Geen producten in de winkelwagen.
Pas nadat we Griekenland en Spanje uit de euro pleuren, kunnen we stoere cowboylaarzen in een winkel om de hoek kopen.
Europa zit tot aan de nek in de shit. Het is de ultrakorte samenvatting van de visie van een Amerikaanse cfo. Ontnuchterend. Op zijn best.
Azië is een jachtterrein. Australië is een prooi. Latijns Amerika groeit hard. Rusland is veelbelovend. Stuk voor stuk markten met potentie. De missing link in dit rijtje zijn wij. Europa. Het eindeloos uitgesponnen requiem voor de euro zet ons helemaal onder aan de lijst van Herb Beckwith. Niet dat u hem moet kennen. Deed ik ook niet, totdat ik naast hem aan tafel schoof. Beckwith is ‘slechts’ cfo en senior VP international relations van Justin Brands, de grootste cowboylaarzen fabrikant ter wereld en hij jaagt op verdere groei. Onder de vleugels van superinvesteerder Warren Buffet – die naam kent u wel – richt hij zich op het veroveren van de wereld. Een wereld zonder ons.
Het eten was goed. Het gezelschap aangenaam. De boodschap dodelijk. Beckwith legde me haarfijn uit waarom het noordwesten van Europa op dit moment geen inspanningen van zijn kant waard is. De eurocrisis moet eerst tot een climax komen. Tot die tijd zijn voor hem de valutarisico’s onverantwoord groot. Is de instabiliteit op het oude continent te groot. En – eerlijk is eerlijk – de rest van de wereld is leuker om zaken te doen. Pas als de Grieken, de Spanjaarden en de Portugezen uit de Euro zijn gepleurd, worden wij aantrekkelijk als markt. Door de opeenstapeling van steunoperaties en politieke toppen verlengen we volgens hem een proces dat gelet op de fundamentals maar één uitkomst kent. De euro breekt op. Maar daarna, zijn de perspectieven voor het ontlaste continent “excellent”. Dan staat hij graag vooraan om scheepsladingen stoere mannenlaarzen en (werk)schoenen te verschepen. Voor hem is het helder. Liever snel en pijnlijk, dan langzaam en etterend.
Pas dan stapt hij (met één van zijn 24 paar zachtleren Texaanse laarzen) over een barrière heen waarvan ik dacht dat die al lang geslecht was. Kort en goed, die ene Europese markt bestaat slechts op papier. In de praktijk betekent het een enorme administratieve rompslomp, in een eindeloze variatie op dezelfde regels. Werkschoenen houden beschermen de voeten. Veilige voeten worden in Spanje anders gedefinieerd in Nederland.
Beckwith liet me ademloos achter. Ik weet wel dat Europa snel aan belang en relevantie verliest. Ik weet dat de eurocrisis ten koste gaat van veel handel en welvaart. Maar daar, in Fort Worth Texas, onder het genot van een biertje en een steak drong het pas echt tot me door. We zitten in de shit. Nekdiep.
