente kwesties op mijn afdeling eisten al mijn aandacht op, zodat ik die klus er echt niet bij kon hebben. Wat bleek? De door jou zo bejubelde Thomas was in één week twee grote klanten kwijtgeraakt en had dit niet gerapporteerd. Ik kwam er pas wéken later achter, bij toeval. Moest ik de hele begroting bijstellen, maar dat gaat nauwelijks met deze software. Enige oplossing was helemaal opnieuw beginnen. Heel, héél inefficiënt. O ja, volgens mij heeft Irene die projectgroep overgenomen. Eric Irene, Ben jij voorzitter van de projectgroep Fast/Flow? Bob Bob, Nee hoor. Dat was de bedoeling, maar ik zat ineens met drie ontslagprocedures die totaal uit de hand liepen. Zoals zo vaak. Moeten we echt wat aan doen, Bob, want zoals het nu gaat, duurt het eindeloos. En we hebben geen vaste procedures hè, dan moet je telkens weer het wiel uitvinden, zo inefficiënt. Irene P.S. Ik weet eigenlijk niet wie nu voorzitter is. Marleen, Kun jij alsjeblieft uitzoeken wie nu voorzitter is van Fast/Flow? Mij lukt het niet. Heb nu wel meer dan ooit het idee dat zo’n projectgroep érg nodig is. Bob Bob, Ik heb het Gerard gevraagd en die zei zeker te weten dat Andrew het weet, maar dat was niet zo, dus nu gaat Chris uitzoeken hoe het zit, zij het pas over twee weken, want hij moet even een crisissituatie oplossen. Kun je hier wat mee? Marleen Marleen, Ik ga even naar buiten voor wat frisse lucht. Bob

Carrière

Bob wil weten wie de projectgroep efficiency leidt

Bob is divisiedirecteur van een groot concern Hij doet zijn best. In deze aflevering is hij op zoek naar de...

