Kolcuoglu (56, foto rechtsonder) werkte jarenlang als IT’er voor verscheidene bedrijven: van ABN Amro tot de politie. Omdat hij voor zijn werk weleens last-minute van A naar B moest reizen, pakte de techneut zo nu en dan de taxi. De rekening was echter steevast fors. Hoe kan het dat een ritje van enkele kilometers al snel 20 tot 30 euro kost?, vroeg de IT’er zich dan ook af.
Kolcuoglu besloot het begin 2016 maar eens uit te zoeken. De prijs wordt onder meer opgedreven door de taxivergunningen die je nodig hebt, leerde hij al snel. Als chauffeur moet je daarnaast blauwe platen aanschaffen, een taximeter met start-, kilometer- en tijdtarief, een chauffeurspas en je moet je aansluiten bij een taxicentrale. Voor de auto zelf betaal je aardig wat aan lease, wegenbelasting en verzekering.
Hij vond echter één maas in de wet: volgens de Wet personenvervoer 2000 (Wp2000) gaan deze regels alleen op voor taxi’s met vier of meer wielen. Wat als hij er een zou maken die geldt als driewieler? Volgens Europese wetgeving, zo leerde Kolcuoglu, geldt een wagen als driewieler als de achterbanden minder dan 46 centimeter van elkaar verwijderd liggen.
‘Driewieler’
Over de grens vond Kolcuoglu eind 2017 een constructiebedrijf dat voor hem een Ford Ka wilde ombouwen tot een dergelijke ‘driewieler’, die inmiddels door Kolcuoglu is gepatenteerd. Het bedrijf kon de wagen zo tweaken dat deze ook nog eens uiterst zuinig werd. Na een paar weken kreeg Kolcuoglu een groen voertuigje geleverd, die qua wielen voldeed aan de Europese wet. Vervolgens ging hij ermee naar de RDW. ‘Ze zeiden: wat is dít? Moeten we deze auto keuren? Ik zei ze: dit is geen auto, maar een driewieler. Ze begrepen er niets van en haalden de manager erbij.’ Die concludeerde uiteindelijk dat de omgebouwde Ford Ka gewoon de weg op mag, als – inderdaad – driewieler.
De RWD zei: wat is dít?
Kolcuoglu besloot begin 2018 zijn baan als IT’er gedag te zeggen, om fulltime chauffeur te worden in zijn thuisstad Rotterdam. Zijn bedrijf kreeg de naam Huprr, verwijzend naar ‘Huur PRive Rit’. Op de zijkant van zijn driewieler plakte Kolcuoglu zijn bedrijfslogo en de tekst ‘6,50 euro per rit’, die hij voor alle ritjes tot 10 kilometer rekende. In plaats van zich taxichauffeur te noemen, houdt Kolcuoglu het wijselijk op ‘betaalbaar vervoer door innovatie’.
‘Ontstelde’ taxichauffeurs
Toen Kolcuoglu de weg op ging, leverde dat behoorlijk wat commotie op. Hij werd door de politie en zelfs de douane aangehouden. Opnieuw snapte men er niets van, maar Kolcuoglu liet keurig zijn RDW-papieren zien en legde hen de Wp2000-wet uit. Taxichauffeurs waren volgens Kolcuoglu wel ‘meteen ontsteld’. ‘Ik legde ze uit dat ik geen taxi voor de wet ben, maar toch belden ze klagend naar de gemeente of ik van de weg kon. De gemeente heeft me benaderd en heb hun ook moeten uitleggen dat ik als driewieler niet onder de taxiwet val.’ Bovendien, zo weet Kolcuoglu, gaat het hier om landelijke en Europese wetgeving en niet om gemeentelijke regels. In 2019 werd Kolcuoglu’s driewieler vernield door vandalen waarvan Kolcuoglu vermoedt dat ze ingehuurd werden door de legale of illegale taxibranche.
Rotterdammers bleken hoe dan ook weg te lopen met Kolcuoglu: hij wist al snel bruto 4.500 euro euro per maand aan ritjes binnen te harken met zijn eenmanszaak. Hij werkte er wel zeven dagen per week en 12 uur per dag voor, maar dat hoort erbij, vindt Kolcuoglu. Bovendien zijn de vaste lasten erg laag. Omdat de driewieler onder de zogeheten brommer- en motorcategorie L5e valt, betaalt hij maar een tientje per maand aan motorrijtuigenbelasting. Inclusief verzekering is hij 70 euro per maand kwijt. Dan nog benzine en belastingen als zzp’er betalen en de rest is winst.
Spullen en maaltijden
Kolcuoglu vervoert niet alleen mensen, maar ook spullen, maaltijden en pakketjes. ‘Ik kreeg mensen die vroegen: ik heb eten gemaakt voor m’n zieke moeder, kun je dit brengen? Een ander had z’n telefoon ergens laten liggen en vroeg ik of het kon komen ophalen. Zoiets combineer ik dan vaak met personenvervoer.’
Omdat het zo goed ging, besloot Kolcuoglu de ritprijs na een jaar te verhogen naar 9,50 euro. Hij liet nog een extra ‘driewieler’ bouwen, waar zijn dochter inmiddels mee rijdt. Grootse plannen heeft Kolcuoglu daarnaast voor een franchiseformule, waarbij hij in tien grote steden een zelfstandige namens Huprr wil laten rijden. Door het coronavirus kwamen zijn groeiplannen vorig jaar echter abrupt in de ijskast te staan. Plotseling wilde niemand zich meer laten vervoeren, uit angst besmet te raken.
Nog geen investeerder
Maar nu het prikken tegen corona op stoom is gekomen, kan het ouderwetse leven langzamerhand weer op gang komen – en zo ook Huprr. Sinds afgelopen weekend is Kolcuoglu dan ook weer de weg op in Rotterdam. Klanten kunnen via een online reserveringssysteem een rit bij hem boeken, voor het ouderwetse tarief. Kolcuoglu heeft nog steeds uitbreidingsplannen en zoekt naar een investeerder. Zo’n 5 ton schat hij nodig te hebben om in tien steden franchisenemers aan de slag te laten gaan.
Mijn filosofie is altijd geweest: verzin iets waarvan er niet al miljoenen zijn
Geldschieters die Kolcuoglu sprak, hielden tot nu toe de boot af. Daar snapt hij maar weinig van: ‘Ik lees soms dat er miljoenen worden gestoken in bedrijven die erg lijken op wat er al is. Wat ik doe, is compleet nieuw. Bovendien valt deze auto zo erg op, dat iedereen het in no-time kent.’ Kolcuoglu runde in het verleden al meer bedrijfjes. ‘Mijn filosofie is altijd geweest: verzin iets waarvan er niet al miljoenen zijn.’
Totdat hij beet heeft bij investeerders, blijft Kolcuoglu dan ook gewoon zelf full-time achter het stuur zitten. De driewielige challenger uit Rotterdam drukt het gaspedaal weer in, op weg naar franchisesucces.
