Diana van Maasdijk

Diana van Maasdijk (1971), CEO en medeoprichter van Equileap, zet zich al haar hele leven in voor vrouwenrechten. Ze groeide op in Ecuador, als dochter van een Nederlandse zakenman en een Ecuadoraanse kinderboekenschrijver. Hoewel ze het zelf als kind erg goed had, werd ze regelmatig geconfronteerd met de armoede in het Latijns-Amerikaanse land. Ze nam zich voor het lot van de vele straatkinderen te veranderen.

Met dit doel voor ogen ging Van Maasdijk studeren in de VS. Ze behaalde uiteindelijk een master in Internationale Ontwikkeling – met een focus op gender – en een bachelor in Vrouwenstudies. Deze studies, en het werk van feministes als Frida Kahlo, Simone de Beauvoir, Aletta Jacobs, Maya Angelou en Amelia Earhart, wekten haar interesse in het bevorderen van gendergelijkheid op internationaal niveau.

Gendergelijkheidsdata

Van Maasdijk werkte na haar opleiding voor verschillende non-profitorganisaties. Ook was ze van communicatie directeur van Mama Cash en hoofd filantropie bij ABN Amro. Bij deze laatste werkgever werd het idee voor Equileap geboren, het bureau dat ze in 2016 oprichtte. Equileap levert gendergelijkheidsdata aan de financiële wereld. Met deze data kunnen bedrijven weloverwogen, op diversiteit gestuurde investeringen doen.

‘Onze grootste bijdrage is onze database’, zegt Van Maasdijk. ‘Daarin zitten 4.000 bedrijven van over de hele wereld. We onderzoeken ze op 19 indicatoren, waaronder de genderdiversiteit van het bestuur, de loonkloof tussen mannen en vrouwen, het beleid rondom ouderschapsverlof en veel meer.’

Verplichten

Diversiteit houdt volgens Van Maasdijk meer in dan alleen de verschillen tussen mannen en vrouwen tot hun recht laten komen. Er moet ook gekeken naar mensen met verschillende economische en etnische achtergronden en verschillende geaardheden. Van Maasdijk vindt dat de overheid bedrijven verplicht zou moeten stellen om verslag uit te brengen over de etnische en gendersamenstelling van hun werknemersbestand, uitgesplitst naar de verschillende niveaus binnen het bedrijf. Hierover zegt ze: ‘Hoewel het illegaal is om sollicitanten en werknemers te discrimineren op basis van geslacht en/of etniciteit, zien we vaak dat teams alleen uit witte mannen bestaan. Bedrijven verplichten om te rapporteren zou de eerste stap zijn om te proberen de diversiteit te vergroten.’