De nieuwe vijand werkt hard, draagt verantwoordelijkheid en verdient meer. Dat ben jij dus. Maar waarom verdien je al die haat?
De zorgpremie explodeert in je gezicht. Blijkbaar is dit wat het volk wil. Jij bloedt voor een herverdelingsoperatie die zonder precedent is. En je vraagt je af wat je hebt gedaan om het slachtoffer te worden van het nieuwe regeerakkoord. Want jij, je werkt je rot. Je wentelt, draait en wringt om de kinderen, het huishouden en andere private noodzakelijkheden te verenigen met je carrière. Tussen de eisen die het werk, de baas en de verantwoordelijkheden die je draagt aan je stellen vindt je nog net tijd om te sporten en matig te leven. Anders houd je het niet vol om ’s avonds nadat de kinderen naar bed zijn nog ‘even’ aan het werk te gaan.
Onbalans
Het is worstelen, hangen en wurgen. Tijd met het gezin wordt met de agenda’s op schoot ingeboekt. Slechts 44 procent van de managers is tevreden over de werk/privébalans tegen 70 procent van werknemers zonder leidinggevende taken. En daarvoor wordt u – in internationaal perspectief gezien – maar matig beloond. (Senior managers verdienen in Nederland ‘slechts’ 3,2 keer zoveel als uitvoerend personeel). Ook in corporate Nederland zijn het de sterkste schouders die de zwaarste lasten torsen. En over de revenuen van uw zware arbeid betaalt u belasting. Progressief, want dat zijn de kosten van de beschaving.
Balsem voor de beurs kan ik niet bieden, maar als balsem voor de ziel zijn hier 7 redenen waarom u deugt.
Vijand
Maar je inzet, toewijding en financiële bijdrage aan de samenleving tellen niet. En ook de offers die je privé brengt leggen geen gewicht in de schaal. De zojuist ingezette nivelleringsoperatie heeft alle kenmerken van een wraakactie. Een politieke variant van een project X feestje. In de uitnodiging heet het een feestje. Het is een slachtpartij. Met jouw ballen op het blok. Jij bent de vijand. Toch wat heb je gedaan om de haat te verdienen?
Sterkste schouders
Want als manager met een inkomen van zo’n 70.000 euro bruto ben je aanwijsbaar niet de oorzaak van de crisis. Je bent niet de vervuiler die moet betalen. En toch wordt je gepakt. Met een fanatisme alsof je straf hebt verdiend. Ik vraag me af waarom.
Is het je leaseauto? Is het de (vooraf met veel moeite ingeplande) skivakantie? Is het je duurdere pak? Zijn het de (meestal stomvervelende) zakendiners die de afgunst voeden? Is het omdat jij de functioneringsgesprekken voert, de doelen stelt en mensen aanspreekt als ze die niet halen? Is het omdat je als baas – of baasje – nu eenmaal altijd de verantwoordelijkheid draagt en dus ook de schuld krijgt?
Ik weet het niet. Maar iets maakt je tot de vijand. Eentje die moet bloeden omdat dat eerlijker, socialer en rechtvaardiger is. Jouw pijn is geen pijn. Jouw schouders zijn het sterkst. Dat bewijs je, elke week, zo’n 60 uur.
Eerdere columns van Arjan Zweers:
- Fuck corruptie, knuffel lokale helden
- Rabobank mist de afslag
- De terroristen van bouwend Nederland
- Bij de moord op Jolande Sap
-
Alle columns van Arjan Zweers