author Hans Verstraaten

clock 4,5 min

VAN Bob AAN Linda Verbiest ONDERWERP Quick wins Beste Linda, Zoals je weet zijn we in het kader van quick wins door de hele divisie op zoek naar snelle bezuinigingen. Nou weten we allemaal hoe belangrijk bijscholing is en zelfs in dit jaar willen we bijscholing handhaven. Maar toch willen we ook hier goed kijken of het geld wel optimaal wordt besteed en, laat ik er niet omheen draaien, of het wat minder kan. Nou ben ik zo vrij geweest bij je afdeling een lijst op te vragen met wie zich voor welke cursus heeft ingeschreven en ik moet eerlijk zeggen dat ik er toch wel wat van schrok. Zullen we daar deze week even over zitten, zodat we er samen en in goed overleg kritisch naar kunnen kijken? Bob Bob, Ik heb een tijdje terug in de cursus Ontdek de ware bedoelingen van uw leidinggevende geleerd dat je nooit zomaar blanco zo'n gesprek in moet gaan met een leidinggevende. Ik wil dus eerst wel eens weten wat exact de bedoeling is. Linda Verbiest Hoofd Interne Opleidingen Beste Linda, Nou, Linda, overdrijf niet zo. Ik wil gewoon een open gesprek, echt niet meer dan dat. Dat is toch normaal als er zoveel tegenvallers op ons afkomen? Maar goed, ik wil nu al wel wat voorbeelden noemen. Zo hebben al 14 van onze medewerkers de cursus MBA in één avondje! gevolgd. Stel dat dit al kan, MBA'er in één avondje, is het dan nodig dat we zoveel MBA'ers in huis moeten hebben, en dat zelfs het hoofd van onze kantine zo'n cursus volgt? Ander voorbeeld: Mike Kranenburg volgt voor 8.200 euro de cursus What kind of leader are you? Nou is het welbekend dat hij er vorig jaar een volkomen chaos van heeft gemaakt en we kunnen nuchter vaststellen dat Mike helemaal geen leider is. Daar kunnen we toch wel vraagtekens bij zetten? Bob Bob, Laat die mensen toch denken dat ze in een avondje MBA'er kunnen worden! Ze komen zielsgelukkig terug van die crash course van Bert Wagenmakers! En mij doet het best wat als ons hoofd van de kantine nu glunderend de contouren van een strategienota voor visionair en innovatief cateringmanagement 2017/2022 op papier zet. Dat is zo'n boost! En ja, Mike... die was al een jaar geleden ingeschreven voor die cursus maar toen zat die vol en nu smeekte hij om alsnog mee te mogen doen. Het lijkt me een uitgemaakte zaak dat ze hem daar op de hei heel duidelijk maken dat hij nooit een leider zal worden. Nou, is het niet mooi dat zoiets dan objectief is vastgesteld? Linda Verbiest Hoofd Interne Opleidingen Linda, Maar dan zie ik ook op de lijst staan: Beleggingsexpert binnen één zaterdagochtend. Daar doen vier van onze medewerkers aan mee. Waar is dat dan voor nodig? Bob Bob, Dat zijn medewerkers die aandelen hebben van ons concern en toch wel willen weten waarom het afgelopen jaar 43 procent van hun aandelenkapitaal in een zwart gat is verdwenen. Ze leren het een en ander over de AEX en de Dow Jones, en waarom ze eigenlijk toch beter af waren geweest met een spaarrekening. Je moet het trouwens niet zozeer zien als een cursus maar als een therapie om je verlies een plekje te geven. Linda Verbiest Hoofd Interne Opleidingen Linda, Nou oké, als zo'n cursus ze helpt om over hun verlies heen te komen, prima, ook al vind ik 1.423 euro exclusief BTW en lunchpakket voor een zaterdagochtend best wel veel. Maar dan zie ik hier ook nog Ook jij kan een Richard Branson worden... in één weekend! Dat is toch onzin, het klinkt ook zo onvolwassen, en dat Kees dan zo'n cursus wil volgen... Kees, die gaat over drie maanden met pensioen! Bob Bob, Ja, oké, daar heb ik ook mijn twijfels over. Die schrappen we dan maar. Weet je trouwens zeker dat we jouw inschrijving voor Visionair leiderschap voor gevorderden moeten handhaven? Vorig jaar volgde je de cursus voor beginners en ik begreep van de cursusleider dat je het gewoon niet in je had, visionair leiderschap. Zullen we dat meteen meenemen in ons gesprek? Linda Verbiest Hoofd Interne Opleidingen

Carrière

Bob wil weten of er bezuinigd kan worden op bijscholing

Bob is directeur van een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer buigt hij zich over het bijscholingsbeleid.

