Vanaf een jonge leeftijd wist Nicoline van Leersum het zeker: ze zou chirurg worden. Afkomstig uit een medisch gezin, kreeg het spreekwoordelijke zorgvirus al snel vat op haar. ‘Ik studeerde geneeskunde, werkte als arts op de juiste afdeling en stelde me in op zware sollicitaties om een van de geringe plekken te bemachtigen.’
Maar eenmaal bezig met haar PhD (‘Onderzoek doen vergroot je kans om binnen te komen aanzienlijk’), bleek haar onderzoek naar de kwaliteit van zorg bij darmkankerpatiënten aan te sluiten bij een trend toentertijd: data gebruiken om betere zorg te kunnen verlenen. ‘Er werd een start-up opgericht en ik werd gevraagd om het groeiende team te managen. Ik zag het als een goede uitbreiding van mijn kennis voor chirurgie, zou het twee jaar gaan doen en de ervaring meenemen in mijn carrière in het ziekenhuis.’
Het liep anders: Van Leersum bleef bijna vijf jaar bij DICA, groeide er door tot manager van de innovatie afdeling en werd lid van het management team. Tegelijkertijd rondde ze haar PhD af en deed een MBA aan het Franse INSEAD. ‘Ik ontdekte dat ik meer een generalist was dan een specialist, wat je als chirurg moet zijn. Dat was een moeilijke beslissing, omdat het worden van chirurg ook een deel van je identiteit is. Ondanks dat het meer een keuze was van het hoofd dan het hart, ben ik blij dat ik nu hier terecht ben gekomen.’
Hier is inmiddels Johnson & Johnson, het grootste gezondheidsbedrijf ter wereld. In 2,5 jaar groeide Van Leersum door van Innovation Director Benelux via Medical Director EMEA tot Senior Director Innovation and Evidence Generation EMEA, waar ze samen met een team medische specialisten werkt aan de strategie voor het ontwikkelen en onderzoeken van innovaties voor de medische apparatuur-tak van het bedrijf.
Geheel
Het is snel gegaan, erkent ze lachend. ‘Ik denk dat de combinatie van mijn medische, wetenschappelijke en bedrijfskundige kant daarbij helpt. Dat helpt om de verschillende perspectieven van de zorg te begrijpen en met verschillende mensen te kunnen communiceren, zoals collega’s, ondernemers, dokters en wetenschappers.’
Bovendien zijn de kanten niet compleet gescheiden, zo blijkt uit haar kijk op leiderschap. In haar promotieonderzoek schreef Van Leersum de stelling: een goede dokter behandelt de ziekte, de beste dokter behandelt de patiënt met de ziekte. ‘Zo zie ik leiderschap ook. Je kijkt naar iemand in zijn geheel: niet enkel naar degene die hij/ zij is op de werkvloer. Je geeft ook om iemands motivatie, welzijn en investeert in ontwikkeling.’
Voor Van Leersum dan ook geen transactionele relatie met haar teamleden. ‘De band tussen het bedrijf en medewerkers is veel meer een partnerschap geworden. Het gaat om veel meer dan alleen salaris voor geleverde diensten. Het je verbonden voelen met de visie van het bedrijf, het hebben van impact op de zorg en investering in persoonlijke ontwikkeling is heel belangrijk.’ In haar team probeerde ze medewerkers zo vrij mogelijk te laten om invulling te geven aan hun baan. ‘Die flexibiliteit zorgt ervoor dat mensen harder gaan lopen, hun kwaliteiten en interesses kunnen benutten en daardoor meer betekenis kunnen brengen voor de zorg én voor het bedrijf. De motivatie en creativiteit die daaruit voortkomt, is in een innovatieteam ontzettend belangrijk.’
Verbinder
Dat vraagt vertrouwen van haar als manager, een coachende rol. ‘Toen ik net als arts werd opgeleid op de spoedeisende hulp, was de arts tijdens de opvang van een groot ongeval de baas die precies vertelde wat er moest gebeuren. Met de complexiteit waarbinnen we werken, ben ik als leider meer een verbinder tegenwoordig.’
Die verbindende rol levert haar een nominatie op voor de Young Captain Award. Van Leersum werd opgegeven door Johnson & Johnson. ‘Het is een enorme erkenning voor mijn carrière. Ik heb mezelf steeds beter leren kennen, heb een carrièreswitch gemaakt. Dan is het mooi om te zien dat het zo goed uitpakt.’
