Jan Bennink verkocht in oktober 2007 Numico aan het Franse Danone voor 12,3 miljard euro. Het leverde hem persoonlijk 87 miljoen op. Na een paar jaar reizen trad hij aan als chairman van Sara Lee. Hij probeert daar nu dezelfde truc uit te halen.
In het kerstnummer van Elsevier zegt hij: "Alle topfuncties die de afgelopen twee, drie jaar vacant waren, zijn langsgekomen, ook die bij Unilever, ja. Natuurlijk. Daar snuffel je aan. Vind ik het leuk om zo'n groot concern te draaien? Nou nee, want waar doe je het voor? Om later te kunnen zeggen dat je de baas van Unilever bent geweest? Voor je ego? Ik ben blij dat ik bij Sara Lee zit. Paul Polman is een fantastische vent. Ik ken hem goed, hij vermaakt zich prima bij Unilever. Ik gun het hem."
Bennink, uit eigen keuze geen ceo, maar chairman (president commissaris) vindt dat Sara Lee in zekere zin lijkt op Numico. "Beide bedrijven werden gerund als financiele holdings en lieten hun merken versloffen. Sara Lee paste perfect. Ik hoefde me niet voor vijf jaar vast te leggen en dit is een bedrijf waar ik iets goeds kan doen. Sara Lee is ondergewaardeerd op de beurs, het bedrijf krijgt niet de waardering die het in zich heeft. Je ziet gewoon: hier zit iets fout."
Wat er precies fout zit? "Met koffie kun je veel meer doen dan we nu doen. Ga naar Starbucks. Daar hebben ze kerstkoffie. Heel simpel, maar Douwe Egberts heeft het niet. Dit gaat, net als bij Numico, om verandermanagement. Het hoofdkantoor van Sara Lee is een gebouw van 12 verdiepingen waar duizend mensen zitten. Zo'n omvang verwacht je bij een conglomeraat met 30 miljard euro omzet. We moeten naar twee snelle, ondernemende bedrijven toe."
Vorige week kocht Sara Lee de Nederlandse koffieketen Coffee Company.
De toon is duidelijk. Bennink gaat hetzelfde trucje uithalen bij Sara Lee als bij Numeco, het bedrijf dat hij in de vaart der volkeren opjoeg en succesvol te gelde maakte. “Bennink heeft Numico gered”, juichten analisten in 2007. Beleggers noemden hem De Verlosser, De Macher. Omdat Jan Bennink Numico er weer bovenop hielp.
Seven year itch
Bennink is geen blijver, hij is duidelijk gevoelig voor de ‘seven year itch’. Na een studie van zeven jaar sociale geografie aan de Rijksuniversiteit van Groningen, begon hij in 1982 bij Procter & Gamble als verkoper van luiers en wasmiddelen. In 1989 stapte hij over naar wasmiddelenproducent Reckitt Benckiser waar hij verscheidene managementposities bekleedde. Van 1995 tot 2002 werkte hij bij zuivelconcern Danone, waar hij opklom tot de top. En in 2002 volgde hij Hans van der Wielen als eerste man bij Numico op.
Zijn strategie om Numico weg te halen uit de vitamines en zich te laten concentreren op de oude succesnummers baby- en klinische voeding, was een succesvolle, met bovengemiddelde groeicijfers en een riant perspectief. Hij verwijderde het zittende management als was het een verzameling verdord onkruid, en zette er buitenlands toptalent voor in de plaats. Hij zorgde ervoor dat Numico’s beurskoers, met een dip van 5 euro in 2003, al vier jaar flink in de lift zit.
Snel verveeld
Bennink omschrijft zichzelf wat brallerig als “een bouwer, iemand die de mensen een visie geeft”. In een gesprek met VEB-blad Effect vertelde hij ergens rond 2006 snel verveeld te zijn: “Als de zaak loopt, zakt mijn leercurve in. Dan stap ik op. Het liefst ben ik tot twaalf uur ‘s nachts bezig, met mensen om me heen project na project aanpakken.”
Bennink is geen type om op de winkel te passen. Dat zou je zo op het eerste gezicht niet zeggen: dat zware, strenge brilmontuur, het kapsel … hij oogt als een aan de jaren zestig ontsnapte boekhouder. Maar achter de looks van de stijve retro-manager schuilt een begaafd communicator. Journalisten lopen met hem weg, want hij houdt heldere verhalen en vermijdt prietpraat. Analisten constateren dat hij woord houdt en zijn verhaal telkens onderbouwt met aansprekende voorbeelden.
Bennink ging vrij snel na zijn aantreden bij Numico op zoek naar zwaargewichten. Hij keek allereerst uit naar een stevige CFO. Gezien de hachelijke balanspositie van Numico concludeerde Bennink dat hij iemand nodig had uit de bankierswereld. Iemand die weet hoe je overeind blijft als je, met de rug tegen de muur, met bankiers moet onderhandelen over de herfinanciering van converteerbare obligaties. Hij plukte in 2003 de pas 33-jarige investment banker Jean-Marc Huët weg bij Goldman Sachs.
Vervolgens weekte hij marketeer Chris Britton van drankenconcern Diageo los. Bennink palmde daarnaast Niraj Mehra in, een vriendje uit zijn Danone-tijd die uitblonk op gebied van inkoop en productie. R&D-man Ajai Puri kwam over van Minute Maid, ook een drankenconcern. En de Belg Rudy Mareel kwam van de medische toeleverancier Becton Dickinson.
Oude getrouwen
Ook nu omringt Bennink zich met ouwe getrouwen. Hij leidt Sara Lee met Marcel Smits. Voor het onderdeel Coffee Pro is MIchiel Herkemij aangetrokken als ceo (ex Heineken). "Michiel vroeg mij tijdens de sollicitatieprocedure: Hoeveel ga je je met mij bemoeien? Dat hangt van jou af, heb ik geantwoord. Als je het goed doet, ben ik er minder. It's up to you".
In de board zitten naast Herkemij verder nog vier Nederlanders, van wie er drie onder Bennink bij Numico werkten. "Ik ken ze, ik ken hun karakters en ik weet wat dit bedrijf nodig heeft. Ze helpen me, zo gaat het sneller. Je hebt niet altijd headhunters nodig."