author Hans Verstraaten

clock 3 min

VAN Bob AAN Management breed ONDERWERP De bedrijfsbarbecue van afgelopen vrijdag Beste allemaal, Het zal jullie niet ontgaan zijn dat onze Jaarlijkse Bedrijfsbarbecue van afgelopen vrijdag op enkele punten (ernstig) uit de hand is gelopen. Dat is natuurlijk een slechte zaak en wij hebben dan ook ­besloten een Projectgroep Evaluatie ­Jaarlijkse Bedrijfsbarbecue in het leven te roepen, bestaande uit Arend-Jan, Wilma, Eric en ondergetekende. Wij zullen ­grondig bekijken waar en hoe het misging. Input hieromtrent is overigens zeer welkom. Bob Beste Bob, Ik weet dat Jan en alleman nu achter mijn rug over mij praat en ik weet ook dat je dit over jezelf afroept als je en public moet overgeven, maar juist daarom hecht ik ­eraan te ­benadrukken dat ik absoluut niet dronken was. Ik ben ervan overtuigd dat de ­varkenssaté van matige kwaliteit was en dit samen met mijn zwakke maag ertoe heeft geleid dat ik moest overgeven, waarbij het me uiteraard érg spijt dat een en ander over jouw ­kostuum kwam, maar nogmaals: ik was niet ­dronken. Desalniettemin ben ik bereid de stomerij te betalen. Mijn punt is eigenlijk: kan iemand van de projectgroep zich buigen over de kwaliteit van het varkensvlees? Lucas van der Meijden Deputy CFO Dag Bob, Mij lijkt het goed dat de projectgroep ook dit punt meeneemt: hoe moet je weer ­normaal met een collega aan de slag als deze collega je tijdens de barbecue heeft uitgemaakt voor ‘hypocriete hondenlul’? Ik doel hier uiteraard op John die tegenover me zit en nu doet alsof er niets is gebeurd. Kunnen jullie hier een stukje beleid op loslaten, dat er bijvoorbeeld het weekend na zo’n ­barbecue een mediator beschikbaar is, zodat dingen onder deskundige leiding kunnen worden uitgepraat? Albert van Leeuwen Deputy Director Sales Hoi Bob, Mijn direct leidinggevende, Frank Smeets, meldde tijdens de barbecue dat hij al maanden heimelijk verliefd op me is en zijn vrouw wil verlaten voor mij en dat ik een énorme high potential ben. Hij was zo dronken dat hij zich dit nu vast niet meer herinnert. Maar ik wel. En mijn collega’s Linda, Marieke, Renate, Tamara en ­Annejet ook, want daar heeft hij precies hetzelfde tegen gezegd. Willen jullie dit soort ­kwesties ook in jullie evaluatie meenemen svp, want we zitten nu met een bijzonder nare situatie op de afdeling. Ariane de Ridder Associate Marketing Director Ha Bob, Is dat nou echt nodig, weer een projectgroep? Zo erg was het toch niet? Ik kan me in elk geval niet herinneren dat er rare dingen zijn gebeurd. Komaan, ­laten we ­gewoon weer aan het werk gaan. Frank Smeets Marketing Director Dag Bob, Wat ik ooit leerde: Behaviour Breeds Behaviour – zoals de leiding zich gedraagt, zo zal ook de rest zich gedragen. Wat dat betreft een puntje voor jullie evaluatie: het hielp volgens mij niet echt dat de directie zelf nog amper op de benen kon staan. Lizette Galjaard Client Services Director Beste Bob, Blazen we dit nu niet verschrikkelijk op? Goed, er werd wat veel gedronken en ­geschreeuwd, en dat vechten tussen ­Robert-Jan en Maarten-Floris, oké, dat was beneden alle peil, en bij wijze van misplaatste humor de autosleutels van je collega in de sloot gooien, dat hoort ­natuurlijk ook niet, of elkaar bekogelen met stukjes kip, gewoon flauw, evenals de schoenen van een collega op het dak van de ­parkeergarage gooien, héél flauw zelfs – maar vergeten we nu niet even alle ­goede, ­leuke dingen van zo’n barbecue? Ruud Neefjes Facility Management Hoi Bob, Het is maar een detail, en je hoeft dit ook niet per se mee te nemen in je evaluatie, maar Facility Management zegt dat ze wel wat beters te doen hebben dan mijn schoenen van het dak halen. Zou jij daar wat aan kunnen doen, Bob? Te meer daar het best dure Italiaanse maatschoenen zijn. Bij voorbaat dank! George de Bie Senior Sales Manager Dag Bob, Oké, ik had niet met Thomas moeten ­tongen, mijn fout, ik zie het als een ­learning. Maar dat die foto’s nu gewoon op intranet staan, en dat IT zegt dat ze wel wat beters te doen hebben dan die foto’s eraf halen, dat vind ik echt niet kunnen. Nemen jullie ook dit soort punten mee? Rianne de Graaf Deputy HR Director Hoi Bob, Het is maar een ideetje, doe er mee wat je wil, maar een bar­becue zonder alcohol, zou dat wat zijn? Wim Vervoort Hoofd Salarisadministratie

Carrière

Bob bespreekt de bedrijfsbarbecue nog even na

Bob is divisiedirecteur van een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer blikt hij nog even terug op het...

