Geen producten in de winkelwagen.
.
.
De coronacrisis heeft de luchtvaartsector flink in zijn greep, toch zou Hanne Buis (1976) niet in een andere sector willen werken: ‘Voor mij is Schiphol Group op dit moment het ideale bedrijf. We spelen een betekenisvolle rol, ook voor de toekomst van Nederland: of het nu gaat over het verbinden van Nederland met de wereld of het innemen van een leidende positie onder luchthavens wereldwijd in de verduurzaming. De richting is helder, het pad ernaartoe vol met uitdagingen van maatschappelijke en technische aard. Hoe complex en uitdagend de tijd nu ook is, het is mooi om een bijdrage te mogen leveren aan een stukje van de toekomstige geschiedenis.’
Buis werd twee keer uitgeloot als arts, koos voor de studie Beleid en Management van de gezondheidszorg, waarnaast ze een studie Nederlands recht in Rotterdam volgde. Na een aantal jaar fulltime zeilen (haar team miste in 2004 op een haar de Olympische Spelen in Athene) kwam Buis terecht bij Schiphol Group. Daar was ze na een reeks operationele, commerciële en strategische functies de afgelopen jaren algemeen directeur van Lelystad Airport. Inderdaad, de luchthaven voor vakantiereizigers die in feite al af is, maar door omstandigheden nog steeds wacht op opening. In die periode werd ze lid van de raad van commissarissen van netbeheerder Stedin en vervulde diverse bestuurs- en toezichthoudende functies bij de Nederlandse Bachvereniging.
De oud-topzeiler kwam dit jaar terug van het project van meer dan 200 miljoen in Lelystad om plaats te nemen in de directie als Chief Projects & Assets Officer. ‘Ik heb steeds keuzes gemaakt met hoofd én hart, heb elke rol met hart en ziel en veel energie vervuld. Ik kom uit een warm nest en heb me breed kunnen ontwikkelen. Daarnaast heb ik geleerd dat het leuk is om aan te pakken, door te zetten en grenzen te verleggen: of dat nu in de sport was, in opleidingen of in werk.’ Veelzeggend is haar favoriete motto: I never lose, I either win or learn. Afzender: Nelson Mandela.
Hoe ziet de next gen leader eruit? ‘Ik zie dat elke volgende generatie weer andere drijfveren heeft en nieuwe inzichten brengt, die nodig zijn in de volgende fase van samenlevingen, bedrijven en organisaties. Dat hebben generaties voor mij net zo goed gedaan. Ook zie ik steeds meer “servant leadership”: het delen van invloed, de behoefte van de klanten en medewerkers centraal stellen en het helpen van mensen om zich zo goed mogelijk te ontwikkelen. Daarmee groeien zij, niet alleen op het werk maar ook in de persoonlijke sfeer. Daar groeien organisaties vervolgens weer van, omdat ze geïnspireerde en betrokken medewerkers hebben. Een beweging van “werken voor een baas” naar “werken aan een betekenisvol doel, ondersteund door het juiste leiderschap”.