Europa is een kind. Een product van onveilige goedmaakseks. Het zij zo. Maar dat maakt de oorlog die we tegen ons eigen nageslacht voeren niet minder fout.
Ik zie mijn dochter opgroeien. Trots dat ze – vooralsnog – een beter mens is dan ik ben. Dus probeer ik Nicia alle tools mee te geven die ik haar kan aanreiken. In de hoop dat zij maximaal voorbereid is als zij over een aantal jaar mijn plekje in de wereld gaat overnemen. In het vertrouwen dat zij het beter zal doen dan ik. Mijn ouderschap draag ik naar eer en geweten. Net als mijn ouders dat deden. En net als zij investeer ik zonder zekerheden vooraf in haar toekomst.
CDA
Het is een universeel uitgangspunt. Bij het CDA claimen ze deze eeuwige waarheid als rentmeesterschap. Toch verlaten we dat als het gaat om Nederland en Europa. We verwaarlozen het kind dat op een dag aan het roer zal staan. We investeren niet in zijn tools, laten na het op te leiden, maar parasiteren ongenadig op zijn toekomst. Geen liefdevolle aandacht, geen pedagogische begeleiding op de weg naar volwassenheid, geen vertrouwen in zijn kunnen. In plaats daarvan kleineren we hem, vergroten zijn fouten en wrijven die onbekommerd in met zout. We doen ons best de natuurlijke ontwikkeling tot volwassenheid maximaal te frustreren. We leggen Europa aan de ketting en laten het daar bungelen. Wij voeren een oorlog tegen het eigen nageslacht, opgejut door de politiek opportunisten ter linker- en rechterzijde.
Mark Rutte
Mark Rutte laat zijn herverkiezing prevaleren boven het belang van uw en mijn nageslacht. Een vader des vaderlands zal hij niet worden. Rutte weigert categorisch een visie neer te leggen over hoe het verder moet met Europa. Of met Nederland. Natuurlijk weet hij – net als u en ik – dat een onverbonden Nederland blij mag zijn met een marginaal plekje in de coulissen. Rutte heeft – uit electorale overwegingen – geen behoefte aan vergezichten, weigert richting te kiezen en durft geen Europese stip aan de horizon te zetten. Hij vertikt het om zich solidair te verklaren met de toekomst van mijn dochter maar waait liever met de wind van de dag mee. De richtingsloosheid is zo chronisch en schadelijk dat zelfs dat een notoir apolitieke grootgrutter als Ahold ceo Dick Boer (en vader van vier) klaagt over het onvermogen een besluit te nemen en daaraan vast te houden.
China, VS
Europa is een erfenis van onze (groot)ouders die we op onze beurt door gaan geven aan onze kinderen. Het onvolgroeide maar blijvende gevolg van een partijtje goedmaakseks na de Tweede Wereldoorlog. We hebben een keuze. We kunnen het onvoltooide bouwwerk afbreken en Nederland als eenzame en verongelijkte Calimero in de coulissen van de wereldeconomie parkeren. Of we accepteren dat Europa half af is en doen ons stinkende best het beter achter te laten dan we het kregen. Dan investeren we dus in de tools die Europa nodig heeft om volwassen te worden en een plek op het hoofdpodium, naast China en de VS, te bemachtigen.
Dus Mark als je richting nodig hebt, moed zoekt om verder te kijken dan 12 september, kom dan langs. In het weekend, of na schooltijd. Kijk dan in de ogen van mijn dochter. Dan zie je haar vertrouwen dat wij een plek op het hoofdpodium voor haar reserveren.