author Hans Verstraaten

clock 3 min

VAN Martin AAN Bob ONDERWERP Ploetermoederhectiek Hoi Bob, Waar was je nou vanochtend? We hadden volgens mij om 11 uur een afspraak om de begroting van 2016 door te nemen maar ik zag je nergens en je PA was ook nergens te bekennen. Héél lastig, want de aangepaste begroting moet écht morgen naar Hoofdkantoor. Meer uitstel krijgen we echt niet. En waar is je PA eigenlijk? Martin van Hooff Deputy Controller Hoi Karina, Ik ben onderweg naar kantoor en zie op m'n Blackberry een mailtje van Martin. Ik wist niet dat ik een afspraak met hem had, terwijl die afspraak wel heel urgent blijkt te zijn, en jij schijnt er niet te zijn. Ik moet Martin echt spreken, die begroting moet vanavond, desnoods vanavond laat, de deur uit. Je neemt ook niet op, ook niet op je mobiel. Bob Hi Bob, Sorry, ik ben thuis gaan werken. Kon echt niet anders, want onze kleine Lonneke heeft koorts en de oppas ook. Dus werk ik vanuit huis, ja echt wat je noemt zo'n ploetermoedermomentje. Maar geen paniek hoor: ik houd je agenda online in de gaten, ja nu even niet maar zo meteen weer wel. En sorry van die afspraak met Maarten, die was ik in alle ploetermoederhectiek even vergeten door te geven. Ik zal hem even mailen. Die zit toch op Hoofdkantoor? Karina Postma PA to the MD Karina, Ik zit weer achter mijn bureau. Zeg Karina, ik begrijp natuurlijk best dat het een werkende moeder af en toe te veel kan worden, maar je bent nu vier weken in dienst en dit is volgens mij al de derde keer dat dit gebeurt. Zeker een PA hoort toch op kantoor te zijn. En zeker in deze stressvolle begrotingstijden is dat knap lastig. Daar moeten we het toch maar even over hebben als je terug bent. Hij heet trouwens niet Maarten maar Martin en werkt niet op Hoofdkantoor maar gewoon bij ons. Bob Hi Bob, Ik vind dit zó vervelend. Ben ik net in dienst en gebeurt dit met Lonneke en met de oppas en vorige week die kaakchirurg... Maar blij dat je er begrip voor hebt! Ik zag dat al meteen tijdens ons sollicitatiegesprek: eindelijk een leidinggevende vent die snapt wat het is om werkende moeder te zijn en dat we in moderne tijden leven... Maar waarom zit je eigenlijk op kantoor? Volgens mij hoor je nu in Leiden te zitten, voor die lunchafspraak met Arie Hoogeveen. Dat staat ten minste hier op mijn beeldscherm. Karina Postma PA to the MD Karina, Daar weet ik helemaal niets van, dat heb je volgens mij ook helemaal niet doorgegeven. Heel lastig, want die Hoogeveen is een van onze belangrijkste klanten. Kan jij hem even bellen en me verontschuldigen. Zeg maar dat ik ziek ben geworden of zoiets. En heb je al een nieuwe afspraak met Martin? Bob Hi Bob, Dat wordt moeilijk, een nieuwe afspraak met Martin, want die werkt vanmiddag vanuit huis, want ze komen het dak repareren en zijn vrouw kon zich niet vrijmaken. Hij denkt wel dat het online ook te doen is, zij het niet tussen half vier en vier want dan moet hij de kinderen van school halen. Weet je trouwens dat jij om vijf uur je zoontje van hockey moet halen? Dat zei je vrouw gisteren en volgens haar hoefde ik je dat niet door te geven want je vergat dat soort dingen nooit. Ja, wel vreemd eigenlijk, bedenk ik nu: als je dat nooit vergeet, waarom belt ze me daar dan over? Nou ja, dat zijn jullie zaken. Oh ja, die Hoogeveen: die wist van geen afspraak, was ik in alle hectiek zeker vergeten, maar dat komt dus even mooi uit. Karina Postma PA to the MD Karina, Nooit mijn ex te woord staan! Dat ging bij mijn vorige secretaresse ook altijd mis en nou maakt ze er natuurlijk gebruik van dat jij nieuw bent... Vijf uur hockey? Heeft ze me volgens mij niks over verteld. Dat moet dan maar, al heb ik om vier uur volgens mij de OR op bezoek en zou ik niet weten wanneer ik dan nog met Martin online die definitieve begroting voor Hoofdkantoor moet afhandelen. Bob Hi Bob, Die OR gaat niet door, want Willem heeft een extra pappadag en Willemijn kan ook niet vanwege voorbereidingen van de Sinterklaasmiddag, dus dat komt allemaal goed uit. Oh ja, morgen ben ik wat later, ik moet met Lonneke naar de orthodontist, mits ze beter is uiteraard. Zullen we meteen om elf uur de agenda doornemen? Karina Postma PA to the MD

