Facebook is bijna dood, hoor je wel eens. Bepaalde soort onzin is nu eenmaal heerlijk om vaak te herhalen.
Deze week hoorde ik het nog tijdens een lezing: het einde van Facebook is nabij. Het was niet zomaar iemand die het zei. Het werd gezegd door een hoogleraar in de mediakunde die aan meerdere Amerikaanse universiteiten heeft gedoceerd, en nu ons Nederlanders kwam uitleggen hoe de wereld in elkaar zit. De jeugd loopt van Facebook weg, luidde zijn verklaring voor waarom het binnenkort afgelopen zou zijn met de site. De afgelopen jaren werd Facebook al diverse keren doodverklaard, en ik denk dat ze op het hoofdkantoor in Menlo Park, Californië, een verveelde glimlach moeilijk kunnen onderdrukken.
Jeugdverslaafd
Is het niet zorgwekkend dan, als de jeugd Facebook links laat liggen? Ik vermoed dat het vooral zorgwekkend is dat veel mensen, waaronder hoogleraren, jeugdverslaafd zijn geworden en denken dat de mening van jonge mensen nog het enige is dat telt in de wereld. Bij Facebook zijn ze bekend met de wispelturigheid van de jeugd, verder kijken ze naar de teller van het aantal Facebookgebruikers (boven de miljard), weten ze wat er op de bankrekening staat, en gaan ze over tot de orde van de dag. De orde van de dag is de directievergadering over de overname van weer de volgende Facebook-uitdager.
Doodverklaren
Waarom willen we zo graag iets doodverklaren met een beurswaarde van 100 miljard euro? Er ligt een verborgen aantrekkingskracht in doodverklaren. Trendwatchers mogen het heerlijk vinden om iets tot ‘next big thing’ uit te roepen, nog veel fijner is het om het einde te verkondigen. De bedenkers van de hypecycle 
hadden het goed gezien: als we elkaar allemaal achterna hebben gerend om te verkondigen dat iets geweldig is, stormen we even later weer massaal de andere kant op om het dood te verklaren. Maar we stormen gretiger, want doodverklaren is gewoon leuk. Met een stevige voorhamer een muurtje slopen, is een aardig werkje. Je leeft je lekker uit. En het geeft een machtig gevoel dat wij over het bestaan van het muurtje beslissen. Zo is het ook met doodverklaren. Puur voor de lekker daarom hieronder nog 3x een potje doodverklaren:
#1 Het einde van Samsung!
Zuid-Koreaans technologiebedrijf lijkt het wel aardig te doen met zijn Galaxy’s, maar de dood is nabij. De chaebolstructuur ontaardt in een machtsstrijd en de Koreaanse werknemers raken massaal overwerkt. De jeugd koopt geen Samsung-apparaten meer omdat hun ouders die ook hebben. Na een langgerekte doodsstrijd (denk aan Philips en Nokia) wordt Samsung op een dag overgenomen door een nu nog onbekend Noord-Koreaans technologiebedrijf.
#2 Het einde van Shell!
Niemand weet het nog, maar het Nederlands-Brits energieconcern staat aan de rand van de afgrond. Niet omdat de oliebronnen opraken, maar omdat de voltallige bedrijfstop zich massaal gaat schamen voor de decennia van gasaffakkelen in Nigeria, het opslurpen van overheidssubsidies die eigenlijk naar duurzame technieken hadden moeten gaan en het inhuren van legers van lobbyisten daartoe. Nadat de complete winst over 2013 in zonne-energie is gestopt, stort de beurskoers in en wordt het mondiale klimaatprobleem opgelost.
#3 Het einde van de VS!
Na de shutdown en begrotingscrisis wordt het land onbestuurbaar. De federale staten gaan failliet en de steden worden zelfstandige territoria, die (doordat de economie is ingestort) worden geregeerd door bendes. Op een dag stort het vliegtuig van de president in New York neer, en wordt hij vastgehouden door criminelen, maar gelukkig komt de acteur Kurt Russell hem bevrijden.
