Kristel Groenenboom leidt een groot familiebedrijf. In deze serie vertelt ze wat ze zoal meemaakt. Dit keer overziet ze haar eigen bedrijfscultuur.
Half 1, het is pauze. Binnen 5 minuten staat er al een rij bij de koffieautomaat. Je ziet meteen welke medewerker het apparaat vult voor iedereen en wie alleen aan zijn eigen kopje koffie denkt. Al snel start de voetbalpraat, gevolgd door een discussie over de gewerkte uren. Een oudere werknemer uit zijn frustratie over de tijd dat het hem kost om jonge werknemers op te leiden. ‘Ze zetten die jonge gasten altijd bij mij . Dan moet ik er maar wat van zien te maken. Ze luisteren nooit , ze leren tegenwoordig geen vak meer op school en zijn altijd maar bezig met die rot telefoon.‘
Dreigende taal bij de tosti's
Het testosterongehalte stijgt . Er klinkt dreigende taal bij het tosti-ijzer. Ongeduldig moeten twee collega’s op elkaar wachten tot hun brood klaar is. Ik had gedacht dat bij de aankoop van een extra broodrooster het probleem was opgelost. Blijkbaar warmt het nieuwe ijzer net iets sneller op, zodat de kaas net iets lekkerder smelt. Dus het punt van ergernis blijft …
Uren overschreden
Het gesprek gaat verder. Al snel komt het argument boven tafel dat de oudere werknemer de gecalculeerde uren van zijn project had overschreden. Hij had de jonge constructiebankwerker geholpen en moest dit bekopen op zijn eigen constructiewerk. ‘Dan word ik nog van mijn eigen project afgehaald om jou te helpen. Het is ook altijd hetzelfde.‘
Een beurt krijgen
Direct krijgt hij een hevige steek terug van zijn jongere collega: ‘ Man, je moet niet zoveel zeuren. Je zou eens een beurt moeten krijgen van een echte vrouw in plaats van een opblaaspop. Dan zou je niet zo moeilijk doen.’
Is dit nu bedrijfscultuur?
Terwijl ik mijn soep op sta te warmen, vraag ik mezelf af of dit nu is wat ze bedoelen met bedrijfscultuur? Wat is dan typisch onze bedrijfscultuur? Direct zeggen wat je denkt, grote prestatiedrang, enorm betrokken bij het werk en misschien een tikkeltje agressief. Ikzelf dus ook? Samenwerken is in ons vak wel erg belangrijk. Eigenlijk nog belangrijker dan in andere sectoren. Een goede sfeer in de groep is essentieel. Juist door een sterk team met een goede mix van jong, oud, beetje gek , extrovert, stil, .. kunnen we doen wat we doen. Je maakt iets samen, nooit alleen.
De appelflappenpot gaat rond
Al snel word ik in mijn gedachten verstoord. De gezamenlijke appelflappenpot gaat rond, de portemonnees komen boven tafel. Met een hoop geroezemoes vertrekt iedereen weer naar zijn werkplek. In iedere bedrijfshal wappert een andere voetbalvlag. Dus discussiepunten blijven er genoeg…
De pot geplunderd
’s Avonds tijdens een etentje met vrienden wordt alles weer genuanceerd. Eén van mijn vriendinnen werkt bij een gerenommeerd accountantskantoor. Ze vertelt dat bij het inzamelen voor een cadeautje voor de pasgeboren baby van een collega de pot was geplunderd. Niemand durfde elkaar hierop aan te spreken. Er waren enkel een paar beschuldigde blikken gevallen…
Geen stropdassen
Op de terugweg naar huis, vertel ik mijn man dat ik toch blij ben met het beroep dat ik doe. Al is de containerwereld wel een harde wereld. Ik zou niet meer passen in een sector met een hoog stropdassengehalte. Zit er dan toch verschil in bedrijfscultuur?
Kristel Groenenboom (1986) is eigenaar van Container Service C. Groenenboom, miljoenenbedrijf in verkoop en verhuur van containers. In deze tweewekelijkse serie 'Feuilleton van een familiebedrijf' bericht ze over alles wat ze daar meemaakt.