Persoonlijke Groei

Bob’s geduld is even op met zijn personal assistent

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. Deze keer ergert Bob zich aan de ‘ploetermoedermomenten' van...

author Hans Verstraaten

clock 3 min

VAN Wouter jansen AAN Bob ONDERWERP Zorgen over Willem-Jan Hoi Bob, Weet jij wat er met Willem-Jan aan de hand is? We waren net de begroting aan het doornemen. Nou, ik ken hem dus al jaren niet anders dan als de man van twee cijfers achter de komma. Jij toch ook? Maar ineens vroeg hij: “Waarom leg jij ­dingen altijd buiten jezelf, Wouter?” Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte, ­begon dus ook te lachen. Maar toen zei Willem-Jan: “Dingen weglachen is zó ­makkelijk – en dat is zó evident weer iets buiten jezelf leggen.” Ik maak me, kortom, een beetje zorgen. Wouter Jansen Deputy CFO Hoi Wouter, Ja, ik weet het, ik heb het inmiddels van meerdere mensen gehoord en heb er zelf intussen ook al mee te maken gehad. Ik vroeg hem van de week nogal geïrriteerd waar de cijfers van het derde kwartaal ­bleven en toen zei hij: “Is dat ­werkelijk wat je dwarszit, Bob, of ben je aan het ­verschuiven?” Heel irritant, ja, vooral ­omdat ik die kwartaalcijfers gewoon ook echt nodig heb, Hoofdkantoor zeurt er ook al om. Ik denk dat het aan zijn nieuwe vrouw ligt, die Annejet. Ruim 20 jaar ­jonger, nou ja, je kent het wel: klassiek ­geval van een middelbare manager die in de ban raakt. Het schijnt dat ze samen op donderdagavond naar reiki-managementworkshops gaan om god weet wat te doen. En heb je dat vorige week vrijdag gezien? Had hij ­ineens van die felrode hippe gymschoenen aan. Echt waar – onder zijn pak! Als dat zo doorgaat, vrees ik net als jij voor die ­gezonde twee cijfers achter de ­komma. Bob Bob, Maar dan moet jij toch met hem praten? Jij bent immers zijn direct leidinggevende. Weet je wat hij vanochtend zei tegen ­Verkouteren, toch duidelijk de beste boekhouder die we hier hebben rondlopen? “Jij moet eens heel snel je denkpatronen helemaal loslaten. Kijk eens naar je schouders… laat jezelf los, Johan!” En toen moest die Verkouteren naast zijn bureau gaan staan en denken dat hij een bloem in de lente was, waar je zo’n ­Verkouteren bepaald geen plezier mee doet. Dat zal vast allemaal wel liggen aan die Annejet – overigens zo lelijk als de nacht, ik bedoel, als je dan toch zo’n ­middelbare-managerscrisis hebt, wees dan een beetje kieskeurig met wie je je tweede leg begint, toch? – maar