Bij bedrijven hebben ze iets leuks uitgevonden om jonge toppers rustig te houden en dat is de typering young potentials. Een slimme zet of een onderwaardering van hun kwaliteiten? Door deze omschrijving aan hen mee te geven, zet je ze ook direct op hun plaats. Je bent goed, we verwachten wat van je, maar nu moet je wel je plaats weten. Voorlopig hebben wij geen grote doorgroeimogelijkheden. Je wordt in de wachtkamer gezet.
Met het stempel ‘potential’ geven wij alleen aan in jou te geloven, maar het mag geen al te groot effect hebben op de bestaande hiërarchie. Hoe goed je ook bent, je moet wel begrijpen dat mensen die hier al langer werken ook meer ‘rechten’ hebben. Bullshit!
Bedankt voor de moeite
Neem dit praktijkvoorbeeld. Na haar eerste jaar moest ze bij haar leidinggevende komen. Hij had goed nieuws voor haar. Hij had zich sterk gemaakt en haar voorgedragen voor het talentenprogramma binnen het bedrijf. Een exclusief en kostbaar traject, waar zij in twee jaar zichzelf zou kunnen ontwikkelen voor de volgende carrièrestap in het bedrijf.
Het stempel ‘potential’ mag geen al te groot effect hebben op de bestaande hiërarchie
Hij had nog niet door dat dit voorstel een totale mismatch zou worden. Zij bedankte hem voor de moeite die hij voor haar had gedaan. Twee dagen later liet zij weten af te zien van het aanbod. Een half jaar later kreeg zij een topbaan bij de concurrent.
Toppers weten wanneer ze klein worden gehouden
Toppers kennen hun kwaliteiten en voelen het heel goed aan wanneer zij ‘klein’ worden gehouden. De enige manier om ze uit te dagen en zich te laten ontwikkelen is ze verantwoordelijkheid te geven. De oude hiërarchische structuren bij bedrijven werken hierbij belemmerend. Zorg voor een meer ondernemende aanpak.
Geef toppers zelfstandige projecten met uitdaging en risico. Laat ze hun eigen team werven, een soort klein bedrijf binnen een bedrijf. Geef ze ruimte en koppel ze los van de bestaande systemen en structuren. Doen ze het goed, dan kun je hun verantwoordelijkheden opschalen. Maar waak voor het afremmen van hun potentie. Dat vraagt lef!
In zijn nieuwe en laatste boek ‘Soms is alles wel eens waar’ trapt auteur en algemeen directeur van PSV Toon Gerbrands tegen 52 heilige managementhuisjes.
