10.000 man aansturen en bang voor één journalist. Hoe bestaat het, dat je als bestuursvoorzitter in controle bent in tijden van crisis, totdat de media om de hoek komen kijken. Dan lijken de managers alle grip te verliezen.
Meneer Mandemakers van Mandemakers keukens die onder vuur komt te liggen doordat mensen bij een annulering van hun keuken, toch 30% van de kostprijs moeten betalen. Pas na een strontkar voor zijn keukendeur haalt hij bakzeil.
De Raad van bestuur én de Raad van commissarissen van de ABN/AMRO, die 7 jaar nadat de bank in 2008 gered werd door de overheid, haar bestuurders een salarisverhoging toekent en ze met 7 ton naar huis wil laten gaan. Beseft pas dat het maatschappelijk niet kan als Dijsselbloem de beursgang uitstelt.
Verbinding kwijt
In beide gevallen zijn de leiders hun verbinding met hun interne en externe stakeholders kwijt. Ofwel alle contact met ons mensen.
De media zijn overigens zelf ook niet vrij van zonden. Dat bleek wel uit de acties van hoofdredacteur Hans Nijenhuis van het AD, toen hij onder vuur kwam te liggen met de oliebollentest. Ook hij vergat voor wie de test bedoeld is: de lezer. Live bij Jinek, schoffeert hij de sympathieke broer en zus oliebollenbakkers, als hij het verbale gevecht met hen niet wint. “Als je bakt zoals je praat, dan verbaast het me niet, dat je als laatste met een 1 geëindigd bent”, sneert hij. Oefffff dat komt hard aan bij je lezers.
De gevolgen zijn altijd hetzelfde. Meneer Mandemakers treedt zelf in de media en schaft ter plekke de nare annuleringsvoorwaarde af, de ABN/Amro zet de salarisverhoging on hold en het AD stopt een half jaar later met de oliebollentest”. Allemaal zogenaamd omdat ze het toch al van plan waren. Yeah right.
Een natuurtalent, net als op het circuit is Max Verstappen. Hij begrijpt dat niets doen of doorgaan op de verkeerde weg, in de media, nooit een optie is. Als hij vlak na de race, met de adrenaline nog achter zijn ogen, de steward die hem een gridstraf geeft, “een mongool” noemt en vervolgens zijn fans en de halve wereld over zich heen krijgt, biedt de volgende dag zijn oprechte excuses aan. Niet aan de steward, hij kijkt wel uit, maar aan de stichting mensen met het syndroom van Down.
Als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten, is dan ook old school geworden in dit digitaal gedomineerde tijdperk. Regie nemen, mea culpa belijden en wel meteen. Voor de jonge generatie is dit blijkbaar geen latijn!
Maritte Braspenning is mediastrateeg en trainer. Na een carrière als presentator en redacteur bij diverse actualiteitenprogramma’s begon ze haar eigen trainingsbureau. Braspenning & Partners helpt bestuurders uit het bedrijfsleven en de overheid met hun mediastrategie én hoe ze zich presenteren in de media. Ook schreef ze het boek‘Presenteren’ met daarin lessen en ervaringen van presentatoren als Mathijs van Nieuwkerk, Sacha de Boer en Jeroen Pauw.