het zorgt wel voor een hoop onrust. En straks moet hij – samen met jou, Bob! – met de ­kwartaalcijfers naar Hoofdkantoor. En als hij dan aan onze bestuursvoorzitter vraagt of die een bloem in de lente wil zijn, denk je dat dit dan goed valt, Bob? Ik bedoel maar: je moet echt wat doen. Wouter Jansen Deputy CFO Wouter, Maar dat heb ik ook geprobéérd. Tijdens het MT-overleg zei hij ineens tegen Agnes: “Jij bent veel zachter dan je denkt…” Nou was Agnes net bezig met de presentatie van haar powerpoint over intrinsieke waardecreatie via digitale cross selling, waar ze altijd helemaal in opgaat, dus dit viel niet goed, zul je begrijpen. Na afloop vraag ik Jan-Willem dan ook: “Wil je dat niet meer doen? Zo raken mensen uit hun concentratie.” Waarop hij me aankijkt, mijn hand vastpakt en zegt: “Wat wil je nou werkelijk zeggen, Bob?” Dus ik leg het hem nog een keer uit, dat hij mensen niet in de rede moet vallen en zo, waarop hij herhaalt: “Ja, maar Bob, wat wil je nou werkelijk kwijt?” Ik heb dan toch nog honderd keer liever een Arthur die ­tijdens meetings altijd ­overdreven geeuwt om iedereen te laten weten dat hij en z’n nieuwe liefde weer de halve nacht bezig zijn geweest. Ook pathetisch, maar herkenbaarder. Toen ik wat had met Jessica heeft toch ook bijna niemand er iets van gemerkt? Nou goed, die ene keer, toen ik per se dat gifgroene jasje van haar aanmoest, maar verder heb ik dat volgens mij allemaal heel professioneel opgepakt, toch? Maar Willem-Jan… dat is toch anders. Ja, ook ik maak me grote zorgen en ben nu zelfs van plan om maar alleen met die ­kwartaalcijfers naar Hoofdkantoor te gaan. Maar dan moet ik die cijfers natuurlijk wel eerst hébben. Bob Bob, Ja, dat gifgroene jasje, dat deed je ­autoriteit geen goed. Maar goed, lessons learned, zullen we maar zeggen. En wie ben ik om er wat van te zeggen – als ik ­terugdenk aan Annemieke en dat lange weekend in CenterParcs De ­Kempervennen, denk ik ook nog steeds: was ík dat? Maar dat is nou juist het punt: bij ons gaat het over, maar bij Willem-Jan niet. Weet je wat hij vandaag draagt? Een roze trui. Wouter Jansen Deputy CFO Willem-Jan, Urgente vraag: kan ik vandaag nog de ­kwartaalcijfers krijgen? Graag snel een helder antwoord. Bob Bob, Helder antwoord: ja. Ik heb er trouwens Annejet even naar laten kijken. Dankzij haar is het nu geen kil, koud cijferoverzicht maar een warm, weelderig verhaal ­geworden. Echt, je zult ­ervan opkijken. Willem-Jan

