Kinderen krijgen en flink carrière maken gaan niet altijd even goed samen. Ondernemerscoach en trainer Diny van den Bout ging een dag na de bevalling gewoon weer aan het werk.
Toen mijn partner en ik in 1992 ons eerste bedrijf oprichtten waren we kinderloos. Zonder problemen kon ik een fulltime baan als salesmanager combineren met het ondernemerschap in onze skischool, die voornamelijk 's avonds en in de weekends om aandacht vroeg. Dacht ik. Want tegen alle verwachtingen in bleek ik zwanger. En moest ik een flinke carrière, het runnen van een kersvers bedrijf en het krijgen van een kind en aansluitend de opvoeding combineren.
Ik ben nog altijd heel blij met het voorbeeld mijn moeder, die een winkel had en altijd een dag na de bevalling (ik ben de oudste van acht kinderen), weer in de winkel stond. Kinderen opvoeden, die ze alleen opvoedde want mijn vader vaarde, combineerde ze moeiteloos met een eigen zaak. Voor mij was het dus niet meer dan normaal om na een dag rust weer volop aan de slag te gaan.
Dat was niet makkelijk, maar ik heb geleerd om voor mezelf de kern te pakken van waar het om draait, zodat ik in verschillende rollen optimaal kan functioneren. Het kwam niet in me op te overwegen om één van die rollen te laten vallen. Ik ben op zoek gegaan naar manieren om optimaal te functioneren, niet perfect, maar optimaal in de rollen die belangrijk waren op dat moment: moeder, ondernemer, salesmanager en (t)huishoudmanager.
Grote voordelen waren het oprekken van mijn grenzen, het mezelf verbazen en ontwikkelen, het leren. Groot nadeel, er is geen tijd voor sociaal verkeer, vrienden en familie of voor vervelen, lekker niksen en hangen en dat is erg schraal.
Door te leren dat het inspirerend en stimulerend is en niet eng, gevaarlijk of slecht voor je om ver over je grenzen heen te gaan was de stap in 2000 om mijn baan op te zeggen en ons bedrijf te verkopen er één die ik tegen beter weten in, met alle vertrouwen nam. Ik wilde ontdekken wat ik echt wil met mijn leven, waarom ik hier ben en ontdekken wat echt belangrijk is voor mij.
Onderwijssysteem
Sinds 2000 ben ik thuiswerkend kostwinner, maar ook voor die tijd heb ik altijd zoveel mogelijk zelf voor mijn dochter gezorgd. Op de skischool hing ze in een slendang onder een groot T-shirt, want ik gaf borstvoeding en het is nu eenmaal maatschappelijk niet geaccepteerd om met een baby aan een blote borst rond te lopen. Op kantoor lag ze afwisselend in een campingbedje of in de slendang. Als peuter ging ze overdag naar een gastouder, met wie ze nu, tien jaar later, nog steeds een goede band heeft. Eenmaal naar de basisschool hebben mijn man en ik de opvoeding weer helemaal zelf ter hand genomen en altijd het werk om de opvoeding van het kind georganiseerd.
Op dit moment, pubertijd, gaat veel energie naar het zoeken en praten over een goede school, het volgen van cursussen Denkstimulering en het bepalen van een goede strategie om onze dochter in staat te stellen haar dromen te realiseren. Als er iets makkelijker gemaakt zou kunnen worden, dan zou een ander onderwijssysteem daar wat ons betreft een enorme bijdrage aan kunnen leveren.
In plaats van kinderen te stimuleren hun wensen en verlangens te ontdekken en vorm te geven, worden kinderen gedwongen naar leerfabrieken gestuurd, waar de meerderheid het redelijk doet, maar waar sommigen totaal vastlopen en waar in ieder geval het aanleren van denkvaardigheden niet structureel wordt onderwezen. Zeker niet aan kinderen met een ontwikkelingsachterstand.
Mijn leven, de combinatie gezin/eigen bedrijf, zou stukken makkelijker zijn als we een onderwijssysteem zouden hebben dat erop gericht zou zijn te ontdekken met welke intenties, wensen en verlangens een kind op de wereld is gekomen om het vervolgens te helpen die dromen te realiseren. Volgens mij zou daarvan niet alleen mijn leven, maar het leven voor iedereen een stuk aangenamer worden.
