De laatste bijdrage in de serie over dwarsliggers: Sigrid Helbig over de homo recalcitrantus.
In deze moderne tijd, waarin iedereen altijd en overal een ongenuanceerde mening moet hebben, het individualisme hoogtij viert en de ego's alsmaar groter worden, is een nieuw soort mens ontstaan: de homo recalcitrantus.
Hij gedijt het beste in een kantoorhabitat met weinig frisse wind, waar de muffigheid voor een gewone medewerker adembenemend kan zijn. Hij (want het is in de meeste gevallen toch een hij) heeft scherpe oortjes, een dito tong en een olifantengeheugen over wat hem is aangedaan en wat er is misgegaan.
Geen schutkleur
Hij weet het altijd beter, is niet bereid tot enige concessie en zegt dat de idioten die wel lol hebben in hun werk er niks van begrijpen. De idioten van het management team begrijpen het al helemaal niet. Daarnaast was vroeger sowieso alles beter.
De homo recalcitrantus is onder te verdelen in twee soorten:
Ten eerste de homo recalcitrantus vocalissimus. Op hoge toon neemt hij het woord tijdens bijeenkomsten. Naast een scherpe tong beschikt deze soort over een bijzonder grote mond. Hij etaleert ongevraagd zijn mening en lijkt daarmee nog het meest op een columnist. Alhoewel deze soort onaangenaam lijkt, is hij relatief gemakkelijk te bestrijden. Wat namelijk ontbreekt is schutkleur. Daardoor kan er gemakkelijk op hem worden gejaagd en is hij een makkelijke prooi voor zijn meerderen.
De tweede soort is moeilijker te spotten: de homo recalcitrantus geniepicus. Hij lijkt op een gewone medewerker. Zijn gevoel van miskenning en mislukking zorgen er voor dat hij vertraagt, ophoudt en tegenwerkt. Zijn strategie is niet die van het luidruchtige geschreeuw, maar van het stille getreiter. Ook hij heeft een grote mond, maar niet in het openbaar. Meestal geeft hij zijn mening op fluistertoon, schichtig om zich heen kijkend. De geoefende manager kan deze soort aan zijn afhangende mondhoeken identificeren.
Elke doorgewinterde manager weet: deze tweede soort is veel gevaarlijker dan de eerste. Ze lijken niet lastig en worden structureel onderschat. Deze soort kan complexe strategieën bedenken om het ultieme doel te bereiken: kantooranarchie. Gevaarlijk wordt het als de twee soorten in kuddes opereren, met name bij de aanstelling van nieuw management of leiding. Dan wordt dit soort strategisch gekonkel tot ongekende hoogtes verfijnd.
Overheen walsen
Wat doet de goedgeaarde en psychologisch verantwoorde manager indien hij een van deze twee soorten in zijn team ontdekt? Hij gaat praten, praten en praten, hij gaat loven, hij gaat straffen. Vervolgens denkt hij dat de dwarsligger het wel begrepen heeft. De sukkel. Het leuke aan de homo recalcitrantus is juist dat ze zo voorspelbaar zijn in hun gedragingen. Ze zijn onuitroeibaar. Eens een homo recalcitrantus, altijd een homo recalcitrantus.
Wat kun je doen met deze dwarsliggers? Waar is de dwarsligger voor bedoeld? Waar is hij goed in? Beantwoord nu de vraag: waarom is hij op deze wereld?
Lijkt mij heel eenvoudig: om er lekker overheen te walsen!
Sigrid Helbig, van oorsprong Duitse, heeft haar talenstudie aan de Rijksuniversiteit Groningen voltooid. Na een postdoctorale opleiding in bedrijfskunde is zij begonnen als marketing trainee. Ze heeft ervaring als kwaliteitsmanager, HR manager, director corporate training en director business structure. Op dit moment is ze werkzaam als managing director bij Metis & Partners, executive search & advice. Ze houdt zich graag bezig met de zogenaamde Female Executive Search. Haar motto is: "Es ist alles nur eine Frage der Organisation." Op dit moment volgt Sigrid nog een bedrijfskundige training en neemt ze deel aan de Nyenrode Commissarissen Cyclus.
