Vrouw in het metaal, en ook nog de baas: wat maak je dan mee?

Kristel Groenenboom leidt een groot familiebedrijf. In deze serie vertelt ze wat ze zoal meemaakt. Dit keer rekent ze af met vooroordelen.

Het is niet een van mijn favoriete onderwerpen, al gaat er geen receptie , presentatie of interview voorbij of ik krijg er vragen over. Tja, voor het begin van het jaar wil ik dan toch dit onderwerp maar aankaarten. Vrouwen in het bedrijfsleven. En dan specifiek in het metaal. Sorry, maar ik ben er zeker van dat niet iedereen mijn uitgesproken mening kan respecteren. Al kan mij dat (zoals met nog meer specifieke zaken) geen moer schelen…

Vrouw in een Porsche, dat kan best

Persoonlijk is het voor mij heel belangrijk dat een vrouw gelijk is aan een man. Zo ben ik opgevoed en zo voed ik mijn stiefdochtertje ook op. Een vrouw kan net zo goed in een Porsche rijden als een kerel. Ze kan alles worden wat ze wil en kan net zoveel verdienen als een echte vent. Al geef ik eerlijk toe dat er soms hindernissen op de weg zijn.

'Een heftruck, mevrouwtje?'

Zo kom ik iedere dag idioten tegen met middeleeuwse gedachten. Er hangen bij ons overal foto’s op kantoor waarop ik sta tussen de containers. Dan hoop ik dat de visite niet meteen denkt dat ik de koffiejuffrouw of schoonmaakster ben. Al helpt dat niet altijd. Ook geef ik toe dat het verschrikkelijk is om als vrouw een heftruck te kopen. Zo’n vertegenwoordiger denkt altijd dat je als vrouw absoluut niet technisch bent (of met andere woorden: stom) en probeert altijd of hij niet kan spreken met de oudere, mannelijke directeur. Sorry, maar die is er bij ons niet. Je moet de zaak toch echt met mij regelen.

Ik kom iedere dag idioten tegen met middeleeuwse gedachten'

De containers worden met de minuut duurder…

Ook vragen klanten nog maandelijks aan mij hoe oud ik ben. Dit vragen ze dus echt nooit aan mijn mannelijke collega. Hier heb ik dus een heel eenvoudig antwoord op: 'net meerderjarig'. Het onderwerp is dan ook meteen van tafel. Al gebeurt het wel eens dat de tegenpartij in vorm is. De volgende vraag wordt dan aan mijn collega gesteld : ‘Goh , hoe is het eigenlijk om voor een 20 jaar jongere vrouwelijke baas te werken?’ Waarop mijn collega lacht en bij zichzelf denkt 'Weer zo’n ….', de containers worden met de minuut duurder.

Klanten vragen mij vaak hoe oud ik ben. Dit vragen ze dus echt nooit aan mijn mannelijke collega.'

Een lichtpuntje

Afgelopen jaar was er een lichtpuntje. Bij de aankoop van de nieuwe bedrijfsbus kreeg ik te maken met een fatsoenlijke vertegenwoordiger. Hij stelde geen vervelende vragen, twijfelde niet aan mijn technische knowhow, noch aan mijn beslissingsbevoegdheid (toevallig MT gelezen misschien?). Dus dat is blijkbaar ook mogelijk. De deal was snel rond en dit keer zonder ergernis.

'Hoe was Willem-III dit weekend?'

Al ben ik ervan overtuigd dat het vaak de schuld van ‘De Vrouw’ zelf is dat ze niet gerespecteerd wordt in het bedrijfsleven. Ik heb nog nooit 1 container verkocht aan een vrouw. Veel vrouwen wensen een speciale voorrangspositie en doen net alsof het een handicap is in het zakenleven om vrouw te zijn. Je wordt als vrouw alleen gerespecteerd als je hard werkt, niet zeurt , goed opgeleid bent en verstand hebt van zaken. Liefst ook verstand van voetbal. Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat er smakelijk gelachen wordt als je vraagt hoe Willem-3 heeft gescoord.

Ik heb nog nooit 1 container verkocht aan een vrouw.'

De traiteur als oplossing

In België, waar ik ben opgegroeid , is de vrouwenmentaliteit wel anders. De meeste Belgische vrouwen werken en kinderopvang is veel beter geregeld. Er zijn veel meer vrouwen die daadwerkelijk iets gaan doen met hun technisch universitair diploma. Nederlanders vinden vaak nog dat een vrouw haar gezin iets tekort doet als ze werkt. Ook wordt er van veel vrouwen nog verwacht dat ze om 4 uur thuis zijn, zodat om klokslag 6 meneer zijn eten klaar staat. In België hebben ze hier een veel praktischere oplossing voor: de Traiteur.

Nederlanders vinden vaak nog dat een vrouw haar gezin iets tekort doet als ze werkt.'

'Mevrouw de advocaat'

Wel hangt de mentaliteit erg af van de sector waarin je werkt. De containerwereld is een harde wereld. Ik ben de enige vrouw in Nederland die eigenaar is van een containerfabriek. Dus er zijn natuurlijk ook best wel eens verzachtende omstandigheden, als hier wat raar op gereageerd wordt. Tegen een vriendin van me (de eigenaresse van een advocatenkantoor) vraagt haar visite aan de receptie altijd netjes om: ‘Mevrouw de Advocaat’ en niet of ze de directeur even wil roepen.

Liever een boom dan een vrouw

Maar dames, je mannelijke collega’s zijn vaak echt niet zo bruut als hun taalgebruik. Door de kerststress wilde ik en onze interieurverzorgster geen kerstboom neerzetten. Tot mijn grote verbazing kwam ik aan op de zaak en hadden onze mannen zelf de boom neergezet met slingers en al. Ze misten het kerstgevoel… Een van mijn nieuwe collega’s riep zelfs dat hij beter bomen kan versieren dan vrouwen…

Kristel Groenenboom (1986) is eigenaar van Container Service C. Groenenboom, miljoenenbedrijf in verkoop en verhuur van containers. In deze  tweewekelijkse serie 'Feuilleton van een familiebedrijf' bericht ze over alles wat ze daar meemaakt.