Persoonlijke Groei

Bob heeft moeite met een ‘reiki-manager’

Bob is divisiedirecteur van een groot concern hij doet zijn best. Deze keer zijn de kwartaalcijfers ineens niet meer kil,...

author Hans Verstraaten

clock 3,5 min

Goedemorgen Bob, Ik ben zeer nieuwsgierig: hoe was het Balanced Leadership Workshop Weekend? Saskia de Boer Chief HRM Saskia, Nou, waar zal ik eens beginnen? Op vrijdagavond kwamen we aan, en niet, zoals verwacht, in een net hotel, maar in iets wat leek op een barak. We kregen met z’n achten een zaaltje toegewezen met van die armoedige stalen bedden. Dat was wel een tegenvaller. Het eten was eveneens een tegenvaller: bruinebonensoep – met wel heel veel bruine bonen, zodat het later op dat zaaltje... nou ja, laat ik dat gedeelte maar overslaan. Op zaterdagochtend stonden we in een gymzaal en moesten we om te beginnen op één been naar de andere kant hinkelen terwijl je het andere been vasthield. Moeilijk hoor, vooral voor een directeur van begin zestig. Die viel om. Hij moest verder en wij kregen de opdracht hem aan te moedigen. Dus wij schreeuwen: ‘Kom op, Frank!’ Het was echt pathetisch om te zien. Maar Frank haalde het. Halfdood en met tranen in de ogen, maar hij haalde het. Let wel: dit is een gerespecteerd man die leiding geeft aan zo’n 800 medewerkers. Bob Bob, Djezus zeg. Maar waar was dat eigenlijk voor nodig, dat hinkelen? Saskia de Boer Chief HRM Saskia, Zo moesten we, zei de cursusleider, onze balans zien te vinden. Dat gold weer niet voor het volgende onderdeel, want dat heette: Uit Balans. We moesten op zo’n judomat elkaar uit balans brengen. Waarom? Geen idee eigenlijk. En wie was mijn tegenstander? Jawel: Frank. Ik dacht: dit wordt een makkie. Nou, dat viel tegen, die vent was echt een massief blok. Pas toen ik hem op zijn oog stompte, viel hij eindelijk om. We waren toen al doodop. Bob Bob, Djezus nog aan toe. En werd er ook uitgelegd waar dat allemaal voor nodig was? Saskia de Boer Chief HRM Saskia, Nou, die cursusleider stond voortdurend te schreeuwen: ‘Zoek je balans!’ Maar daar bleef het bij. Toen was het lunchen, en jawel hoor: weer bruinebonensoep. Frank was inmiddels naar het ziekenhuis om naar zijn oog te laten kijken, waar ik me wel voor schaamde. We hebben Frank trouwens niet meer terugzien. Joost idem dito: die ging zogenaamd iets uit zijn auto halen, nou, even later scheurde hij van de parkeerplaats. Toen waren we nog maar met z’n zessen. ’s Middags moesten we door de bossen rennen, weer geen idee waarom. Toen we daar eindelijk mee mochten stoppen, was Floris verdwenen. Die cursusleider was woedend! ‘Gore lafbekken! Elk weekend weer!’ En zo ging het maar door, het ene onzinnige onderdeel na het andere, met als dieptepunt een half uur in stilte op een boomstam zitten in je onderbroek – en die cursusleider ons maar in de gaten houden. Ik heb een hoop nutteloze, totaal onzinnige en o zo bizarre managementworkshops gevolgd, maar deze sloeg echt alles. Hoe heb je die in godsnaam gevonden, Saskia? Bob Bob, Ja, excuses, duizendmaal excuses. En dat voor 3225 euro, exclusief maaltijden, dat ook nog. Maar dit stond er in de brochure: ‘Dit Balanced Leadership Workshop Weekend wordt voor u een once in a lifetime ervaring waar u nog vaak aan zult terugdenken.’ Saskia de Boer Chief HRM Saskia, Ik geef toe: geen woord aan gelogen. Bob

Carrière

Bob gaat op Balanced Leadership Workshop Weekend

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering gaat hij op Balanced Leadership Workshop...

