Als manager maak je jezelf niet altijd even populair. Toch kan een manager uit de vele zakelijke relaties wat vrienden overhouden. Podiumauteur Luc Timmers vertelt hoe hij dat als lijnmanager ziet.
Een vriend wil langskomen voor een dringende aangelegenheid. Een paar uur later zitten we samen. Hij is hevig ontdaan en vertelt dat hij de vorige dag bij zijn werkgever moest komen, een afspraak met zijn manager en iemand van Human Resources. "Gezien de structureel gewijzigde marktomstandigheden als gevolg van een andere economische realiteit en technologische veranderingen alsmede tegenvallende financiële resultaten zien wij ons genoodzaakt diverse maatregelen te nemen die nodig zijn om op de korte termijn een urgent financieel probleem aan te pakken en op de lange termijn beter gepositioneerd te zijn in de concurrerende en competitieve markt."
Verplicht vrijwillig ontslag nemen
Ze boden hem aan vrijwillig te vertrekken, omdat hij weliswaar altijd prima werk had verricht, meer dan voldoende geld voor de firma had verdiend, beschikte aan alle gevraagde vaardigheden, uitstekende beoordelingen had gehad, zijn collega´s hem aardig vonden en er verder niets op hem aan te merken viel. Edoch een lagere vraag vanuit de markt naar het type competentie dat bij zijn specifieke kennis en ervaringen paste overbodig, boventallig, nutteloos, onnodig, redundant, onbruikbaar, zinloos, overtollig, doelloos, onnut is.
Om te eindigen met een dreigement: "Mocht je niet op het aanbod tot vrijwillig vertrek ingaan en besluiten bij het bedrijf te willen blijven word je gedwongen deel te nemen aan een ambitieus en intensief employabilityprogramma om jou weer in professionele conditie te krijgen. De kans dat je dit programma met succes doorloopt is minimaal, het niet succesvol afronden van het programma heeft voor jou vervelende consequenties." Mijn vriend kreeg een stapel papieren mee "om thuis nog eens rustig te bestuderen, geheimhouding verplicht op straffe van en binnen 14 dagen reageren want anders vervalt ons genereuze aanbod."
Gelukkig kan ik mijn vriend enigszins gerust stellen, uit eigen ervaring puttend wijze raad en kleine anekdotes vertellend. Een oplossing heb ik niet, maar dat wordt ook niet gevraagd. Een luisterend oor, een schouder, een lach en een traan. Vriendschap is voldoende.
Managers zijn nooit neerslachtig
Een andere dag bezoek ik een andere vriend. Hij heeft een tijd geleden een hartinfarct gehad. Niets ernstigs, weer helemaal tiptop, maar hij heeft wel zijn conclusies getrokken. Gestopt met roken, meer bewegen, medicijnen worden trouw geconsumeerd. En het werk, zijn verantwoordelijkheden, betrokkenheid, onvoorwaardelijke inzet, het is allemaal meer in perspectief, relatiever. Nog wel belangrijk, maar niet meer het enige belangrijke. Zo af en toe is hij zwaarmoedig, overvalt hem het neerslachtige, een beetje tobberig, en dat kan en wil hij op het werk niet laten merken. Hij moet tenslotte zijn team motiveren, een manager straalt zekerheid uit.
Gelukkig kan ik mijn vriend enigszins gerust stellen, uit eigen ervaring puttend wijze raad en kleine anekdotes vertellend. Een oplossing heb ik niet, maar dat wordt ook niet gevraagd. Een luisterend oor, een schouder, een lach en een traan. Vriendschap is voldoende.
Goede werkherinneringen
Ik bel met een vriend. Ooit was hij een van mijn medewerkers, lid van mijn managementteam. Tijdens het werk zijn we naar een vriendschap gegroeid, en ondanks andere banen en verschillende carrières en hij nu met pensioen is, is de vriendschap gebleven, inniger geworden. En nu gaat hij dood. Hij heeft 'Het Beest'. hij heeft ertegen gevochten en overwonnen. En toch niet. 'Het Beest' is terug, nu onontkoombaar. Ik wil bij hem op bezoek, maar moet werken. Bij hem blijven. Tot het eind. Maar moet werken. We halen herinneringen op, waarvan die over samen op het werk, samen werken, bij de mooiste horen.
Ik kan mijn vriend niet gerust stellen, geen uit eigen ervaring puttend wijze raad en kleine anekdotes vertellen. Een oplossing heb ik niet, maar dat wordt ook niet gevraagd. Een luisterend oor, een schouder, een lach en een traan. Vriendschap is onvoldoende.
Vrienden op het werk
Ik heb niet heel veel vrienden op het werk. Of overgehouden van het werk. Het lot van een lijnmanager, wellicht. Van de vele verschillende banen en bedrijven en functies en plaatsen, over de vele jaren heen, talloze mensen gekend, ontelbare collega´s gehad, aan onnoemelijk veel leiding gegeven. Slechts zo weinigen overgehouden. Maar wel vrienden. Echte Vrienden. Vriendschap is voldoende.
Eerdere bijdragen:
Over de auteur:
Dit Podiumartikel is geschreven door Luc Timmers, verandermanager bij grote (ICT) commerciele bedrijven en overheidsorganisaties, en auteur van onder meer De Lijnmanager en het boek De interimmanager als vriendelijke beul.
Over het podium:
Ook uw visie geven op ontwikkelingen binnen uw vakgebied? Plaats een artikel op MT Podium. Log in op mt.nl/profiel en voeg onder 'activiteiten' uw artikel toe. Interessante bijdragen worden meegenomen in de nieuwsbrief en op home geplaatst. MT Magazine publiceert bovendien periodiek 'Het beste van MT Podium.'