author Hans Verstraaten

clock 2 min

Van Marinus Aan Bob Onderwerp Ouderenbeleid Hoi Bob, Op je vraag hoe we ervoor staan, kan ik je meedelen dat we als Integrale Werkgroep Ouderenmanagement redelijk op schema zitten met onze eerste, verkennende oriëntatienotitie. Daarbij hebben wij dankbaar gebruik gemaakt van Tom Beljaerts, dé goeroe op het gebied van ouderenmanagement en schrijver van de bestseller ’Hoe je vijftigers weer aan het werk krijgt’. Wat Beljaerts kort samengevat stelt: elk bedrijf krijgt er de komende jaren hoe dan ook meer oudere werknemers bij, kwestie van demografie. Die oudere werknemers zijn doorgaans duur, zeker ten opzichte van hun teruglopende arbeidsproductiviteit. En wat doen wij, managers? Wij ontzien die oudere werknemers en zo, stelt Beljaerts, maken we er bedrijfsmatig alleen nog maar een groter probleem van. Vandaar zijn boodschap: stop ermee om die oudjes te ontzien! De zweep erover! Leg juist voor die werknemers de lat extra hoog! Het klinkt cru, Bob, zoals ik het nu zeg, maar in de woorden van Beljaerts: het is het beste voor iedereen. Voor managers, voor bedrijven, voor de economie en zeker ook voor de oudere werknemers zelf. Want die worden ineens weer behandeld als werknemers waar je wat aan hebt, waar je wat van verwacht, ja, waar zelfs toekomst in zit. Nou, aan de hand van dit denkraam zijn we dus met die notitie bezig. Marinus de Boer Voorzitter Integrale Werkgroep Ouderenmanagement Hoi Marinus, Ja, ik zie het punt wel van die Beljaerts (is dat diezelfde van het boek ’Hoe Jack Welch mijn leven veranderde’?) maar ik ben een beetje bang dat we voor de zoveelste keer blijven steken in denkramen en oriëntatienotities. Ik zou het erg op prijs stellen dat jullie ook concrete maatregelen op papier zetten en als het even kan ook quick wins. Bob Bob, Maar daar komen we ook mee. Want dat is ook het credo van Beljaerts: niet denken maar doen! Wij hebben een apart groepje geformeerd dat drie middagen heeft gebrainstormd en daar zijn concrete punten uit voortgekomen, inclusief die quick wins waar jij op zit te wachten. We moeten de punten nog nader uitwerken, en trouwens ook nog juridisch toetsen, maar hier al zovast een voorproefje: - Hou ze fit, die vijftigers. Zo mogen ze bijvoorbeeld niet langer de lift nemen en tussen de middag geen kroketten meer. - Overstelp ze met werk, geef ze ook op vrijdagmiddag een stapel werk mee naar huis, zodat ze in het weekend niet in de tuin gaan rondhangen. Zoals Beljaerts stelt: geef ze op geen énkele manier het idee dat ze het wat rustiger aan kunnen doen. Integendeel. - Maak duidelijk dat er anno 2017 in het bedrijfsleven geen verworven rechten meer bestaan, hoe oud je ook bent. Hebben ze na vele jaren een leuk plekje achterin bij het raam veroverd, lekker geïsoleerd van de rest? Zet ze terug middenin de kantoortuin! - Corrigeer meteen op harde wijze die werknemers die zinnen beginnen met ’Vroeger…’ of ’In mijn tijd…’ Je moet ze, zegt Beljaerts, als het ware afleren dat er een vroeger is geweest en aanleren dat er in een bedrijf maar een tijd is en dat is déze tijd. - Organiseer competities tussen oudere en jongere werknemers. Geef ze allemaal dezelfde opdracht en laat collega’s jureren wie die opdracht het best en het snelst heeft uitgevoerd. Zo breng je de vijftiger weer helemaal terug in de ratrace. Marinus de Boer Voorzitter Integrale Werkgroep Ouderenmanagement Marinus, Ja, dit geeft me wel een goed gevoel. Maar jullie moeten dit inderdaad juridisch goed checken, want als je vijftigers verbiedt kroketten te eten tussen de middag moet dat denk ik voor iedereen gelden. We moeten voorkomen dat het lijkt alsof we op basis van leeftijd discrimineren. Ook dat liftbeleid moeten we goed overwegen, want als je als 56-jarige op de begane grond werkt, heb je van zo’n maatregel geen last en dat is dan niet sportief ten opzichte van een 56-jarige die op onze zevende etage werkt. Wanneer is jullie oriëntatienotitie klaar? Bob Bob, Morgen! Ja, ik zie je denken: dit heb ik nog nooit meegemaakt. Maar ik heb Wim Hagenaars erop gezet, je weet wel, die 58-jarige op Marketing die al kreunt en zucht als-ie even naar de koffiehoek is geweest. Ik zei hem vanochtend: dit is de opdracht, Wim, je hebt precies een dag, en anders begin je morgen om half zeven als assistent in de postkamer. Bob, die Wim zit nu te tikken als een jonge hond! Marinus de Boer Voorzitter Integrale Werkgroep Ouderenmanagement

Carrière

Bob leert dat er toekomst zit in de senior werknemer

Bob is divisiedirecteur bij een groot concern. Hij doet zijn best. In deze aflevering leert hij dat er toekomst zit...

author Hans Verstraaten

clock 3 min